Is de term “whorephobia” politiek nuttig?

No one fights to become a prostitute against all the odds.
She is prostituted when the odds beat her.

—Catharine MacKinnon

Whorephobia is één van een reeks nieuwe termen die opduiken in het feminisme. Sommige van die nieuwe termen zijn nuttig, andere minder. Whorephobia betekent een fobie voor prostituees. Het kan wijzen op een stigma, op discriminatie en dergelijke. Is dit een nuttige politieke term?

De term whorephobia komt oorspronkelijk uit het kamp van de pooiers en andere verdedigers van prostitutie, de zogenaamde “harm reduction” stroming. Het idee erachter is dat het allemaal wel een stuk beter zou gaan met prostituees moest er niet zo’n groot stigma zijn in de maatschappij. En die vervelende feministes moeten ook ophouden met deze vorm van “seksualiteit” te stigmatiseren. Whorephobia volgt op een lange reeks van andere termen zoals homofobie en transfobie. Het is echter niet omdat we die termen serieus nemen dat we dat dan per definitie ook moeten doen met whorephobia.

Feministische klassiekers vrij op Project Gutenberg

Project Gutenberg maakt sinds lange tijd boeken vrij beschikbaar voor download. Omdat ik door allerlei vreemde omstandigheden plots een gratis ereader in handen kreeg besloot ik nog eens een kijkje te nemen. De boeken zijn niet alleen in tekstformaat te vinden maar soms ook ingesproken.

Op de site zijn een heleboel klassiekers te vinden door vrouwen, die enorm de moeite waard zijn. Iedereen die denkt dat de hedendaagse boeken beter zijn, moet dringend eens een kijkje nemen.

Zo is er bijvoorbeeld Frankenstein van Mary Shelley Wollstonecraft, de dochter van de Mary Wollstonecraft die Vindication of the Rights of Woman heeft geschreven – ook beschikbaar op Project Gutenberg. Frankenstein is enorm vlot en spannend geschreven in een prachtige vertelstijl.

Naast Vindication vind je tal van andere feministische klassiekers, zoals bijvoorbeeld My Own Story door Emmeline Pankhurst (een bekende militante suffragette). Ook Nederlandstalig bijvoorbeeld: Vrouwenkiesrecht van Frederike Swaantje en Aletta Jacobs, naar wie het vrouwenarchief in Amsterdam genoemd is. Er is ook allerlei werk van Emma Goldman: Anarchism and other Essays, Marriage and Love…

Waar verdwijnt het geld naartoe? Waarom staken?

Amalgamated Clothing Workers strike, 1915

Een opmerking die je regelmatig hoort is dat staken zo vervelend is. Moeten die vakbonden nu per se zo lastig doen, kunnen ze niets anders bedenken? Je hoort dat het de schuld is van de vakbonden dat bedrijven failliet gaan, staken kost geld, vakbonden zijn corrupt…

Wie is er corrupt? Waar gaat het geld naartoe?

Het is noodzakelijk om een goede kijk op het economische systeem te hebben om de problemen goed te begrijpen. Geld “verdwijnt” niet zomaar, waardoor we dan “allemaal” een beetje moeten inleveren. En nog een beetje, en nog een beetje… langzaam – en steeds sneller tegenwoordig – verdwijnen onze verworvenheden waar vorige generaties zo hard voor gevochten hebben.

Dat geld gaat ergens naartoe. Waar naartoe? Tip: het gaat alvast gaat niet naar de armsten in onze samenleving en de mensen die het het meest nodig hebben. Honderden miljarden gaan naar het redden van banken, fiscale fraude, gekibbel over Brussel-Halle-Vilvoorde, winsten op speculatie en grote vermogens, financiële transacties, ontslagbonussen voor managers. Moesten we al dat geld kunnen gebruiken voor werkgelegenheid, zorg, sociale zekerheid, cultuur en huisvesting dan was er geen crisis.

Leve de stakingen! Terugvechten voor onze rechten

Wereldvrouwenmars

Als er een staking aankomt ben ik altijd erg blij. Stakingen zijn goed nieuws voor werkers, werklozen; stakingen zijn heel belangrijk voor vrouwen. Onze rechten staan op de helling, de media verdraaien alle cijfers, er zijn heel veel verworvenheden die kapotgemaakt worden en het wordt hoog tijd dat we terugslaan. Stakingen horen bij feminisme zoals, wel, zoals brood en rozen.

Hier in België – en op zoveel andere plaatsen ter wereld – zijn we op een breekpunt gekomen. Met de opkomst van het neoliberalisme als huidige fase van het kapitalisme en een voortdurende aanval op rechten van vrouwen en werkers, verdwijnen er meer en meer rechten en geld dat ons toekomt, dat we nodig hebben. Pensioenen, brugpensioenen, leeflonen, werkloosheidsuitkeringen, ziekteuitkeringen, de zorgsector en noem maar op: alles wordt aangevallen, alles moet minder. Een interessant artikel over wat de huidige besparingen voor vrouwen betekenen vind je hier (tekst van Femke Urbain); nog een tekst hier (Christophe Callewaert).

Met een klein beetje inzicht zie je hoe walgelijk alles is: de bankiers en beursspeculanten veroorzaken enorme crisissen, de banken moeten dan gered worden door honderden miljarden van de staten – staten waarvan de neoliberalen altijd publiek zeggen dat ze afgeslankt moeten worden. Maar als de bedrijven dan plots wel de staat nodig hebben hoor je ze daar niet over. En dan moeten er besparingen, saneringen, afdankingen, aanvallen op de sociale zekerheid worden gelanceerd omdat er “geen geld genoeg is”?

Het zal aan die gemene bejaarden liggen die nu al zo lang de bevolkingspiramide omkeren en per se een riant pensioen willen, laten we ze uit hun flats en huizen gooien. Of laten werken tot ze erbij neervallen. Of zoiets. Alle gekheid op een stokje: er is genoeg geld, het zit alleen bij de verkeerden. De inkomenskloof tussen de armsten en de rijksten is alleen maar gestegen, dat iedereen profiteert van “de vrije markt” of “de globalisering” is een grove leugen en de rijke aandeelhouders are laughing all the way to the bank.

Staking van 30 Januari

Vorige maandag was het nationale staking. Buiten was het koud, koud, koud, maar gelukkig was de staking een succes – niet dat de kranten dat schreven maar die hebben het pad van de “objectieve” berichtgeving allang verlaten voor de snelweg van rechtsezakkerij en liberaal gezwets.

Blog rond de wereld – deel 2

In onze nieuwe blog rond de wereld reeks reizen we langs interessante blogs, ontdekken fantastische artikels en graven vergeten schatten op.

McDo en Barbie werken samen! Zoek de fout...

Humor, we kunnen niet zonder

Als argumenten van antifeministen te belachelijk zijn: lach er gewoon mee. Da’s soms nog het beste. Je zet ze op hun verdiende plaats én je hebt nog eens wat plezier, en met alle miserie in de wereld mag dat wel eens. Op de site van onze collega’s De Zesde Clan gaan ze eens flink door de raadgevingen aan single vrouwen: De genadeloze focus op de single vrouw.

Op verschillende feministische blogs zijn al heel wat bingokaarten verschenen. Leuk ,grappig, pijnlijk… print ze uit en geef ze aan je vrienden, of aan vervelende mensen die je subtiel een punt wil duidelijk maken. All in good fun, natuurlijk:  Antifeminisme bingo tijd (tweedesekse), bingo deel 1 (dezesdeclan), bingo deel 2 (dezesdeclan).

De laatste tijd circuleren er op het web een reeks van “shit people say about…” filmpjes rond die al heel wat reacties losgemaakt hebben. Bij FeministActionCambridge vatten ze ze nog eens samen: Microagressions.

Agency, Macht en Consent, deel twee

Op de blog radtransfem is net deel 2 verschenen van haar reeks over consent: Under Duress: Agency, Power and Consent, part 2: “Yes”. De twee teksten zijn lang, maar wel heel erg de moeite waard.

Aseksualiteit

Op de blog van het Nederlandse tijdschrift Lover staat een heel interessant artikel over Aseksualiteit: Onbekend maakt onbemind.

Een streepje geweld?

Blog rond de wereld

In onze nieuwe blog rond de wereld reeks reizen we langs interessante blogs, ontdekken fantastische artikels en graven vergeten schatten op.

Aardbeien of geslagen worden, maak een keuze!

Elkballet heeft een geweldig artikel getiteld Who would choose a punch in the face over strawberry? Het gaat over keuzes maken, de vrijheid ervan en de dwingende cultuur van seksuele beschikbaarheid, vrouwelijkheid en veel meer. Een aanrader!

There is no winning for women, there is no good choice. But always “choosing” the one that panders to this unattainable standard of fuckability is the one thing guaranteed to not be able to free us from double standards, victim-blaming, and being viewed in a one-dimensional hyper-sexualized way.

Idem trouwens voor haar posts over Do rape trials discriminate against rape victimes? en What About Feminist Porn.

A radical transfeminist

Een fantastische blog die ik net heb leren kennen (met dank aan Twisty Faster van iblamethepatriarchy) is A Radical TransFeminist. Yep, perfect 🙂 Bijvoorbeeld Under Duress: Agency, Power and Consent, part one: “No”.

When rape apologists are using our models of consent to defend rape and to deflect feminist analyses, it’s at least worth considering the limitations of the models. This article is part one in a two-part series of articles examining the issues.

Metaldudes!

De recent gestarte blog Ada of Lovelace heeft een heerlijk artikel over seksisme in de metalwereld. Metaldudes, y u hate women? beschrijft de ervaringen van de blogster op metalfestivals Party San en Summer Breeze. Ada Lovelace was trouwens ’s werelds eerste programmeur, en het is eigenlijk wel interessant – maar vreselijk – hoe dat veld zo geëvolueerd is van iets voornamelijk voor vrouwen naar een veld compleet gedomineerd door mannen en met heel erg misogyne aspecten.

Prostitutie deel 3 – een eerste kijk naar de klanten

Dit is het derde deel in onze reeks over prostitutie. Zie ook  deel 2 over pooiers en deel 1 over vrije keuze, agency en structuren.

Voor dit onderzoek trok ik werkelijk alle registers open. Ik waagde me zelfs aan het lezen van een damesblad. Je weet wel: tien tips om mannen nog beter te pijpen, ongezonde diëten om er extra seksueel beschikbaar uit te zien, makeup en ontharingstips… en een artikel over “mannen die betalen voor seks”. Aha.

Terzijde: die zogenaamde vrouwenbladen gaan eigenlijk vooral over mannen, iemand al opgevallen? En je wordt er onzeker door; één van de grootste verbeteringen in m’n zelfwaarde gebeurde toen ik stopte met vrouwenbladen te lezen. Maar goed dat is voor een andere keer.

Betalen voor seks (Cosmopolitan NL, juni 2011)

Wat ik het meest opvallend vond was dat alle mannen die hier aan het woord kwamen ergens vanbinnen wel door hadden dat er iets niet klopte, dat er iets niet ok was. En dat daarna met allerlei redeneringen probeerden vergoeilijken. Misschien ben ik pessimistisch op dat vlak maar ik was eigenlijk al blij dat die mannen toch nog een beetje iets doorhadden, da’s al een eerste stap. Soms ben ik bang dat de conditionering in onze wereld zo erg is geworden dat niemand het nog doorheeft dat klanten eigenlijk geweld plegen. Maar misschien als het over heel heftige zaken gaat zoals liefde, relaties, seks, vriendschappen dat er toch nog iets van verzet overblijft in de menselijke geest – daar blijf ik in geloven.

De eerste man: “Ik zie mezelf ook niet als een hoerenloper maar als iemand die 600 euro overheeft voor een gezellig avondje met adembenemend mooi en zoetruikend gezelschap.”

Ik neem aan dat jezelf als hoerenloper zien, iets is dat clasht met de zelfwaarde van de mannen die het doen.

De eerste man weer: “Het zijn intelligente dames, sterke dames, die meer verdienen dan mijn huisarts en tandarts bij elkaar. Maar misschien probeer ik op deze manier mijn escapades wel goed te praten. Ze verdienen goed, dus ik doe niets verkeerds. Lekker makkelijk. Veilig. Ik verstop mijn wangedrag achter hun loonstrookje”.

Dit wil zeggen: ik heb het ergens wel door. Optimistisch gezien: hij heeft het door, da’s de eerste stap, nu nog stoppen met het te doen. Pessimistisch gezien: hij heeft het door en doet het toch, een grove keuze voor zijn eigen pleziertje ten koste van de vrouwen die hij gebruikt.

Of de tweede man nog te redden valt betwijfel ik, die gaat wekelijks naar prostituees en beschouwt het als “elkaar uit de brand helpen”:

Prostitutie deel 2 – over pooiers

In het tweede deel van deze reeks over prostitutie ga ik in op de rol van de pooiers. Zie ook deel 1 over vrije keuze, agency en structuren.

In prostitution, the john performs the sex act with the unwilling victim, but subcontracts the intimidation and violence to another man, the pimp.

The john would like to believe he is paying for sex, but the person he has sex with gets little or none of the money. The money goes to the pimp to pay for the force needed to keep prostituted women and children working. It goes to the drug dealer who provides whatever it takes to keep the workers from becoming psychotic or committing suicide. It goes to pay the businessmen who provide the real estate, support services, and legal protection for the trade.

Joe Parker, How prostitution works

Wat doen pooiers eigenlijk?

Veel mensen kunnen zich geen echte voorstelling maken van hoe pooiers werken. Die realiteit is gruwelijk: hoe pooiers zich organiseren, hoe ze vrouwen zoeken die bijvoorbeeld al zware ervaringen hebben gehad in hun jeugd, seksueel misbruik, geestelijke problemen, etc. Hoe ze vrouwen kraken en voorbereiden op prostitutie. Een vrij ontnuchterende kijk voor mensen die nog geloven in de glamour die de media ons voorspiegelen en belangrijk om de discussies over “vrije keuze” in hedendaagse linkse / feministische kringen nog enigszins te verbinden met de realiteit.

Pooiers misbruiken anderen om geld te verdienen. Pooiers zijn een diverse groep mensen die op maximale winst uit zijn; daarvoor kiezen ze op zeer rationele wijze die methoden die nodig zijn om dat doel te proberen bereiken. Pooiers vind je in vele soorten. Het beeld dat veel mensen hebben van de pooier als een soort macho die vrouwen manipuleert om voor hem te werken en hen met geweld, bedreigingen, liefdesverklaringen, verkrachtingen op hun plaats te houden, is helaas een deel van de realiteit. Maar er zijn er ook die op een hoger niveau werken, op dezelfde voet staan als bedrijfsleiders en politici, gladde zakenmannen die voor niets terugdeinzen om hun winsten te maximaliseren. En er zijn mediapooiers, degene die pornografie maken en verkopen en daar geld mee verdienen. Er zijn ook pooiers die anderen het vuile werk laten opknappen. Alle soorten pooiers behoren tot de meest gruwelijke soort uitbuiters die er rondlopen op deze aarde; goede pooiers bestaan niet. Voor de duidelijkheid: er zijn ook vrouwen die pooier zijn, dat maakt het misbruik niet minder afschuwelijk.

Prostitutie deel 1 – vrije keuze, agency en structuren

Dit is het eerste deel van een reeks over prostitutie op deze blog. De introductie vind je hier, een eerder artikel over Theo Heuft (een Nederlandse pooier) vind je hier en er is ook een overzicht van onze artikels hierover tot nu toe.

In dit deel ga ik in op het debat rond keuzevrijheid, agency en structuren, latere delen zullen andere aspecten van prostitutie meer in detail bekijken en meer cijfermateriaal tonen.

Prostitutie – nieuwe reeks op de blog

In een nieuwe reeks op deze blog gaan we allerlei aspecten van prostitutie van naderbij bekijken: de rol van de pooiers, van de klanten, de ervaringen van de prostituees, de veiligheid of het gebrek daarvan in de sector, de linken met mensenhandel en pornografie, enkele bedenkingen over moraliteit en seksualiteit, een kritische blik op de mythes en de clichés en de vooroordelen, en de manier waarop mensen leren naar dit fenomeen te kijken.

• Deel 1 – over vrije keuze, agency en structuren
• Deel 2 – over pooiers
• Deel 3 – een eerste kijk naar de klanten

Wie nog wat meer informatie wil, kan bij enkele goede websites terecht:

De video Not For Sale gemaakt door Belgisch filmmaakster Marie Vermeiren geeft een ontnuchterend beeld van de realiteit achter de mythes. Prostituees en overlevers komen zelf aan het woord en je ziet ook een Nederlandse pooier vertellen over zijn plannen.

In een artikel op NewsWeek kan je al heel wat opsteken over de problemen. Eén van de mensen geïnterviewd voor het artikel is Melissa Farley, die een van de schrijfsters is op de website prostitutionresearch.com. Hele goeie website, met veel informatie en degelijk onderzoek.

In Zweden bestaat sinds 1998 een wet die een radicaal nieuwe kijk op prostitutie geeft en eindelijk eens een manier om de problemen effectief aan te pakken: wat de prostituees doen wordt legaal, maar het kopen van seks wordt strafbaar, er zijn mediacampagnes en uitstapregelingen… De European Women’s Lobby is recent met een campagne gestart tegen prostitutie. Het Zweedse model is recent ook in Noorwegen aangenomen en er wordt  nu over gesproken in andere landen, zoals België en Ierland. In verschillende landen die eerst pleitten voor legalisering is gebleken dat die aanpak in feite gefaald heeft. De Nederlandse Karina Schaapman beschrijft het falen van het Nederlandse beleid in haar boek Hoerenlopen is niet normaal – twijfels bij een liberaal prostitutiebeleid (zie ook een artikel van haar hierover). Het boek staat vol met bevindingen uit de Nederlandse situatie, de achterflap van haar boek bevat een interessante vergelijking:

Iedere opgroeiende man in onze maatschappij voelt wellicht weleens de aandrang om een ander eens flink in elkaar te rammen – om wat voor reden dan ook. In dat geval, zo hebben we collectief besloten, past het in het proces van volwassenwording om die driften te kanaliseren en te leren beheersen. Het in elkaar slaan van een ander mens is bij wet verboden, maar bovenal vinden we dat onfatsoenlijk. Wij creëren geen van overheidswege gereguleerde en gelegaliseerde kaste van ‘dienstverleners’ die zich betaald in elkaar moeten laten meppen.

In de reeks:

• Deel 1 – over vrije keuze, agency en structuren
• Deel 2 – over pooiers
• Deel 3 – een eerste kijk naar de klanten

Bedenkingen over geweld

De volgende vrouwendag op 11 november 2011 gaat over geweld. Ervaringen van mezelf en verhalen van partners en vrienden rond lastigvallerij, seksueel geweld en misbruik, hebben sterk bijgedragen tot mijn kijk op feminisme – het is onder andere daardoor dat ik mezelf nu als een linkse en radicale feministe zie.

Op de laatste vergadering van het Vrouwen Overleg Komitee, waar ik actief in ben, hadden we het erover. Maar er zijn veel aspecten van geweld. Ik ga er nu geen lang artikel over schrijven, maar er vielen me een aantal dingen op, waardoor ik heb zitten aandringen op de noodzaak van goede theorievorming rond geweld en een kritische kijk op recent verschenen cijfers.

Er zijn heel veel clichés en dooddoeners over geweld. Bijvoorbeeld als je als feministe een uitspraak doet over geweld op vrouwen, is de reactie vaak “ja maar, er is ook geweld op mannen”. Laat ik een paar analogieën bedenken om de sufheid van dat soort reacties te illustreren.

• Oorlogsmisdaden in Afghanistan? Ja, maar die waren er in Koeweit en Irak ook.
• Milieuramp door lekkende olieleidingen? Ja, maar er zijn ook tankers die zinken en milieurampen veroorzaken.
• Geweld op mannen? Ja, maar er is ook geweld op dieren.
• Arme asielzoekers? Jamaar, er zijn ook arme Belgen genoeg.

Finn Mackay over de invulling van het “f-woord”, de rol en de toekomst van de vrouwenbeweging, en de rol van mannen daarin

Finn Mackay is een radicale lesbische feministe die al meer dan vijftien jaar actief is in de vrouwenbeweging. Ze richtte in 2004 het London Feminist Network op, dat de Reclaim the Night-optocht in London weer in het leven riep. Ze is ook medeoprichtster van de Feminist Coalition Against Prostitution.

Ze sprak op de conferentie Feminism in London 2010 inspirerend en vol vuur over enkele hete hangijzers in de huidige vrouwenbeweging: de nood aan een andere invulling van het begrip “feminisme”, het belang van individuele keuzevrijheid, het herpolitiseren van de vrouwenbeweging, de rol van mannen, de legitimiteit van ruimtes voorbehouden voor vrouwen.

Hieronder zijn enkele stukken van haar krachtige slotspeech in vertaling opgenomen (met toestemming van Mackay; voor betere leesbaarheid van tussentitels voorzien).

Waarom ben ik feminist? Wie is de vijand? – een gastbijdrage

Op deze blog proberen we veel verschillende stemmen aan het woord te laten. Sinds kort nodigen we gastschrijfsters uit om ook hun zegje te doen. Hieronder volgt een bijdrage van gastschrijfster Mi.

Waarom ben ik feminist?

Er bestaat seksisme, en dat wil ik bestrijden. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, de maatschappij waar ik naartoe wil is er een waarin het (opgelegde) onderscheid tussen mannen en vrouwen onbestaande is. Ik ben ervan overtuigd dat zowel de nu gedefinieerde mannen als de nu gedefinieerde vrouwen [1] in een dergelijke maatschappij gelukkiger mensen zullen zijn.

Hoe bestrijd ik seksisme?

Eerst moet ik de vijand (seksisme, niet mannen) benoemen.

Wat is seksisme eigenlijk?

Seksisme deelt de maatschappij op in twee seksen, mannen en vrouwen. deze twee seksen hebben een link met de biologische gesteldheid van mensen maar zijn daar geenszins toe te reduceren. Het zijn niet individuele mannen of vrouwen die ervoor kiezen in twee hokjes gedeeld te worden, het is een systeem dat patriarchaat heet. Het patriarchaat bestaat bij gratie van seksisme. Het patriarchaat is een onderdrukkend systeem dat ervoor zorgt dat mannen een andere maatschappelijke positie hebben dan vrouwen, waardoor vrouwen onderdrukt worden.

Denk mee! Naar een strategie voor de feministische beweging

De vrouwendag van dit jaar is wat anders dan andere jaren. Dit jaar leggen we de focus op de feministische en vrouwenbeweging zelf, en kijken we waar we staan en welke weg we te gaan hebben. Daarbij mag een kritische zelfevaluatie niet ontbreken. Bovendien is het een uitgelezen moment om ook eens na te denken over wat we precies willen en hoe we dat gaan bereiken. De wereld van nu is niet meer de wereld van de vorige generaties, dus ook daar moeten we rekening mee houden als we een feministische beweging willen uitbouwen.

Dat hoort volgens mij toe aan de hele beweging om daar collectief over na te denken. Vandaar deze oproep: denk zelf mee, bijdragen zijn welkom! Ik hoop zelf nog veel te leren over de strategie, toekomstplannen en actiemethoden van de feministische beweging. En hopelijk is dit het begin van een lange reeks teksten en vruchtbare discussies en nieuwe actiemethoden die ons kunnen helpen een succesvolle beweging uit te bouwen…

PS vooraf inschrijven is noodzakelijk voor deze vrouwendag, alle info op vrouwendag.be.

Een dweil voor Bart De Wever

Op deze blog proberen we veel verschillende stemmen aan het woord te laten. Sinds kort nodigen we gastschrijfsters uit om ook hun zegje te doen. Hieronder is de volgende bijdrage van Nathalie De Bleeckere van het Vrouwen Overleg Komitee (VOK). De bijdrage kadert in een polemiek rond gender die eerder dit jaar in de kranten werd uitgevochten en is een reactie op een stuk van Bart De Wever.

Beste Bart De Wever

Toeval wil, dat we ons aangesproken voelen door uw column. Zo blij zijn we dat u een eeuwenoud debat eindelijk beslecht. Het moet maar eens gezegd worden: “Er werd sinds de jaren zestig veel wetenschappelijk onderzoek ondernomen om aan te tonen dat verschillen tussen de seksen voornamelijk sociaal geconstrueerd zouden zijn, maar men faalde telkens jammerlijk in dat opzet.”

It takes a man om een paar decennia wetenschappelijk onderzoek in genderstudies af te doen als fictie. Want we lopen in dit land collectief met een bord voor onze kop: de vrouwenbewegingen, de mensenrechtenorganisaties, de beleidsmakers die een gelijkekansenbeleid voeren, journalisten die eens inkt verspillen aan genderthema’s… Ontwaakt, gij mannen en vrouwen met gelijkheidsidealen.

Aardigheidje – Open VLD pin-ups

Op deze blog proberen we veel verschillende stemmen aan het woord te laten. Sinds kort nodigen we gastschrijfsters uit om ook hun zegje te doen. Voortaan zullen ook bijdrages van Nathalie De Bleeckere van het Vrouwen Overleg Komitee (VOK) op deze blog verschijnen (deze bijdrages zullen tevens op de website van het VOK te vinden zijn)…

lezersbrief

We nemen er akte van dat Open VLD-kopstukken zich publiekelijk vertonen met pin-ups op de manchetknopen op hun designerhemdjes. Het toont treffend wat we uit progressieve feministische hoek al lang zeggen: de liberale mantra over hoe gelijkheid tussen mannen en vrouwen een verworvenheid is in dit land, speldt ons gewoon wat op de mouw. Misschien valt het ook ‘moderne’ burgers van eigen bodem niet mee om hun overtuigingen strikt privé te houden? Niet dat wij dan roepen om een verbod. Maar we zijn niet vies van een stevig maatschappelijk debatje over de selectie(ve) waarden van de politici die ons land besturen.

Nathalie De Bleeckere, bestuurslid Vrouwen Overleg Komitee (VOK)
11 juni 2010

Zie ook andere gastschrijfsters:

Viva Vulva (!) van Sofiesluimert

Mannen en feminisme

Mannen.

Hoe zit het nu met die mannen, wat moeten feministes daar eigenlijk mee? Ze allemaal in de soep draaien, of verwelkomen als bondgenoten? Zijn het Trojaanse paarden in de beweging, slapen we met de vijand als we hetero zijn, zijn feministes mannenhaatsters, moeten we voorbij gender kijken, en naar wat dan wel? Is het een slecht teken dat mannen de opnamestudio’s van M!LF nog niet in brand hebben gestoken omwille van misdaden tegen de mensheid?

En, even serieus nu: wat is de rol van mannen in de feministische beweging? Wat zou die kunnen zijn? Wat is de kijk van feministes op mannen als mensen, als groep, als mogelijke bondgenoten?

1. Inleiding
2. Wat is feminisme
3. Mannen verwelkomen in de beweging
4. Wat kunnen mannen doen – hoe kan je als man een nuttige bondgenoot zijn?
5. Misbruik van feminisme
6. Enkele praktische problemen met mannen in de beweging
7. Enkele nuttige organisaties, websites, teksten

Met dank aan rebelsister voor de vele suggesties.

1. Inleiding

As I watched guys trying to prove their fantasy of manhood–by doing dirt to women, making fun of queers, putting down people of other religions and races–I realized they were doing something really negative to me too, because their fear and hatred of everything “nonmanly” was killing off something in me that I valued.

That’s why I feel a connection to feminism. I want a humanity that is not measured against the cult of masculinity. I want a selfhood that does not reject fine parts of myself just because they are not “manly.” I want courage to confront the things men have done in the world that are damaging to women and that are also leaving no safe space for the self I hope to be.

—John Stoltenberg, Why I Stopped Trying to be a Real Man

In deze tekst ga ik wat nadenken / vaststellen / filosoferen over mannen en feminisme. Ik denk dat het voor iedereen duidelijk is dat mannen vandaag de dag niet zo’n grote rol spelen in de feministische beweging. Alle mensen hebben een rol te spelen voor onze bevrijding uit seksistische onderdrukking maar ik ga ook dieper ingaan op enkele belangrijke misvattingen omtrent mannen en feminisme die volgens mij een goed begrip van het probleem tegengaan. Aan alle mannen die serieus werk willen verrichten tegen seksisme: jullie zijn welkom – kijk zeker ook eens achteraan dit artikel voor enkele nuttige websites, organisaties en tips.

Ik ga in deze tekst niet op alle aspecten in, ik pretendeer geen volledigheid, ik voel wel al een deel twee aankomen :-). Bijvoorbeeld over gender, essentialisme, vrouwenruimtes, transgender personen en feminisme en mijn persoonlijke ervaringen met mannen en feminisme ga ik later nog schrijven. In deze tekst geef ik tips en een mogelijk feministisch pad om te bewandelen voor mannen – alle suggesties zijn welkom om dit aan te vullen.

Voor een inleiding over seksisme / patriarchaat / genderrollen, klik hier (kan nodig zijn om onderstaande tekst goed te kunnen volgen). Ik beschouw seksisme als een systeem van onderdrukking, dat wil zeggen o.a. dat mannen als groep daar privileges uit halen die vrouwen als groep niet hebben, maar eveneens dat alle mensen minder zijn onder dat systeem dan we zouden kunnen zijn. En de praktijk is nog wat complexer: mensen zijn op vele manieren bevoordeeld / benadeeld in deze wereld, vandaar ook het nut van kruispuntdenken. Feminisme is dan ruwweg de beweging tegen die seksistische onderdrukking (maar klik hier voor meer…)

Wat is feminisme? Een eerste poging…

Wat is feminisme eigenlijk? Geef eens een definitie? Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ga hier niet één definitie proberen geven maar wel enkele veel voorkomende ideeën over feminisme opsommen. Verder is deze tekst niet bedoeld als groot geweldig antwoord op de vraag “wat is feminisme”, het blijkt wel nodig er iets over te zeggen omdat veel mensen er vragen over hebben of feminisme verkeerd begrijpen.

Ik pretendeer ook niet dat ik feminisme zou kunnen definiëren.  Uiteindelijk is feminisme “een werkwoord” – dat wil zeggen: feminisme, dat is wat wij als beweging collectief doen…

Roman Polanski vrijgelaten

And by rape you know what I mean. A judge does not have to walk into this room and say that according to statute such and such these are the elements of proof. We’re talking about any kind of coerced sex, including sex coerced by poverty. You can’t have equality or tenderness or intimacy as long as there is rape, because rape means terror. It means that part of the population lives in a state of terror and pretends (…) that it doesn’t.

— Andrea Dworkin, I want a 24-hour truce during which there is no rape

Korte update over Polanski (zie eerdere berichtgeving): de zoveelste overwinning voor het patriarchaat, want het straffen van een rijke blanke bekende cineast voor verkrachting dat kan blijkbaar niet.

De Zwitserse regering levert hem niet uit aan de VS en ontslaat hem ook van zijn huisarrest. Zucht.

Nog even vermelden dat De Morgen weer afkomt met het belachelijke “seks met een minderjarige” gedoe – zo kan ie wel weer, zij zei dat ze niet wilde, hij heeft bekend, weet je, dat heet kortom verkrachting.

Ik zie maar één oplossing meer…

Overlijden

Anderhalf jaar geleden verloor ik één van mijn beste vriendinnen aan zelfdoding. De begrafenis, crematie eigenlijk, was een samenloop van helse omstandigheden, met ruzies tussen de familie, de ex-vrouw van wie ze gescheiden was, en verschillende van haar vriendinnen.

Eén van de grote discussies ging over haar naam. Ze was een vrouw met een transverleden, en was van voornaam veranderd. Ze haatte haar vorige naam en wou die nooit meer horen – het had haar altijd pijn gedaan dat haar moeder haar bij haar oude naam bleef noemen. De familie stuurde een kaartje met haar nieuwe voornaam en daaronder “geboren (oude naam)” – een kaartje dat ik prompt met een tekenprogramma onder handen nam en verder verspreidde zonder haar oude naam bij.