Het borrelde al een tijd lang in mijn hoofd maar de absurditeit van het onderwerp hield me tegen hier een stuk over te schrijven. Ik hoorde de commentaren al van ver: “Die feministen weten niet wat uitvinden!”… Hoe kon ik dit onderwerp ook aansnijden zonder als hysterische amateur bestempeld te worden? En plots kruiste zij mijn pad: Professor Melanie Joy en haar controversiële theorie rond vleesconsumptie.
Doorgaan met het lezen van “Carnisme: symptoom van het patriarchaat?”
Censuur in de VN
Ruchira Gupta van de Indische organisatie Apne Aap (Hindi voor “self empowerment”) was uitgenodigd om te spreken voor de VN. Ze kreeg echter de vraag om haar speech niet geven en niet meer het woord prostituee te gebruiken, in plaats daarvan moet volgens de VN de nieuwe en meer academische term sekswerker gebruikt worden.
Gupta heeft de vraag – afkomstig van de NGO Committee on the Status of Women – genegeerd en heeft toch haar speech gegeven.
UN Women’s decision and recommendation not to “conflate sex work, sexual exploitation and trafficking” sounds outrageous if not ludicrous to people like Gupta, who work in the squalid brothel quarters of Mumbai, Delhi, Kolkata and other cities, to which young girls from around South Asia are lured by traffickers — or sold by poor families — into a life of miserable bondage, with no chance to make choices. In her speech on International Women’s Day on March 8, Gupta said the youngest girl trafficked into bonded labor she has met was just 7 years old.
“The pimps would hand over these little girls to the brothel keepers . . . and these girls were locked up for the next five years,” she said. “Raped repeatedly by eight or ten customers every night.” By their 20s, Gupta said, their youth is gone and bodies are broken, and they are “thrown out on the sidewalk to die a very difficult death because they were no longer commercially viable.”
Frankrijk draait wet terug en beboet prostituees
In Frankrijk was het sinds enkele jaren zo dat het verkopen van seks legaal was, en het kopen ervan strafbaar, zoals in landen als Zweden en Noorwegen met succes is toegepast. De Franse senaat heeft die wet nu omgekeerd, zodat prostituees strafbaar zijn en klanten vrijuit gaan.
Doorgaan met het lezen van “Nieuws over prostitutie – India, Frankrijk, Duitsland, VS, Canada”
Recent was ik met een vriendin in Brugge, bij het wandelen kwamen we bij de vismijn een tango-demonstratie tegen. Eerst een demonstratie, gevolg door een open dansvloer. Ondertussen kreeg ik van haar heel wat verhalen te horen. De Argentijnse tango had volgens haar een bijzonder seksistische en macho sfeer, maar het dansen was leuk. Dat probleem hebben we met wel meer activiteiten in deze seksistische wereld. Maar hier leek het allemaal wat meer openlijk.
Door Eva Demuynck. Dit is de volledige versie van het artikel dat ingekort ook op DeWereldMorgen gepubliceerd werd.
Wanneer feministen en andere dissidenten het hebben over de geschiedenis van de (feministische) beweging of een beeld willen schetsen van het patriarchaat is er een invalshoek die veelal over het hoofd gezien wordt: die van het medische patriarchaat en de strijd hiertegen. Deze was – en IS – nochtans onlosmakelijk verbonden met een stevige klassenstrijd. Ook al is de inquisitie voorbij (of denken we dat die voorbij is), deze strijd is nog volop aan de gang en er valt nog heel wat uit te leren…
It’s a lot of responsibility. You have to contribute a lot, but you develop as a person, on all levels.
– Israëlische soldate
The IDF is a professional organization that considers equality a leading ethic and incorporates women in almost every mission
Als feministes proberen we altijd op te letten voor bepaalde delen van de samenleving waar mannen of vrouwen zwaar oververtegenwoordigd zijn. Raden van bestuur, ministeries, rechters, rectors, en langs de andere kant kinderopvang, zorgsector, deeltijds flexjobs… Meestal is een scheve genderverhouding een teken dat er ergens een probleem zit.
En dat willen we aanpassen. Meer vrouwen in plaatsen alleen voor mannen. Meer vrouwen in de politiek. Meer vrouwelijke proffen, ministers, etcetera. Dit soort feministisch streven is wat we liberaal feminisme noemen. Het past de fundamenten van een rot systeem niet aan maar alle beetjes helpen, is het idee. En ik kan daar wel een beetje mee akkoord gaan, het is geen slecht streven hoewel het zowel minder uithaalt als minder mogelijk is dan mensen denken. Maar op sommige vlakken is dit eenvoudige streven wel erg problematisch.
Gelijkheid achter het geweer
Wat is objectificatie eigenlijk? Objectificatie van vrouwen betekent dat van vrouwen objecten worden gemaakt, dat vrouwen als objecten zonder eigen wil gezien worden en onmenselijk behandeld worden. Dit kan gebeuren door de manier waarop vrouwen in beeld worden gebracht, de manier waarop over vrouwen wordt gepraat en ook hoe wij vrouwen worden behandeld. Ook zelfobjectificatie bestaat – dat is vrij voorkomend gezien de manier waarop wij worden opgevoed en de media ons voortdurend voorstellen.
Dit is het derde deel in onze reeks over prostitutie. Zie ook deel 2 over pooiers en deel 1 over vrije keuze, agency en structuren.
Voor dit onderzoek trok ik werkelijk alle registers open. Ik waagde me zelfs aan het lezen van een damesblad. Je weet wel: tien tips om mannen nog beter te pijpen, ongezonde diëten om er extra seksueel beschikbaar uit te zien, makeup en ontharingstips… en een artikel over “mannen die betalen voor seks”. Aha.
Terzijde: die zogenaamde vrouwenbladen gaan eigenlijk vooral over mannen, iemand al opgevallen? En je wordt er onzeker door; één van de grootste verbeteringen in m’n zelfwaarde gebeurde toen ik stopte met vrouwenbladen te lezen. Maar goed dat is voor een andere keer.
Betalen voor seks (Cosmopolitan NL, juni 2011)
Wat ik het meest opvallend vond was dat alle mannen die hier aan het woord kwamen ergens vanbinnen wel door hadden dat er iets niet klopte, dat er iets niet ok was. En dat daarna met allerlei redeneringen probeerden vergoeilijken. Misschien ben ik pessimistisch op dat vlak maar ik was eigenlijk al blij dat die mannen toch nog een beetje iets doorhadden, da’s al een eerste stap. Soms ben ik bang dat de conditionering in onze wereld zo erg is geworden dat niemand het nog doorheeft dat klanten eigenlijk geweld plegen. Maar misschien als het over heel heftige zaken gaat zoals liefde, relaties, seks, vriendschappen dat er toch nog iets van verzet overblijft in de menselijke geest – daar blijf ik in geloven.
De eerste man: “Ik zie mezelf ook niet als een hoerenloper maar als iemand die 600 euro overheeft voor een gezellig avondje met adembenemend mooi en zoetruikend gezelschap.”
Ik neem aan dat jezelf als hoerenloper zien, iets is dat clasht met de zelfwaarde van de mannen die het doen.
De eerste man weer: “Het zijn intelligente dames, sterke dames, die meer verdienen dan mijn huisarts en tandarts bij elkaar. Maar misschien probeer ik op deze manier mijn escapades wel goed te praten. Ze verdienen goed, dus ik doe niets verkeerds. Lekker makkelijk. Veilig. Ik verstop mijn wangedrag achter hun loonstrookje”.
Dit wil zeggen: ik heb het ergens wel door. Optimistisch gezien: hij heeft het door, da’s de eerste stap, nu nog stoppen met het te doen. Pessimistisch gezien: hij heeft het door en doet het toch, een grove keuze voor zijn eigen pleziertje ten koste van de vrouwen die hij gebruikt.
Of de tweede man nog te redden valt betwijfel ik, die gaat wekelijks naar prostituees en beschouwt het als “elkaar uit de brand helpen”:
Doorgaan met het lezen van “Prostitutie deel 3 – een eerste kijk naar de klanten”
In het tweede deel van deze reeks over prostitutie ga ik in op de rol van de pooiers. Zie ook deel 1 over vrije keuze, agency en structuren.
In prostitution, the john performs the sex act with the unwilling victim, but subcontracts the intimidation and violence to another man, the pimp.
The john would like to believe he is paying for sex, but the person he has sex with gets little or none of the money. The money goes to the pimp to pay for the force needed to keep prostituted women and children working. It goes to the drug dealer who provides whatever it takes to keep the workers from becoming psychotic or committing suicide. It goes to pay the businessmen who provide the real estate, support services, and legal protection for the trade.
Joe Parker, How prostitution works
Wat doen pooiers eigenlijk?
Veel mensen kunnen zich geen echte voorstelling maken van hoe pooiers werken. Die realiteit is gruwelijk: hoe pooiers zich organiseren, hoe ze vrouwen zoeken die bijvoorbeeld al zware ervaringen hebben gehad in hun jeugd, seksueel misbruik, geestelijke problemen, etc. Hoe ze vrouwen kraken en voorbereiden op prostitutie. Een vrij ontnuchterende kijk voor mensen die nog geloven in de glamour die de media ons voorspiegelen en belangrijk om de discussies over “vrije keuze” in hedendaagse linkse / feministische kringen nog enigszins te verbinden met de realiteit.
Pooiers misbruiken anderen om geld te verdienen. Pooiers zijn een diverse groep mensen die op maximale winst uit zijn; daarvoor kiezen ze op zeer rationele wijze die methoden die nodig zijn om dat doel te proberen bereiken. Pooiers vind je in vele soorten. Het beeld dat veel mensen hebben van de pooier als een soort macho die vrouwen manipuleert om voor hem te werken en hen met geweld, bedreigingen, liefdesverklaringen, verkrachtingen op hun plaats te houden, is helaas een deel van de realiteit. Maar er zijn er ook die op een hoger niveau werken, op dezelfde voet staan als bedrijfsleiders en politici, gladde zakenmannen die voor niets terugdeinzen om hun winsten te maximaliseren. En er zijn mediapooiers, degene die pornografie maken en verkopen en daar geld mee verdienen. Er zijn ook pooiers die anderen het vuile werk laten opknappen. Alle soorten pooiers behoren tot de meest gruwelijke soort uitbuiters die er rondlopen op deze aarde; goede pooiers bestaan niet. Voor de duidelijkheid: er zijn ook vrouwen die pooier zijn, dat maakt het misbruik niet minder afschuwelijk.
Doorgaan met het lezen van “Prostitutie deel 2 – over pooiers”
Dit is het eerste deel van een reeks over prostitutie op deze blog. De introductie vind je hier, een eerder artikel over Theo Heuft (een Nederlandse pooier) vind je hier en er is ook een overzicht van onze artikels hierover tot nu toe.
In dit deel ga ik in op het debat rond keuzevrijheid, agency en structuren, latere delen zullen andere aspecten van prostitutie meer in detail bekijken en meer cijfermateriaal tonen.
Doorgaan met het lezen van “Prostitutie deel 1 – vrije keuze, agency en structuren”
Finn Mackay is een radicale lesbische feministe die al meer dan vijftien jaar actief is in de vrouwenbeweging. Ze richtte in 2004 het London Feminist Network op, dat de Reclaim the Night-optocht in London weer in het leven riep. Ze is ook medeoprichtster van de Feminist Coalition Against Prostitution.
Ze sprak op de conferentie Feminism in London 2010 inspirerend en vol vuur over enkele hete hangijzers in de huidige vrouwenbeweging: de nood aan een andere invulling van het begrip “feminisme”, het belang van individuele keuzevrijheid, het herpolitiseren van de vrouwenbeweging, de rol van mannen, de legitimiteit van ruimtes voorbehouden voor vrouwen.
Hieronder zijn enkele stukken van haar krachtige slotspeech in vertaling opgenomen (met toestemming van Mackay; voor betere leesbaarheid van tussentitels voorzien).
Op deze blog proberen we veel verschillende stemmen aan het woord te laten. Sinds kort nodigen we gastschrijfsters uit om ook hun zegje te doen. Hieronder volgt een bijdrage van gastschrijfster Mi.
Waarom ben ik feminist?
Er bestaat seksisme, en dat wil ik bestrijden. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, de maatschappij waar ik naartoe wil is er een waarin het (opgelegde) onderscheid tussen mannen en vrouwen onbestaande is. Ik ben ervan overtuigd dat zowel de nu gedefinieerde mannen als de nu gedefinieerde vrouwen [1] in een dergelijke maatschappij gelukkiger mensen zullen zijn.
Hoe bestrijd ik seksisme?
Eerst moet ik de vijand (seksisme, niet mannen) benoemen.
Wat is seksisme eigenlijk?
Seksisme deelt de maatschappij op in twee seksen, mannen en vrouwen. deze twee seksen hebben een link met de biologische gesteldheid van mensen maar zijn daar geenszins toe te reduceren. Het zijn niet individuele mannen of vrouwen die ervoor kiezen in twee hokjes gedeeld te worden, het is een systeem dat patriarchaat heet. Het patriarchaat bestaat bij gratie van seksisme. Het patriarchaat is een onderdrukkend systeem dat ervoor zorgt dat mannen een andere maatschappelijke positie hebben dan vrouwen, waardoor vrouwen onderdrukt worden.
Doorgaan met het lezen van “Waarom ben ik feminist? Wie is de vijand? – een gastbijdrage”
De geest, die vanaf de prilste jeugd geleerd heeft dat schoonheid de scepter van de vrouw is, gaat zich naar het lichaam vormen, zodat zijn gefladder alleen maar tot doel heeft zijn gevangenis nog mooier uit te doen komen.
— Mary Wollstonecraft, A Vindication of the Rights of Women, 1792
(…) kink, at its core, represents an attempt to derive as much excitement and titillation out of sex as possible while avoiding real intimacy.
— Nine Deuce, BDSM Part 2: The Problem With Kink
In deel zes van deze reeks bespreek ik een drietal trends van de oprukkende pornocultuur (burlesque, bdsm en pornocultuur in feministische ruimtes) en ga ik dieper in op het concept seksuele bevrijding.
1 – Burlesque
Burlesque is weer terug – jochei! Collega blogster Robinette heeft er al een goed stukje over geschreven, met haar ervaringen na een bezoekje aan Hotel Jarretelle. Ik ga hier verder in op een aantal problemen en algemene trends.
Wat is burlesque, vraag je je misschien af? Even kort:
In de DM Zomer van 10 juli 2010 staat een interview met Chrys Columbine, een performer die komt optreden op de Gentse feesten met “Hotel Jarretelle”. Columbine, Columbine… toch niet van die school? Jawel, performer Chris Berardi vond dat ze nog een hippe artiestennaam nodig had – iets edgy, want ze speelt vaak “een babydoll, een schijnbaar onschuldig blondje met een duister kantje”. En de keuze voor een school waar een massamoord heeft plaatsgevonden lag, euhm, voor de hand? Aha. Leuk, verfrissend en edgy, en niet, pakweg, grof en plat en enorm kleinerend t.o.v. de gruwelijke gebeurtenissen in de Columbine Highschool. Die fijnbesnaardheid van de betere performers, ik kan er wel van huilen.
Heel origineel trouwens, en niet gewoon fantasie # 1 op de patriarchale hitlist, zo’n blondje met een duister kantje. Nudge nudge wink wink, say no more! Maar het zal wel weer van een ironische subtiliteit zijn die mijn verstand ver te boven gaat. Wat is dat duistere kantje dan wel zeg, vraag je je af. Heeft ze – gaap – een paar handboeien en zweepjes bij haar bed liggen? Roostert ze wel eens een cavia boven een vuurtje? Dient ze haar belastingsaangifte te laat in, doordrenkt met bloed? Geen idee.
Doorgaan met het lezen van “Pornocultuur 6 – Seksuele bevrijding ?”
“Een dwingende sociale waarschuwing die zijn vergelijking met 1984 van George Orwell kan doorstaan.”
“Een leerrijke fabel vanuit de schaduwen van een duistere wereld.”
“Je ziet zo een musical van haar werk voor je ogen, met de beste drag kings en queens als de mannetjes en vrouwtjes uit haar wereld.”
–
Niet één, maar twee boekbesprekingen verdient dit werk. Ik zal dit boek op twee manieren bespreken, ten eerste als een werk van romantische fictie, en ten tweede als een werk gezien vanuit de academische wetenschap.
Darwin voor Dames, geschreven door Griet Vandermassen – een nieuwkomer in het schrijverslandschap maar hopelijk een blijver – is een mooi uitgewerkt verhaal over, uiteindelijk, een wereld met dezelfde waarden en vragen, verdriet, pijn en hoop die we bij ons in de menselijke leefwereld aantreffen.
Waar het boek vooral in uitblinkt is de manier waarop het een volledig alternatieve wereld schetst, uitmuntend in zijn gedetailleerdheid en herkenbaarheid. Het is niet als door een spiegel kijken, het is als door een spiegel kijken die in een troebel moeras ligt, met allerlei gemuteerde wezens, waterplanten en fantastische vissen die een adembenemend schouwspel uitbeelden dat toch helemaal anders is dan de wereld die wij kennen. Het is alsof aliens de planeet Aarde geobserveerd hebben zonder ook maar iets te begrijpen van de onderliggende cultuur of sociale processen, en dan hun eigen hilarische kijk op de werkelijkheid gepresenteerd hebben.
Griet Vandermassen gaat op uiterst originele manier te werk: in plaats van, zoals veel fantasy schrijvers, een wereld te bedenken met demonen en duivelse wezens, schept ze een wereld met wezens die uiterlijk gelijk zijn aan de mens, maar helaas niet zoals wij beschikken over vrije wil. In haar wereld zijn de wezens, die ze grappig-inventief ook mensen heeft genoemd, gebonden aan zeer sterk verinnerlijkte gedragscodes. Het is een beetje zoals de sterk geformaliseerde rituelen die je wel eens aantreft in de menselijke wereld (huwelijken, begrafenisplechtigheden, regendansen), maar deze in haar wereld zijn niet door sociale mores ingegeven maar door een – get this – innerlijke “evolutionaire” drang. Het zit in de genen, en dat is interessant.
Ze combineert in haar werk visies op mensen en op dieren, wat je ook ziet in de naamgeving: de mannelijke “mensen” in haar wereld zijn mannetjes, de vrouwelijke “mensen” vrouwtjes. Het is als een antropoloog die een diersoort beschrijft, en dit is een gezichtspunt dat ze door het hele boek aanhoudt, een erg originele manier van vertellen. Het is alsof je een wetenschappelijk boek van een andere planeet leest.
De vrouw weer eens op haar plaats gezet: aan de haard, of in een mannelijke bedstee.
Het literaire tijdschrift Deus ex machina bracht een speciaal nummer uit, waarin ‘vrouwen het hoogste woord voeren’ (er zijn ook bijdragen van mannelijke auteurs). Gezien de geringe aandacht die doorgaans aan vrouwelijke literartistes besteed wordt, is zo’n initiatief toe te juichen (spoiler: wacht nog eventjes met het bovenhalen van die loftrompet).
Ter gelegenheid van de speciale uitgave is de titel gewijzigd in Deus ex vagina (alarmbel). Daar is vast over nagedacht, maar mijn wenkbrauwen schieten er alvast de hoogte van in. Zowel letterlijke als figuurlijke vertaling zijn weinig literair noch vrouwverheerlijkend. God (m) uit een vagina (v)? Een redding uit een vastzittende situatie, door het vrouwelijke geslachtsorgaan (in plaats van ‘als door een goddelijke interventie’)? Het vrouwelijke literaire overwicht in het nummer belichten door ‘vagina’ in de titel te plaatsen, daar is vast een hoop creatieve brainstorming aan te pas gekomen…
Maar oké, ik laat de titel voor wat ze is. De uitgave is in twee verdeeld: een ‘serieus’ deel en een ‘speels’ deel (schellere alarmbel), met afzonderlijke covers. Het serieuze deel is veelbelovend, daar ga ik straks op in.
Eerst het ‘speelse deel’ even onder de loep nemen. Mijn aanvankelijke gejuich verstomde bij het lezen van de inleiding. Enkele fragmenten hieruit blazen de behoorlijk overkomende inhoud als een kaartenhuis van tafel. Ik citeer: “Deus ex Machina verleidt als op een bal masqué en wordt Deus ex Vagina, een literair damesblad voor de spelende vrouw. Vrouwen van vandaag willen zich niet in een keurslijf laten dwingen door maatschappelijke conventies en vinden het leuk te experimenteren met verschillende rollen. De hedendaagse vrouw is niet enkel Madonna en Hoer, maar ook Coquette, Muurbloempje, Allumeuse, Duivelin, Keukenmeisje, Literair Wijf, Femme Fatale of Sirene.” (oorverdovend loeiende alarmbel, onmiddellijke evacuatie genoodzaakt!!)
Damesblad?! Spelende vrouw? Keukenmeisje?! Hoer?! Madonna?! God verhoede het dat vrouwen serieus genomen worden in de “L”iteratuur! Laten we ze vooral betuttelen, en reduceren tot een voorwerp uit weinig geïnspireerde mannelijke fantasieën (zoals in zowat de rest van de maatschappij). Snoer ze de mond, zodat ze – o wee, hoor ik daar enkele knieën bibberen? – geen bedreiging vormen voor het mannelijke ego!
Let op het gebruik van hoofdletters in de tekst: “De Madonna” – o, knieval, “De Hoer” – o, bewonderende uitroepen. De goede, hedendaagsche vrouw is niet alléén dat, maar veel meer. Noem uzelf een hoer, zo u wil, maar niet mij, niet een vrouw, niet de vrouw.
Doorgaan met het lezen van ““Deus ex machina”: deus non habet vaginam”
Mensen zonder humor, gelieve u te onthouden. Collega feministes daarentegen – mijn ervaring is dat feministes juist bijzonder veel gevoel voor humor hebben, alleen kunnen seksisten daar meestal niet mee lachen – als je nog eens wat wil opsteken terwijl je regelmatig van je stoel valt van het lachen, of toch minstens enkele brede grijnzen niet kan onderdrukken… daarvoor is er de blog Rage Against the Man-chine, geschreven door Nine Deuce.
I’m basically a “man” trapped in a woman’s body. What I mean is that, like a person with a penis, I act like a human being and expect other people to treat me like one even though I have a vagina. That doesn’t mean anyone ever meets my expectations, but I still have them.
— Nine Deuce, Who is this bitch
Waar te beginnen… Nine Deuce is een radfem met een heel scherp inzicht in de patriarchale cultuur van onze maatschappij. Ze schrijft radicaal, helder en sarcastisch, een goed voorbeeld is haar What Would A Dude Do tekst (met heel wat nuttig advies trouwens). Ze is ook een anti-pornografie activiste. Zij persoonlijk – meningen bij feministes lopen hierover sterk uiteen – wil pornografie niet verbieden maar wel voor bewustmaking zorgen, een tegenstem laten horen. En dat kan ze: haar ondertussen negendelige reeks over pornografie is wel het beste dat je daar ergens op de blog-wereld over zal kunnen vinden. Ze heeft nog een aantal andere interessante artikelreeksen, zoals de “War on terr’r” (ze herdefinieert hier terreur als een patriarchale oorlog tegen vrouwen) en BDSM (“the sexual equivalent of being into renaissance faires”).
Doorgaan met het lezen van “Blog woensdag – Rage Against the Man-chine”
Mannen.
Hoe zit het nu met die mannen, wat moeten feministes daar eigenlijk mee? Ze allemaal in de soep draaien, of verwelkomen als bondgenoten? Zijn het Trojaanse paarden in de beweging, slapen we met de vijand als we hetero zijn, zijn feministes mannenhaatsters, moeten we voorbij gender kijken, en naar wat dan wel? Is het een slecht teken dat mannen de opnamestudio’s van M!LF nog niet in brand hebben gestoken omwille van misdaden tegen de mensheid?
En, even serieus nu: wat is de rol van mannen in de feministische beweging? Wat zou die kunnen zijn? Wat is de kijk van feministes op mannen als mensen, als groep, als mogelijke bondgenoten?
1. Inleiding
2. Wat is feminisme
3. Mannen verwelkomen in de beweging
4. Wat kunnen mannen doen – hoe kan je als man een nuttige bondgenoot zijn?
5. Misbruik van feminisme
6. Enkele praktische problemen met mannen in de beweging
7. Enkele nuttige organisaties, websites, teksten
Met dank aan rebelsister voor de vele suggesties.
1. Inleiding
As I watched guys trying to prove their fantasy of manhood–by doing dirt to women, making fun of queers, putting down people of other religions and races–I realized they were doing something really negative to me too, because their fear and hatred of everything “nonmanly” was killing off something in me that I valued.
That’s why I feel a connection to feminism. I want a humanity that is not measured against the cult of masculinity. I want a selfhood that does not reject fine parts of myself just because they are not “manly.” I want courage to confront the things men have done in the world that are damaging to women and that are also leaving no safe space for the self I hope to be.
—John Stoltenberg, Why I Stopped Trying to be a Real Man
In deze tekst ga ik wat nadenken / vaststellen / filosoferen over mannen en feminisme. Ik denk dat het voor iedereen duidelijk is dat mannen vandaag de dag niet zo’n grote rol spelen in de feministische beweging. Alle mensen hebben een rol te spelen voor onze bevrijding uit seksistische onderdrukking maar ik ga ook dieper ingaan op enkele belangrijke misvattingen omtrent mannen en feminisme die volgens mij een goed begrip van het probleem tegengaan. Aan alle mannen die serieus werk willen verrichten tegen seksisme: jullie zijn welkom – kijk zeker ook eens achteraan dit artikel voor enkele nuttige websites, organisaties en tips.
Ik ga in deze tekst niet op alle aspecten in, ik pretendeer geen volledigheid, ik voel wel al een deel twee aankomen :-). Bijvoorbeeld over gender, essentialisme, vrouwenruimtes, transgender personen en feminisme en mijn persoonlijke ervaringen met mannen en feminisme ga ik later nog schrijven. In deze tekst geef ik tips en een mogelijk feministisch pad om te bewandelen voor mannen – alle suggesties zijn welkom om dit aan te vullen.
Voor een inleiding over seksisme / patriarchaat / genderrollen, klik hier (kan nodig zijn om onderstaande tekst goed te kunnen volgen). Ik beschouw seksisme als een systeem van onderdrukking, dat wil zeggen o.a. dat mannen als groep daar privileges uit halen die vrouwen als groep niet hebben, maar eveneens dat alle mensen minder zijn onder dat systeem dan we zouden kunnen zijn. En de praktijk is nog wat complexer: mensen zijn op vele manieren bevoordeeld / benadeeld in deze wereld, vandaar ook het nut van kruispuntdenken. Feminisme is dan ruwweg de beweging tegen die seksistische onderdrukking (maar klik hier voor meer…)
Wat is feminisme eigenlijk? Geef eens een definitie? Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ga hier niet één definitie proberen geven maar wel enkele veel voorkomende ideeën over feminisme opsommen. Verder is deze tekst niet bedoeld als groot geweldig antwoord op de vraag “wat is feminisme”, het blijkt wel nodig er iets over te zeggen omdat veel mensen er vragen over hebben of feminisme verkeerd begrijpen.
Ik pretendeer ook niet dat ik feminisme zou kunnen definiëren. Uiteindelijk is feminisme “een werkwoord” – dat wil zeggen: feminisme, dat is wat wij als beweging collectief doen…
Doorgaan met het lezen van “Wat is feminisme? Een eerste poging…”
And by rape you know what I mean. A judge does not have to walk into this room and say that according to statute such and such these are the elements of proof. We’re talking about any kind of coerced sex, including sex coerced by poverty. You can’t have equality or tenderness or intimacy as long as there is rape, because rape means terror. It means that part of the population lives in a state of terror and pretends (…) that it doesn’t.
— Andrea Dworkin, I want a 24-hour truce during which there is no rape
Korte update over Polanski (zie eerdere berichtgeving): de zoveelste overwinning voor het patriarchaat, want het straffen van een rijke blanke bekende cineast voor verkrachting dat kan blijkbaar niet.
De Zwitserse regering levert hem niet uit aan de VS en ontslaat hem ook van zijn huisarrest. Zucht.
Nog even vermelden dat De Morgen weer afkomt met het belachelijke “seks met een minderjarige” gedoe – zo kan ie wel weer, zij zei dat ze niet wilde, hij heeft bekend, weet je, dat heet kortom verkrachting.
Ik zie maar één oplossing meer…
De Morgen, het zogenaamd onafhankelijke dagblad dat steeds verder de dieperik ingaat, heeft nu (31/10/2009) Theo Heuft geïnterviewd. De pooier en voormalig uitbater van het Amsterdamse luxebordeel Yab Yum wordt niet voorgesteld als de walgelijke uitbuiter en crimineel die hij eigenlijk is, maar als een verfijnde zakenman die hard gewerkt heeft en nu kan genieten van goed eten, kunst en sigaren.
Als een vader was hij voor zijn meisjes
DM: Was u een pooier?
TH: Ik vind het vreselijk als mensen me een pooier noemen. Ik gaf de meisjes de gelegenheid om hun werk te doen. (…) Ik heb geprobeerd om die meisjes op te voeden.
Een van de manieren waarop pooiers zich als goede mensen proberen voor te stellen is als een “goede vader” die waakt over de veiligheid van de meisjes. Je kent het wel: als ze netjes in de pas lopen en doen wat hij zegt, mishandelt hij ze zelf niet te hard en pakt hen niet al hun geld af.
“Ik gaf de meisjes de gelegenheid om hun werk te doen” is een mooie. Het pleit hem volledig vrij van verantwoordelijkheid en schetst hem als simpelweg een enabler: iemand wil een tekening maken en je geeft ze potlood en papier. Die meisjes stond werkelijk te trappelen om in een bordeel te gaan werken en gelukkig had hij het startkapitaal: een mooie samenwerking. Hij werd er stinkend rijk van ook, maar dat is bijzaak. Natuurlijk was het geld slechts bijzaak zoals hij duidelijk maakt in het interview – dat zeggen zo ongeveer alle bedrijfsleiders die geïnterviewd worden.
De staat onderdrukt, de wet is gelogen, de rijkaard leeft zelfzuchtig voort
In Nederland kan het, en wát een vooruitgang: prostitutie is legaal, waardoor het netjes kan geregeld worden dat de “ondernemer” en de vrouwen belasting betalen. Hierdoor krijgt de staat inkomsten van prostitutie én kan de pooier-kapitalist zijn onderneming legaal laten voortbestaan zonder eventuele rechtsproblemen. Het Nederlandse legaliseringsbeleid voor prostitutiebeleid heeft gefaald trouwens, het was een op zich misschien interessante poging maar het heeft niet geleid tot meer mensenrechten voor de vrouwen in prostitutie, niet geleid tot het verminderen van uitbuiting, niet geleid tot het afnemen van de macht van pooiers en niet geleid tot een afname van vrouwenhandel. Kortom, het heeft volkomen gefaald op alle belangrijke punten. Bovendien kan je stellen dat het de staat medeplichtig maakt aan de uitbuiting van vrouwen in prostitutie. Maar dat is stof voor nog een ander artikel.
Het enige voordeel van de legalisering van prostitutie is voor de pooier-ondernemer: die kan zijn zaakjes netjes verderzetten en krijgt een aura van legitimiteit aangemeten. In plaats van een welverdiende gevangenisstraf wacht hem een belastingaanslag.
Geld maakt veel goed in een kapitalistische samenleving. Je koopt er status mee, credibiliteit, legitimering van wat voor zaken je dan ook doet.
Zie ook het meer recente artikel De leugens van de pornocultuur.
Gezien er de laatste tijd in het Belgische feministische landschap, op deze blog en in andere media nogal wat discussie is over alternatieve of “feministische” porno, en er heel veel vragen worden gesteld en beschuldigingen gericht aan de anti-pornografie feministes – waarvan ik er één ben – ga ik in dit deel de specifieke bedenkingen rond alternatieve pornografie [1] nog eens op een rijtje zetten.
Verder ga ik ook een – voor mijn doen ongelofelijk liberaal – voorstel doen dat voor mij een eerste heel mooie en bevrijdende stap kan zijn tegen uitbuiting in de porno-industrie, en dat nog wel zonder “censuur” [2]… Ja, de feministische kerstvrouw komt vroeg dit jaar. Dit gaat als een van de volgende artikels in deze reeks verschijnen.
Alvast een disclaimer: mijn door fijn stof aangetaste hersenen kunnen wel degelijk nog een verschil maken tussen verschillende beelden en verschillende mates van dwang, keuzevrijheid en seksisme. Je gaat mij niet horen beweren dat het allemaal hetzelfde is en dat een lichtjes irritante stereotiepe seksscène, hoe cliché ook, hetzelfde is als beelden waarin vrouwen als vuil behandeld worden, geslagen of verkracht. Natuurlijk is daar een verschil tussen.
Namen en hokjes
Onlangs was ik op een voorstelling in Brussel van het boek “Een leeuw in een kooi“, het feministische antwoord op de racistische mediagekte rond de hoofddoek, en Ida Dequeecker, een tweedegolf feministe die nu actief is in BOEH! en VOK, vertelde dat ze het boek fantastisch vond maar wel wilde vragen om meer precisie in de gebruikte termen. Het was in een andere context, maar ik ga haar woorden hier toch ter harte nemen.
Volgens mij is er in het pornodebat sprake van een gigantische begripsverwarring – een aantal mensen gebruikt de naam pornografie voor beelden die ze wel opwindend maar niet seksistisch vinden. Ze bedoelen erotiek, maar omdat we in een pornocultuur leven, is porno plots hip en cool en worden ook erotische beelden zo genoemd, waardoor de indruk gewekt wordt dat de porno-industrie een legitieme industrie zou zijn. Helaas is dit naamgebruik niet zo onschuldig als het op het eerste zicht lijkt. Langs de ene kant accepteert het impliciet de porno-industrie als een legitieme industrie die gewoon wat bijgestuurd moet worden, en verlegt het de koers van afschaffing naar aanpassing. Langs de andere kant wordt die vermenging van erotische beelden en pornografie ook nog eens gebruikt om anti-porno feministes te beschuldigen anti-seks te zijn.
Doorgaan met het lezen van “Stop de pornocultuur 3 – alternatieve porno, erotiek en slow sex”
De Tweede Sekse Voorbij 