Ce samedi 12 octobre 2019, c’est suite à l’appel d’Exctinction Rebellion Belgium que des milliers de manifestant.e.s étaient présent.e.s près du Palais Royal pour une action de désobéissance civile(1).
Cette action avait été annoncée plusieurs jours avant et tout le monde connaissait ses objectifs. S’installer dans les jardins du Roi pour y tenir des assemblées et groupes de discussions pendant 24h. Les organisat.eur.rice.s insistaient énormément sur le caractère pacifique de l’action :
“I promised myself I would not be one of those who stands by as neighbors are torn from their homes and imprisoned for somehow being perceived as lesser.”
Op 13 juli 2019 rond 4u ’s nachts werd Willem Van Spronsen doodgeschoten door politie.
Van Spronsen probeerde die nacht voertuigen van ICE – de bewakers van de concentratiekampen – te saboteren bij een concentratiekamp in Tacoma, Washington (vlakbij Seattle). Vier agenten openden het vuur op hem, en hielden medisch personeel op afstand. Hij stierf ter plekke.
De 69-jarige groeide op in het na-oorlogse Nederland en Frankrijk en verzette zich sinds lange tijd tegen het oprukkend fascisme en de concentratiekampen in de VS.
Op 26 januari 2019 plannen de organisatoren van het filmfestival Elles Tournent een screening van de film Seder Masochism van Nina Paley. Over de film zelf gaat het hier niet, wel over de filmmaker. Paley is een typische transhater, die lacht met trans vrouwen, weigert de identiteiten van trans mannen en vrouwen te erkennen, gebruik maakt van onwetenschappelijke “biologische” argumenten en een ouderwets haatdiscours verspreidt.
Frankrijk ontploft en in België begint het ook het al te branden. De gele hesjes doken op schijnbaar uit het niets, blokkeren wegen, betogen, vechten met de ordediensten en brengen heel wat veranderingen.
Veel van ons hebben al zitten klagen over de betogingen van de laatste tijd: we lopen van Brussel Noord naar Zuid, en dan weer naar huis. De regering negeert ons volkomen, ook al zijn we met 75 000. En dan herhalen we dat de volgende keer. Of de vakbondstop roept eindelijk nog eens op tot staken, we staken een beetje, kort, en dan weer verder. Ook dat is flauw en werkt duidelijk niet meer. Tijd voor een ander recept. [Staken is nog altijd fantastisch trouwens, alleen moet je wel doorgaan tot je iets bereikt]
Europa wordt steeds rechtser. Het vluchtelingenbeleid is steeds onmenselijker en dodelijker. Mensen sterven aan de grenzen van Fort Europa. Racistisch geweld neemt toe ook binnen de landen van de EU. Mensen die arm, ziek of werkloos zijn, worden steeds meer als misdadigers gezien in plaats van slachtoffers van een onmenselijk kapitalisme. Verschillende landen hebben de Schengen-akkoorden in principe of praktisch opgezegd. Hoe moeten feministes zich organiseren in deze harde tijden?
Met muziek keihard in m’n oren race ik de brug over. De gsm is een beetje stuk dus die speelt de karaoke versies van muzieknummers, maar de muziek is gelukkig nog luid. Luid genoeg om mijn hersenen te overspoelen zodat ik wat kan stoppen met nadenken.
Een man in glimmende koersoutfit begint tegen me te spreken bij een stoplicht. Heerlijk genoeg geven de oortjes in m’n oren me een goeie reden om gewoon wat te knikken en verder niks te moeten zeggen. Gewoon doorfietsen. Na een tijdje passeert hij en raak ik hem kwijt.
Ruchira Gupta van de Indische organisatie Apne Aap (Hindi voor “self empowerment”) was uitgenodigd om te spreken voor de VN. Ze kreeg echter de vraag om haar speech niet geven en niet meer het woord prostituee te gebruiken, in plaats daarvan moet volgens de VN de nieuwe en meer academische term sekswerker gebruikt worden.
Gupta heeft de vraag – afkomstig van de NGO Committee on the Status of Women – genegeerd en heeft toch haar speech gegeven.
UN Women’s decision and recommendation not to “conflate sex work, sexual exploitation and trafficking” sounds outrageous if not ludicrous to people like Gupta, who work in the squalid brothel quarters of Mumbai, Delhi, Kolkata and other cities, to which young girls from around South Asia are lured by traffickers — or sold by poor families — into a life of miserable bondage, with no chance to make choices. In her speech on International Women’s Day on March 8, Gupta said the youngest girl trafficked into bonded labor she has met was just 7 years old.
“The pimps would hand over these little girls to the brothel keepers . . . and these girls were locked up for the next five years,” she said. “Raped repeatedly by eight or ten customers every night.” By their 20s, Gupta said, their youth is gone and bodies are broken, and they are “thrown out on the sidewalk to die a very difficult death because they were no longer commercially viable.”
In Frankrijk was het sinds enkele jaren zo dat het verkopen van seks legaal was, en het kopen ervan strafbaar, zoals in landen als Zweden en Noorwegen met succes is toegepast. De Franse senaat heeft die wet nu omgekeerd, zodat prostituees strafbaar zijn en klanten vrijuit gaan.
Wil je graag een feministische actie organiseren, maar ontbreekt het je aan ideeën? Hier enkele voorbeelden ter inspiratie om zelf iets op poten te zetten: 🙂
Pussy Riot ken je waarschijnlijk al, maar ze konden in dit lijstje niet ontbreken. Punkmuziek is hun actiemiddel, maar ze zien zichzelf eerder als activistes en kunstenaressen dan als muzikanten. Hun songteksten zijn heel politiek, feministisch en kritisch over het huidige regime in Rusland. Ze treden onaangekondigd en onaangevraagd op op publieke plaatsen en maken filmpjes van de optredens die ze op youtube plaatsen. Door hun kleurige jurkjes, kousen en bivakmutsen vallen ze op en trekken ze de aandacht. Die bivakmutsen dragen ook bij tot de anonimiteit van de leden van Pussy Riot. Niet alleen gaat de aandacht zo naar de groep en hun boodschap i.p.v. naar individuele leden, maar ook voor hun eigen veiligheid is dit noodzakelijk. Na de arrestaties, gevangenisstraf en nu gelukkig de vrijlating van 3 leden van Pussy Riot is duidelijk geworden waarom het zo belangrijk is/was om anoniem te blijven. De 3 zijn tot rebelse “sterren” van de westerse sensatiemedia gebombardeerd en riskeren verdere repressie in Rusland.
Seksisme is een systeem dat de menselijke vrijheid beknot en mensen reduceert tot minder dan we zouden kunnen zijn, onze identiteiten op een bepaalde manier vormgeeft en ons voorschrijft hoe we ons moeten gedragen.
Alle menselijke diversiteit in dit systeem wordt in twee hokjes geduwd: het hokje van mannen en het hokje van vrouwen. Van beide hokjes wordt verwacht dat ze zich volgens de regels gedragen: échte mannen, échte vrouwen. Mensen moeten voortdurend duidelijk maken welk gender ze zijn door hun kleding, taal, gedrag, manier van praten, lopen, ruimte innemen… Mensen die afwijken van de hokjes worden op allerlei manieren afgestraft.
Van vrouwen zowel als mannen wordt heteroseksueel gedrag verwacht. Van vrouwen wordt verwacht dat ze meedoen met de schoonheidswedren en veel tijd, energie en geld opgeven om te streven naar een eenvormig en artificieel schoonheidsideaal.
Seksisme is een systeem van onderdrukking dat vrouwen op een ondergeschikte plaats houdt. Seksisme is dus een objectief gegeven. Het is niet subjectief in die zin dat het slechts een gevoel is, maar onderdrukking zal vaak wel bijdragen tot allerlei gevoelens zoals machteloosheid, depressie, minderwaardigheid…
Er is een hele reeks artikels op deze blog over de problemen van de pornocultuur, nog een aanrader is De leugens van de pornocultuur op DeWereldMorgen.be. Het probleem is voldoende gekend, nu rest de vraag: wat kunnen we doen om hiertegen te reageren?
Ik pretendeer niet te weten welke oplossingen “het beste” of zelfs maar werkbaar zijn, maar er zijn naar mijn mening te weinig acties rond dit thema. Dus, tijd om eraan te beginnen 🙂 Daarom deze aanzet tot debat en creatief experimenteren. Naarmate we deze acties zelf uittesten zullen we meer nieuws brengen. Alle tips, suggesties, kritiek welkom!
In dit stukje gaat het over directe acties, die je zelf of met een kleine groep kunt doen. Er zijn andere vormen van acties. Bewustwording en vorming bijvoorbeeld: proberen mensen bewust te maken van het probleem door artikels, filmavonden en dergelijke; er is een juridische weg, enzovoort. Maar in dit stukje ligt de focus op directe actie. Wat kan je nu zelf doen?
Geweld tegen vrouwen is een fundamenteel probleem in de wereld waarin wij leven en is dan ook een focus van deze blog. Naar aanleiding van de recente oprichting van Hollaback!Brussels (actiegroep tegen geweld en seksuele intimidatie van vrouwen op straat) en binnenkort de oprichting van een Hollaback groep in Gent, een overzichtje van teksten met als thema geweld:
Op 24 maart 2012 vindt er in Brussel een betoging/rally/manifeest plaats voor het recht op abortus. Meer info kan je vinden op de website www.abortionright.eu. Op de site kan je ook een charter lezen en ondertekenen, zowel als individu als vertegenwoordiger van een organisatie. Be there, want het is nodig – het recht op abortus is onder aanval in veel landen van de Europese Unie.
Een opmerking die je regelmatig hoort is dat staken zo vervelend is. Moeten die vakbonden nu per se zo lastig doen, kunnen ze niets anders bedenken? Je hoort dat het de schuld is van de vakbonden dat bedrijven failliet gaan, staken kost geld, vakbonden zijn corrupt…
Wie is er corrupt?Waar gaat het geld naartoe?
Het is noodzakelijk om een goede kijk op het economische systeem te hebben om de problemen goed te begrijpen. Geld “verdwijnt” niet zomaar, waardoor we dan “allemaal” een beetje moeten inleveren. En nog een beetje, en nog een beetje… langzaam – en steeds sneller tegenwoordig – verdwijnen onze verworvenheden waar vorige generaties zo hard voor gevochten hebben.
Dat geld gaat ergens naartoe. Waar naartoe? Tip: het gaat alvast gaat niet naar de armsten in onze samenleving en de mensen die het het meest nodig hebben. Honderden miljarden gaan naar het redden van banken, fiscale fraude, gekibbel over Brussel-Halle-Vilvoorde, winsten op speculatie en grote vermogens, financiële transacties, ontslagbonussen voor managers. Moesten we al dat geld kunnen gebruiken voor werkgelegenheid, zorg, sociale zekerheid, cultuur en huisvesting dan was er geen crisis.
In tijden van strijd, ook tijd voor wat humor. Een fantastische strip-spoof is Scum Wapping waarin Kuifje en Kapitein Haddock zich omgeschoold hebben tot radicale actievoerders die niet terugdeinzen voor barricades opwerpen en bakstenen te gooien. De strip kan je hier downloaden – het is anticopyright dus gerust verspreiden zoveel je wil!
Als er een staking aankomt ben ik altijd erg blij. Stakingen zijn goed nieuws voor werkers, werklozen; stakingen zijn heel belangrijk voor vrouwen. Onze rechten staan op de helling, de media verdraaien alle cijfers, er zijn heel veel verworvenheden die kapotgemaakt worden en het wordt hoog tijd dat we terugslaan. Stakingen horen bij feminisme zoals, wel, zoals brood en rozen.
Hier in België – en op zoveel andere plaatsen ter wereld – zijn we op een breekpunt gekomen. Met de opkomst van het neoliberalisme als huidige fase van het kapitalisme en een voortdurende aanval op rechten van vrouwen en werkers, verdwijnen er meer en meer rechten en geld dat ons toekomt, dat we nodig hebben. Pensioenen, brugpensioenen, leeflonen, werkloosheidsuitkeringen, ziekteuitkeringen, de zorgsector en noem maar op: alles wordt aangevallen, alles moet minder. Een interessant artikel over wat de huidige besparingen voor vrouwen betekenen vind je hier (tekst van Femke Urbain); nog een tekst hier (Christophe Callewaert).
Met een klein beetje inzicht zie je hoe walgelijk alles is: de bankiers en beursspeculanten veroorzaken enorme crisissen, de banken moeten dan gered worden door honderden miljarden van de staten – staten waarvan de neoliberalen altijd publiek zeggen dat ze afgeslankt moeten worden. Maar als de bedrijven dan plots wel de staat nodig hebben hoor je ze daar niet over. En dan moeten er besparingen, saneringen, afdankingen, aanvallen op de sociale zekerheid worden gelanceerd omdat er “geen geld genoeg is”?
Het zal aan die gemene bejaarden liggen die nu al zo lang de bevolkingspiramide omkeren en per se een riant pensioen willen, laten we ze uit hun flats en huizen gooien. Of laten werken tot ze erbij neervallen. Of zoiets. Alle gekheid op een stokje: er is genoeg geld, het zit alleen bij de verkeerden. De inkomenskloof tussen de armsten en de rijksten is alleen maar gestegen, dat iedereen profiteert van “de vrije markt” of “de globalisering” is een grove leugen en de rijke aandeelhouders are laughing all the way to the bank.
Staking van 30 Januari
Vorige maandag was het nationale staking. Buiten was het koud, koud, koud, maar gelukkig was de stakingeen succes – niet dat de kranten dat schreven maar die hebben het pad van de “objectieve” berichtgeving allang verlaten voor de snelweg van rechtsezakkerij en liberaal gezwets.
40 jaar na de eerste Dolle Mina actie in België (1970), 38 jaar na de eerste Nationale Vrouwendag (1972), 36 jaar na de opening van de eerste vrouwenhuizen (1974), 33 jaar na het ontstaan van de fem-socbeweging (1977), 13 jaar na de oprichting van FAM (1997), 2 jaar na de oprichting van FEL (2008) en 2 jaar na de start van deze blog (2008)… [1] Er is heel wat georganiseerd en actie gevoerd door feministes in de afgelopen 50 jaar. Maar nu is het tijd om vooruit te kijken. Waar staan we op dit moment? Hoe gaan we verder? En wat hebben we daarvoor nodig?
In mijn boekenkast ligt een handvol activistenhandleidingen, meestal uit anarchistische hoek. Kan de feministische beweging daar iets mee? Of focussen we beter op lobbywerk en gelijke kanseninstituten? Willen we een radicale omslag of kleine veranderingen in de marge? Willen we een autonome beweging door een brede basis gedragen of enkele professionele specialistes (politicae, universitaire onderzoeksters) die voor ons het werk gaan doen? Tegenwoordig lijkt de feministische “beweging” vooral te bestaan uit ontoegankelijk genderstudiesonderzoek en ongevaarlijk gelijke kansenbeleid. Ik ben voor het uitbouwen van een radicale beweging waarin iedereen kan deelnemen en voor collectieve actie om een vloedgolf te veroorzaken die onze samenleving grondig verandert. Het feministisch activisme uit de jaren ’60, ’70 en ’80 is voor mij een inspiratiebron aangezien vrouwen toen zelf aan de slag gingen om de wereld feministischer te maken. Ik wil leren uit de ervaringen van voorgaande generaties feministes om te weten welke strategieën werken en om de fouten uit het verleden te vermijden. Gedaan met de kleine golfjes die gevolgd worden door backlashes, tijd voor een overstroming!
STRATEGIE EN REVOLUTIE
Tijdens de Nationale Vrouwendag van dit jaar (11 november 2010) zal er gediscussieerd worden over de staat van de huidige vrouwenbeweging en over strategieën. Hoe bereiken we meer mensen? Hoe bereiken we ons doel? Hoe werken we samen en met wie? Wat is de rol van mannen? Het leek me een goede gelegenheid om zelf eens na te denken over strategieën, actiemethoden en organisatiestructuren. Geïnspireerd door het aanbod aan ideeën en alternatieven uit radicale activistenhandleidingen en gesprekken met andere feministes heb ik mij gewaagd aan het samenstellen van een lijst van 10 praktische tips. Deze voorwaarden of benodigheden zijn volgens mij noodzakelijk als we willen dat de feministische beweging groeit en bloeit.
Toen we met deze blog begonnen, vonden we niet zo direct andere Nederlandstalige feministische blogs, noch uit Nederland, noch uit België. Ondertussen staan we weer bijna twee jaar verder – ja, we hebben iets te vieren! – en beweegt er gelukkig al wat meer in het Nederlandstalige bloglandschap. Ik wil me al op voorhand excuseren voor de onvermijdelijke nalatigheden. Lezers, als jullie nog goeie blogs kennen – of andere Nederlandstalige feministische websites – laat maar komen!
Om te beginnen is er de kersverse blog De Zesde Clan, een blog rond gender en feminisme waar al een heleboel interessante artikels op staan. Ook hier zit een groepje mensen achter, net zoals op onze blog. Er verschijnen veel artikels en deze blog is zeer nuttig als je op de hoogte wilt blijven van feministisch nieuws en/of de ontwikkelingen in Nederland. Een aanrader!
De Dolle Mollies is een anarcha-feministische groep uit Amsterdam die hun acties en toespraken aankondigen op hun blog. Allen daarheen, als je in de buurt van Amsterdam woont: ga zeker eens kijken naar hun activiteiten! Onze blog-schrijfsters hadden het geluk hen tegen te komen op een alternatieve boekenbeurs in Gent, en tot snel hopelijk… Het is altijd heerlijk om nog radicale mensen te ontmoeten.
In België vinden we de blog van BOEH!, Baas over eigen hoofd, een heerlijke organisatie die strijd voor het de vrouw beslist principe, tegen de groeiende islamofobie in; zij zijn vooral bekend van hun protesten tegen het verbod op de hoofddoeken – en ik ben het helemaal eens met dat protest.
Alice’s Writers Block is een goedgeschreven blog over allerlei persoonlijke ontboezemingen, gender en transgender / transseksualiteit thema’s. Als je de Nederlandse politiek over dit thema op de voet wil volgen, ben je hier aan het juiste adres…
Mensen zonder humor, gelieve u te onthouden. Collega feministes daarentegen – mijn ervaring is dat feministes juist bijzonder veel gevoel voor humor hebben, alleen kunnen seksisten daar meestal niet mee lachen – als je nog eens wat wil opsteken terwijl je regelmatig van je stoel valt van het lachen, of toch minstens enkele brede grijnzen niet kan onderdrukken… daarvoor is er de blog Rage Against the Man-chine, geschreven door Nine Deuce.
I’m basically a “man” trapped in a woman’s body. What I mean is that, like a person with a penis, I act like a human being and expect other people to treat me like one even though I have a vagina. That doesn’t mean anyone ever meets my expectations, but I still have them.
Waar te beginnen… Nine Deuce is een radfem met een heel scherp inzicht in de patriarchale cultuur van onze maatschappij. Ze schrijft radicaal, helder en sarcastisch, een goed voorbeeld is haar What Would A Dude Do tekst (met heel wat nuttig advies trouwens). Ze is ook een anti-pornografie activiste. Zij persoonlijk – meningen bij feministes lopen hierover sterk uiteen – wil pornografie niet verbieden maar wel voor bewustmaking zorgen, een tegenstem laten horen. En dat kan ze: haar ondertussen negendeligereeksoverpornografie is wel het beste dat je daar ergens op de blog-wereld over zal kunnen vinden. Ze heeft nog een aantal andere interessante artikelreeksen, zoals de “War on terr’r” (ze herdefinieert hier terreur als een patriarchale oorlog tegen vrouwen) en BDSM (“the sexual equivalent of being into renaissance faires”).
De Tweede Sekse Voorbij 