Frankrijk ontploft en in België begint het ook het al te branden. De gele hesjes doken op schijnbaar uit het niets, blokkeren wegen, betogen, vechten met de ordediensten en brengen heel wat veranderingen.
Veel van ons hebben al zitten klagen over de betogingen van de laatste tijd: we lopen van Brussel Noord naar Zuid, en dan weer naar huis. De regering negeert ons volkomen, ook al zijn we met 75 000. En dan herhalen we dat de volgende keer. Of de vakbondstop roept eindelijk nog eens op tot staken, we staken een beetje, kort, en dan weer verder. Ook dat is flauw en werkt duidelijk niet meer. Tijd voor een ander recept. [Staken is nog altijd fantastisch trouwens, alleen moet je wel doorgaan tot je iets bereikt]
Het is geen leuke tijd met wereldwijd opkomend fascisme, steeds erger wordend racisme, dagelijks geweld op vrouwen en transpersonen, extremistisch kapitalisme… maar muziek kan een steun zijn. Daarom hebben we een playlist samengesteld om kracht uit te putten: een soundtrack voor het verzet!
Als je ook tips hebt voor goeie strijdvaardige liedjes, laat het zeker weten in de commentaren!
Arbeiders bij een fabriek gaan staken. Ze verzamelen mensen en auto’s, tafels, stoeltjes en koffie en maken daarmee een barrière. Vuurtjes op de weg of in vaten zijn zo’n beetje traditie, ook al is het warm 😉 Op die manier maak je een duidelijk zichtbare fysieke en menselijke barrière. Dat is een piket.
Waarom een piket?
Een stakingspiket is een zichtbare vorm van actievoeren. Het brengt mensen samen, helpt om de zichtbaarheid van de staking te verhogen, en heeft tevens de bedoeling om te proberen mensen te ontmoedigen om te gaan werken. Zoiets varieert per staking.
Soms worden stakingsbrekers doorgelaten. Soms staat het piket op de weg die gebruikt wordt door auto’s en vrachtwagens zodat er niemand door kan. Soms wordt er even een wagen doorgelaten, bijvoorbeeld met goederen die in een ijskast moeten. En soms heb je een kwaaie manager die door de barrières probeert te rijden.
It is well enough that people of the nation do not understand our banking and monetary system, for if they did, I believe there would be a revolution before tomorrow morning. – Henry Ford
Vakbonden uit Portugal, Spanje en Griekenland staken samen op 14 november tegen de besparingen en de sociale afbraak. Ook in Italië en Frankrijk wordt door een aantal vakbonden gepland om mee te doen. Het Europees Vakverbond besliste tot solidariteitsacties. Wij staken mee, natuurlijk.
Waarom staken? Omdat je intelligent én solidair bent, daarom. Misschien heb jij momenteel wel nog een job. Maar alle jobs staan steeds meer op de helling. De sociale zekerheid wordt uitgehold terwijl banken en managers met miljardenwinsten gaan lopen. We moeten solidair zijn met anderen die hun job verliezen.
Marxist. Toch bij de betere humor eigenlijk, de beschuldiging die Elio Di Rupo over zich heen kreeg. “Zelfs Franstalige werkgevers zeggen dat de huidige regering marxistisch is,” voegde Bart De Wever er onlangs nog aan toe. Tsja, bedrijfsleiders, ze zeggen zoveel.
Denken de politieke tegenstanders van Di Rupo werkelijk dat hij een marxist is? Natuurlijk niet. De rijken van deze aarde en hun hulpjes kan je veel verwijten maar niet dat ze dom zijn. Di Rupo is evenzeer een communist als De Wever een zelfkritische antiracist is.
Op weg terug van een inderhaast bijeengeroepen en aangrijpende spoedactie voor een beter woonbeleid in Gent passeer ik langs een krantenwinkel. Daar staat reclame voor het tijdschrift Story en het verhaal van BV Gert Verhulst die een “liefdesnestje” (brrrrrr) gekocht heeft van 6,5 miljoen euro.
Op Facebook is de discussie al losgebarsten terwijl ik mijn gedachten op papier probeer te zetten. Je kan het al raden: die asielzoekers, die gaan ons hier allemaal overspoelen. Niet dat het vandaag ging over asielzoekers, maar goed, rechtse clichés zijn in alle omstandigheden bruikbaar. Ook mensen zonder papieren hebben trouwens recht op wonen. En nee, een woning dat is niet iets met tralies voor de ramen en een hek rond met bewakers.
Rijke mensen denken altijd dat ze harder werken dan arme mensen. Ze klagen ook voortdurend over de problemen die ze hebben. De onzin die ze uitkramen begint steeds meer op een haperende plaat te lijken.
Een opmerking die je regelmatig hoort is dat staken zo vervelend is. Moeten die vakbonden nu per se zo lastig doen, kunnen ze niets anders bedenken? Je hoort dat het de schuld is van de vakbonden dat bedrijven failliet gaan, staken kost geld, vakbonden zijn corrupt…
Wie is er corrupt?Waar gaat het geld naartoe?
Het is noodzakelijk om een goede kijk op het economische systeem te hebben om de problemen goed te begrijpen. Geld “verdwijnt” niet zomaar, waardoor we dan “allemaal” een beetje moeten inleveren. En nog een beetje, en nog een beetje… langzaam – en steeds sneller tegenwoordig – verdwijnen onze verworvenheden waar vorige generaties zo hard voor gevochten hebben.
Dat geld gaat ergens naartoe. Waar naartoe? Tip: het gaat alvast gaat niet naar de armsten in onze samenleving en de mensen die het het meest nodig hebben. Honderden miljarden gaan naar het redden van banken, fiscale fraude, gekibbel over Brussel-Halle-Vilvoorde, winsten op speculatie en grote vermogens, financiële transacties, ontslagbonussen voor managers. Moesten we al dat geld kunnen gebruiken voor werkgelegenheid, zorg, sociale zekerheid, cultuur en huisvesting dan was er geen crisis.
In tijden van strijd, ook tijd voor wat humor. Een fantastische strip-spoof is Scum Wapping waarin Kuifje en Kapitein Haddock zich omgeschoold hebben tot radicale actievoerders die niet terugdeinzen voor barricades opwerpen en bakstenen te gooien. De strip kan je hier downloaden – het is anticopyright dus gerust verspreiden zoveel je wil!
Als er een staking aankomt ben ik altijd erg blij. Stakingen zijn goed nieuws voor werkers, werklozen; stakingen zijn heel belangrijk voor vrouwen. Onze rechten staan op de helling, de media verdraaien alle cijfers, er zijn heel veel verworvenheden die kapotgemaakt worden en het wordt hoog tijd dat we terugslaan. Stakingen horen bij feminisme zoals, wel, zoals brood en rozen.
Hier in België – en op zoveel andere plaatsen ter wereld – zijn we op een breekpunt gekomen. Met de opkomst van het neoliberalisme als huidige fase van het kapitalisme en een voortdurende aanval op rechten van vrouwen en werkers, verdwijnen er meer en meer rechten en geld dat ons toekomt, dat we nodig hebben. Pensioenen, brugpensioenen, leeflonen, werkloosheidsuitkeringen, ziekteuitkeringen, de zorgsector en noem maar op: alles wordt aangevallen, alles moet minder. Een interessant artikel over wat de huidige besparingen voor vrouwen betekenen vind je hier (tekst van Femke Urbain); nog een tekst hier (Christophe Callewaert).
Met een klein beetje inzicht zie je hoe walgelijk alles is: de bankiers en beursspeculanten veroorzaken enorme crisissen, de banken moeten dan gered worden door honderden miljarden van de staten – staten waarvan de neoliberalen altijd publiek zeggen dat ze afgeslankt moeten worden. Maar als de bedrijven dan plots wel de staat nodig hebben hoor je ze daar niet over. En dan moeten er besparingen, saneringen, afdankingen, aanvallen op de sociale zekerheid worden gelanceerd omdat er “geen geld genoeg is”?
Het zal aan die gemene bejaarden liggen die nu al zo lang de bevolkingspiramide omkeren en per se een riant pensioen willen, laten we ze uit hun flats en huizen gooien. Of laten werken tot ze erbij neervallen. Of zoiets. Alle gekheid op een stokje: er is genoeg geld, het zit alleen bij de verkeerden. De inkomenskloof tussen de armsten en de rijksten is alleen maar gestegen, dat iedereen profiteert van “de vrije markt” of “de globalisering” is een grove leugen en de rijke aandeelhouders are laughing all the way to the bank.
Staking van 30 Januari
Vorige maandag was het nationale staking. Buiten was het koud, koud, koud, maar gelukkig was de stakingeen succes – niet dat de kranten dat schreven maar die hebben het pad van de “objectieve” berichtgeving allang verlaten voor de snelweg van rechtsezakkerij en liberaal gezwets.
In onze nieuwe blog rond de wereld reeks reizen we langs interessante blogs, ontdekken fantastische artikels en graven vergeten schatten op.
McDo en Barbie werken samen! Zoek de fout...
Humor, we kunnen niet zonder
Als argumenten van antifeministen te belachelijk zijn: lach er gewoon mee. Da’s soms nog het beste. Je zet ze op hun verdiende plaats én je hebt nog eens wat plezier, en met alle miserie in de wereld mag dat wel eens. Op de site van onze collega’s De Zesde Clan gaan ze eens flink door de raadgevingen aan single vrouwen: De genadeloze focus op de single vrouw.
Op verschillende feministische blogs zijn al heel wat bingokaarten verschenen. Leuk ,grappig, pijnlijk… print ze uit en geef ze aan je vrienden, of aan vervelende mensen die je subtiel een punt wil duidelijk maken. All in good fun, natuurlijk: Antifeminisme bingo tijd (tweedesekse), bingo deel 1 (dezesdeclan), bingo deel 2 (dezesdeclan).
De laatste tijd circuleren er op het web een reeks van “shit people say about…” filmpjes rond die al heel wat reacties losgemaakt hebben. Bij FeministActionCambridge vatten ze ze nog eens samen: Microagressions.
There is no winning for women, there is no good choice. But always “choosing” the one that panders to this unattainable standard of fuckability is the one thing guaranteed to not be able to free us from double standards, victim-blaming, and being viewed in a one-dimensional hyper-sexualized way.
When rape apologists are using our models of consent to defend rape and to deflect feminist analyses, it’s at least worth considering the limitations of the models. This article is part one in a two-part series of articles examining the issues.
Metaldudes!
De recent gestarte blog Ada of Lovelace heeft een heerlijk artikel over seksisme in de metalwereld. Metaldudes, y u hate women? beschrijft de ervaringen van de blogster op metalfestivals Party San en Summer Breeze. Ada Lovelace was trouwens ’s werelds eerste programmeur, en het is eigenlijk wel interessant – maar vreselijk – hoe dat veld zo geëvolueerd is van iets voornamelijk voor vrouwen naar een veld compleet gedomineerd door mannen en met heel erg misogyne aspecten.
De Tweede Sekse Voorbij 