In anarchistisch kwartaalblad Buiten de Orde #4 van 2019 staat een artikel van Hanna en Evie van onze blog, over het vroeger en nu van transfobie in de feministische beweging.
Het gaat zowel over het ontstaan van transfobie in de tweede feministische golf, als over recentere ontwikkelingen. Een analyse van de transfobe handelingen van filmfestival Elles Tournent komt ook aan bod.
Het artikel staat ook online:
Er is overal transfobie maar in sommige landen is het erger dan elders. In de UK bijvoorbeeld is er een relatief groot aantal georganiseerde transhaat groepen. Je ziet daar het extremisme heel duidelijk: sommige mensen hebben blijkbaar niets beters te doen dan de hele dag blogs te vullen met hatelijke opmerkingen over trans personen of trans personen opzoeken om ze uit te schelden en te bedreigen. Deze mensen kunnen veel schade aanrichten.
Maar waar halen die groepen hun geld toch vandaan. Sinds korte tijd zijn we meer aan het kijken naar de financiële stromen en verdachte allianties die de transhaat groepen aangaan. Wat blijkt? Verschillende rechtse, conservatieve anti-abortus groepen uit de VS steunen de transhaat groepen financieel.
Trigger warning: transfobie en transhaat.
Op 26 januari 2019 plannen de organisatoren van het filmfestival Elles Tournent een screening van de film Seder Masochism van Nina Paley. Over de film zelf gaat het hier niet, wel over de filmmaker. Paley is een typische transhater, die lacht met trans vrouwen, weigert de identiteiten van trans mannen en vrouwen te erkennen, gebruik maakt van onwetenschappelijke “biologische” argumenten en een ouderwets haatdiscours verspreidt.
Doorgaan met het lezen van “Oproep: e-mail mee tegen transfobie”
Door Hanna
De strijd voor homorechten heeft in Frankrijk een ander parcours afgelegd dan in de VS. Toch had ook Frankrijk zijn eigen Stonewall. Zo’n moment waarop een grotendeels onzichtbare, ondergrondse sociale beweging opeens tevoorschijn springt en haar emancipatiestrijd in een stroomversnelling komt. Doorgaan met het lezen van “Queer voorouders: het FHAR en de Gazolines”
Door Hanna
Ik stond net op het punt om weer eens iets te schrijven over een interessant onderwerp uit de queer geschiedenis. Maar helaas, de transfobe shitshow in Groot-Brittannië is me dit weekend te gortig geworden, dus nu ga ik daarover schrijven. Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat ik nooit meer een woord zou hoeven wijden aan de monomane transhaters die TERF’s genoemd worden. Ja, TERF’s, hoe zat het ook alweer? Doorgaan met het lezen van “Pride en prejudice in Londen”
Overvallen op de kruispunten #15
Overvallen op de kruispunten – de column van Evie Embrechts op De Tweede Sekse Blog, telkens op zondag.
Hand in hand met de vijand
Er was eens – ergens in het prille begin van mijn activistenleven – een betoging tegen racisme. Die was eigenlijk specifiek gericht op de regeringspartijen, die weer ongekend racistisch uit de hoek kwamen.
De regeringspartijen kwamen gewoon mee betogen. Dat was toen misschien de VLD en de SP.A, dat was al zwaar problematisch, laat staan de aanwezigheid van pakweg de N-VA zoals vandaag. Op dat moment voelt het een beetje vreemd aan. Je loopt op straat met voor of achter je de mensen tegen wie je eigenlijk betoogt. Wat moet je dan doen, gewoon omkeren en er vol tegenin gaan?
door Hanna
De laatste jaren is er veel aandacht voor transgender mensen. Die aandacht lijkt uit de lucht te komen vallen, net als de stijgende aantallen trans mensen die uit de kast komen. Het is soms alsof zich, binnen een paar jaar, een bliksemsnel emancipatieproces voltrekt. Maar dat is schijn. De juridische, medische en sociale verworvenheden van trans mensen zijn de uitkomst van een veel langer emancipatieproces, dat kort na de Tweede Wereldoorlog is begonnen. Doorgaan met het lezen van “Een Nederlandse transgender geschiedenis”
Opbeurend nummer van de dag:
Vandaag is het transgender day of remembrance. Vandaag herdenken we alle trans personen die gestorven zijn.
Veel van ons krijgen te maken met geweld. Zowel direct fysiek en seksueel geweld, als het geweld van een maatschappij waarin het moeilijk is voor ons om een plaats te vinden.
Een maatschappij waarin trans zijn nog altijd betekent: uitgesloten, misbegrepen, uitgelachen worden. Op zijn best.
Overvallen op de kruispunten #10
Overvallen op de kruispunten – de column van Evie Embrechts op De Tweede Sekse Blog, telkens op zondag.
Trans, TERFs en Playboy.
Ik haat Playboy. Dat zou geen nieuws moeten zijn, laat staan dat er feministen zouden afwijken van mening daarover. Toch is het zo. Playboy is één van de drijvende krachten achter vrouwenhaat in deze wereld. Niets wat zij doen heeft een goeie intentie, nu niet, vroeger niet, nooit niet. Het enige positieve dat we over wijlen Hugh Hefner kunnen zeggen is dat hij dood is. Het is iemand op wie perfect die leuke uitspraak van toepassing is: “I have never killed a man, but I have read many an obituary with great pleasure.”
door Hanna
Meestal loop ik niet warm voor films over trans personen. Zelfs als ze niet openlijk transfoob zijn, vliegen ze vaak alsnog uit de bocht doordat ze een exotisch spektakel van transseksualiteit maken en het trans personage als de Ander neerzetten. Daar zit je dan als eenzame trans vrouw in een bioscoopzaal vol cis mensen voor wie er geen vuiltje aan de lucht is. Zelfs het feit dat cis acteurs en actrices gecast worden als trans vrouwen en mannen zien veel cis mensen nog altijd niet als een probleem. Zo zagen we kort geleden nog Elle Fanning als een trans jongen in Three Generations en het lijkt erop dat we Matt Bomer binnenkort als trans vrouw zullen zien in de film Anything. Doorgaan met het lezen van “Hoopvolle trans cinema”
Overvallen op de kruispunten #4
Overvallen op de kruispunten – een nieuwe column van Evie Embrechts op De Tweede Sekse Blog, telkens op zondag. Alle reacties welkom, veel leesplezier.
Schrödingers* trans persoon
Zijn trans personen nu zo gevaarlijk dat we geweerd moeten worden uit toiletten, of zo ongevaarlijk dat we niet kunnen vechten in een leger? Zijn we zo klein in aantal dat we eigenlijk genegeerd kunnen worden en geen speciale behandeling verdienen, of zo groot en machtig dat we samenlevingen kunnen besmetten en bewegingen overnemen met onze Geheime Agenda™ ?
Doorgaan met het lezen van “Schrödingers trans persoon – column”
door Hanna
Op Delpher, een website van de Koninklijke Bibliotheek, zijn behalve gedigitaliseerde boeken en tijdschriften ook ruim 11 miljoen krantenpagina’s uit de periode 1618-1995 te doorzoeken. Het is een fractie van wat er in die periode gepubliceerd is en de collectie groeit nog steeds, maar het is toch al een enorme massa. Zo enorm, dat je mag verwachten dat je zelfs over een kleine groep als trans mensen nog redelijk veel artikelen zal vinden. Dat lijkt misschien niet zo opwindend, maar die krantenartikelen geven juist door hun tijdgebondenheid een indruk van hoe er over transgender mensen werd gedacht. Je kunt ook proberen na te gaan of dat denken is veranderd in de loop van de tijd. Is de pers respectvoller over ons gaan schrijven? Worden trans mensen zelf ook aan het woord gelaten? En zo ja, wat zeggen trans mensen dan eigenlijk over zichzelf in die historische kranten?
door Hanna
If I didn’t define myself for myself, I would be crunched into other people’s fantasies for me and eaten alive. — Audre Lorde
Over trans mensen wordt de laatste jaren veel gesproken en ook veel geschreven. De wereld heeft ons ontdekt en de media zijn door ons gefascineerd, op het vermoeiende af soms. Maar we zijn nog niet bevrijd. Alle artikelen, nieuwsitems, films en boeken dragen misschien bij tot een beetje begrip bij cis mensen en dat is al heel wat. Maar voor emancipatie en bevrijding is meer nodig. Om echt te worden wie we zijn, zullen we onze eigen stem moeten ontwikkelen, we zullen onze eigen perspectieven moeten zien te vormen op die lastige lichamen van ons. Cis mensen kunnen dat niet voor ons doen.
Evie Embrechts
Sinds enkele dagen is er felle discussie over enkele uitspraken van bekende feministe en schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie (ze heeft verschillende boeken geschreven en werd heel bekend door haar TED-talk “We should all be feminists”).
So when people talk about, you know, “Are trans-women, women?” My feeling is, trans-women are trans-women.
bron: deze video
De rest van het interview is nog pijnlijker, maar laten we hier beginnen. De bedoeling en toon achter deze uitspraak is heel duidelijk: afstand nemen. Trans vrouwen zijn geen vrouwen. Is het de distantiëring van iemand die hoopt op respect van de mainstream?
Chimamanda herkent duidelijk deels het probleem: ze schrijft zelf in een verontschuldiging / verduidelijking:
Because I have been the subject of much hostility for standing up for LGBTQ rights in Nigeria, I found myself being very defensive at being labeled ‘trans phobic.’ My first thought was – how could anyone think that?
I didn’t like that version of myself. It felt like a white person saying ‘I’m not racist, I supported civil rights.'”
bron: haar eigen Facebook, deze status
“I’m not an angry *boi
but it seems like I’ve got everyone fooled
every time I say something they find hard to hear
they chalk it up to my anger
never to their own fear”
‘Not a Pretty Girl’ van Ani DiFranco
Mensen vragen altijd waarom ik zo boos wordt wanneer ik praat over trans(gender)[1] rechten.
Jij zou ook boos worden als jouw baarmoeder eruit moet als je enkel je ‘v’-tje in een ‘m’-etje wilt veranderen.
Doorgaan met het lezen van “Transgender rechten en bondgenoten”
Vandaag is het transgender day of remembrance. Vandaag herdenken we alle transpersonen die gestorven zijn.
Veel van ons krijgen te maken met geweld. Zowel direct fysiek en seksueel geweld, als het geweld van een maatschappij waarin het moeilijk is voor ons om een plaats te vinden.
Een maatschappij waarin trans zijn nog altijd betekent: uitgesloten, misbegrepen, uitgelachen worden. Op zijn best.
Doorgaan met het lezen van “Transgender herdenkingsdag – day of remembrance 2016”
I always thought I don’t care how someone becomes a woman or a man; it does not matter to me. It is just part of their specificity, their uniqueness, like everyone else’s. Anybody who identifies as a woman, wants to be a woman, is going around being a woman, as far as I’m concerned, is a woman.
—Catharine A. MacKinnon
Vandaag gaan we het hebben over TERFs. Wat is dat nu weer? TERF is een afkorting die staat voor trans-exclusionary radical feminists – trans-uitsluitende radicale feministes. TERFS zijn een stroming ontstaan in de jaren 1970-1980 in witte feministische kringen in de Verenigde Staten.
Het betreft een groep die volgens zichzelf “kritisch denkt” over gender, transvrouwen niet erkent als vrouwen en ze wil uitsluiten uit de feministische beweging. Volgens alle andere feministes betreft het een haatgroep, die allerlei theorieën en verzonnen verhalen misbruiken om hun praktijk van haat en uitsluiting door te drijven onder het mom van feminisme.
Sometimes we are blessed with being able to choose
the time, and the arena, and the manner of our revolution,
but more usually
we must do battle where we are standing.— Audre Lorde
I’m a feminist. And a socialist. And a trans woman. I’m writing this because I’m angry and I want to do something productive with that anger.
Two days ago, a British socialist organisation published an article about transgender people. Not only do I disagree, I also disagree that this is just an opinion. Trans hatred would be a better term. The piece is supposed to be part one of two, one written by a feminist, one written by a trans activist. To get the debate going. Well, let’s have us some debate then.
View original post 1.904 woorden meer
In deze tekst kijk ik eerst naar wat definities en ga dan verder op onderdrukking, kritiek van feministes op bepaalde begrippen en de discussie over de oorzaak van het bestaan van transgenders.
Het woord transseksueel is een oud woord waar heel wat kritiek op te geven is. Het feit dat er “seksueel” in voorkomt lijkt aan te geven dat het iets te maken heeft met seksuele gevoelens voor een bepaalde groep mensen, zoals homo-, bi- of heteroseksueel. En dat is verwarrend want daar heeft het eigenlijk niets mee te maken.
De Tweede Sekse Voorbij 