“And now for some questions from the audience…” – A guide to making an actively safe space during debates

a contribution by FemaleGaze

“And now for some questions from the audience…”

A guide to making an actively safe space

during public debates and discussions.

This text is an exploration of what it means to have a “safe space” for the audience during public debates and discussions. The text includes case studies where the lack of a safe space policy made a debate less satisfying, and suggestions of how event organisers and audience members can facilitate an even discussion, and make it more likely for minority voices to be heard during audience questions or debate.

Niet-altijd-even-vrolijke feestdagen

Gastbijdrage door Ro van Fat Positivity Belgium. Veel dank!

—

Daar zijn ze weer, die feestdagen. Gezellig toch? Overal lichtjes, familie, lekker eten, kerstbomen, cadeautjes, rendiertruien,… een periode om naar uit te kijken!

Laat me even een open deur intrappen door te melden dat dat niet voor iedereen het geval is. En ik heb het niet over mensen die de feestdagen tegen hun zin alleen doorbrengen. Ja, dat is erg, daar bestaat geen twijfel over, maar dat is nu even niet het onderwerp.

Heel veel mensen hebben andere redenen om op te zien tegen de feestdagen. Niet alle familiefeesten zijn altijd even gezellig. Er is de racistische nonkel. De familieleden (die uiteraard magerder zijn dan jij) die het nodig vinden om tegen jou te klagen over het feit dat ze zelf toch zo ongelofelijk dik zijn. De tante die niet mag weten wie je partner is (en vooral niet welk gender die heeft). De gesprekken over hoe je zo snel mogelijk van die feestkilo’s afgeraakt. De broer die opmerkt dat je verdikt bent, en er nu toch wel echt eens aan wat moet beginnen doen. Het familielid dat opmerkt dat je 30 bent, maar nog altijd geen job hebt. De ouders die eisen dat je je kleedt naar het gender dat zij je toeschrijven. De tante met de oh-zo-goed-bedoelde dieettips. De grootouders die vragen hoe het zit met achterkleinkinderen, en of je nu al een partner hebt?

Het lijstje is eindeloos.

Bart De Pauw en de herkauwing van een thema

door Dzenita Ferizovic

Bij de bekendmaking van de beschuldigingen tegen Bart De Pauw raakte ik onmiddellijk betrokken in discussies met de mensen rondom mij. Mensen die mij berispen op ‘mijn manier van denken’ stellen de vragen die perfect passen bij hun visie.

Waarom gingen ze niet naar de politie? De politie is meestal niet bepaald behulpzaam in dit soort zaken.

Waarom komen vrouwen niet meteen na de feiten met hun beschuldigingen? Omdat ze bang zijn dat niemand hen gelooft en dat hun belager toch altijd buiten schot zal blijven.

Waarom dat de laatste tijd zo vaak gebeurd? Omdat enkele mannen daadwerkelijk aansprakelijk werden gehouden voor hun daden en vrouwen hoop hebben gekregen. Door de grotere kans dat hun stem even veel waard zal zijn als dat van een man.

Carnisme: symptoom van het patriarchaat?

Het borrelde al een tijd lang in mijn hoofd maar de absurditeit van het onderwerp hield me tegen hier een stuk over te schrijven. Ik hoorde de commentaren al van ver: “Die feministen weten niet wat uitvinden!”… Hoe kon ik dit onderwerp ook aansnijden zonder als hysterische amateur bestempeld te worden? En plots kruiste zij mijn pad: Professor Melanie Joy en haar controversiële theorie rond vleesconsumptie.

Trans pioniers in de pers

door Hanna

Op Delpher, een website van de Koninklijke Bibliotheek, zijn behalve gedigitaliseerde boeken en tijdschriften ook ruim 11 miljoen krantenpagina’s uit de periode 1618-1995 te doorzoeken. Het is een fractie van wat er in die periode gepubliceerd is en de collectie groeit nog steeds, maar het is toch al een enorme massa. Zo enorm, dat je mag verwachten dat je zelfs over een kleine groep als trans mensen nog redelijk veel artikelen zal vinden. Dat lijkt misschien niet zo opwindend, maar die krantenartikelen geven juist door hun tijdgebondenheid een indruk van hoe er over transgender mensen werd gedacht. Je kunt ook proberen na te gaan of dat denken is veranderd in de loop van de tijd. Is de pers respectvoller over ons gaan schrijven? Worden trans mensen zelf ook aan het woord gelaten? En zo ja, wat zeggen trans mensen dan eigenlijk over zichzelf in die historische kranten?

Pornoficatie en Seksueel Geweld bij Jongeren, Wie Maalt erom?

door Barbara De Witte

 

We hebben het op deze blog al meermaals gehad over de pornoficatie van onze samenleving, de link met het patriarchaat en de objectivering van de vrouw. Het ontbreekt zeker niet aan wetenschappelijke studies om aan te tonen wat voor impact de steeds toegankelijkere pornocultuur heeft op de manier waarop mannen én vrouwen zichzelf en hun (seksuele) relaties beschouwen. Tenslotte puilt ook de (selectieve) media uit van opiniestukken omtrent het onderwerp. Wat echter opvalt is dat de mainstreammedia zelden posities inneemt en opvallend weinig linken legt tussen de, intussen genormaliseerde, pornocultuur  en perverse faits divers.

Kunst als bewustmaking van geweld op vrouwen

anonieme gastbijdrage

Kunst heeft een grote maatschappelijke rol, en wordt vaak gebruikt om onrecht aan te kaarten in onze maatschappij. Activisme en kunst gaan regelmatig hand in hand, en als het gaat over vrouwenrechten, en acties tegen geweld op vrouwen, kan het een sterk signaal geven.

Het toont dat geweld op vrouwen niet stil kan worden gehouden, en het toont daarnaast ook hoe groot de impact ervan is, hoeveel slachtoffers er zijn, en dat er iets aan moet worden gedaan.

Enkele voorbeelden..

Trans literatuur

door Hanna

If I didn’t define myself for myself, I would be crunched into other people’s fantasies for me and eaten alive. — Audre Lorde

Over trans mensen wordt de laatste jaren veel gesproken en ook veel geschreven. De wereld heeft ons ontdekt en de media zijn door ons gefascineerd, op het vermoeiende af soms. Maar we zijn nog niet bevrijd. Alle artikelen, nieuwsitems, films en boeken dragen misschien bij tot een beetje begrip bij cis mensen en dat is al heel wat. Maar voor emancipatie en bevrijding is meer nodig. Om echt te worden wie we zijn, zullen we onze eigen stem moeten ontwikkelen, we zullen onze eigen perspectieven moeten zien te vormen op die lastige lichamen van ons. Cis mensen kunnen dat niet voor ons doen.

Echte vrouwen

door Hanna

De gedachte dat trans vrouwen geen “echte” vrouwen zijn, is er al sinds trans vrouwen als groep zichtbaar zijn geworden. Soms zijn we geneigd om te denken dat die gedachte binnen het feminisme tegenwoordig alleen nog bij de TERF’s (een extreme haatgroep) te vinden is, maar de afgelopen weken hebben we weer een paar voorbeelden gezien van salonfähige cisgender feministes die openlijk uiting gaven aan hun overtuiging dat ze natuurlijk niet transfoob zijn, maar…

Eerst zagen we Jenni Murray van het BBC-programma Woman’s Hour al verklaren dat ze voor LHBT-rechten is en dat ze zeker niet transfoob is, maar dat trans vrouwen zich toch niet als “echte vrouwen” moeten beschouwen. Nog nauwelijks bijgekomen van deze pijnlijke verrassing, kregen we een week later van Chimamanda Ngozi Adichie, een gevierde schrijfster en sinds kort ook voor veel mensen een feministisch boegbeeld, opnieuw te horen dat “trans women are trans women”.

Open brief aan Gwendoline Rutten

gastbijdrage door Roel Faes

Beste mevrouw Rutten, beste Open VLD,

Waar moet ik naartoe? U zegt dat wie het niet met u eens is, hier niet hoeft te blijven. Ik ben het niet met u eens. Waar moet ik naartoe?

Ik hoorde u pas nog gepassioneerd gruwelen van een homogene samenleving à la Noord-Korea, waar iedereen uniform is. Mooi zo. Zo betaamt het de voorzitster van onze open liberalen.

Nu “legt u zelf de lat gelijk voor iedereen, voor elk individu”. U pleit dus toch om die homogene samenleving te creëren. Iedereen gelijk, elk individu moet kiezen voor “wat wij hier normaal vinden” of oprotten. “Wat wij hier normaal vinden”, dat weet u, want daar komt u ‘gewoon’ voor op? Waar zit de Open VLD in die samenleving?

Open?

Hoe kan je een trans bondgenoot zijn? // How to be a trans ally

door Mishandrist

Hoe kan je een trans(1) bondgenoot zijn?

Omdat we allemaal hippe mensen zijn, willen we natuurlijk altijd mee kunnen met de hot topic van het moment. En zoals ik een kennis onlangs hoorde zeggen: transgender zijn is een trend.

En dat is meteen grove misvatting nummer één.

Transgender zijn is allesbehalve een ‘trend’. Trans(gender) personen(2) bestonden gisteren al, we bestonden vorige eeuw, we bestonden eigenlijk altijd al. Ik zou artikels, hoofdstukken, hele boeken kunnen schrijven over trans personen doorheen de geschiedenis, maar Leslie Feinberg is me daar al voorgegaan met de absolute aanrader ‘Transgender Warriors’.

Nee, vandaag wil ik het hebben over hoe je als hippe medemens nóg hipper kan worden en transinclusief kan handelen. Of in woorden die de niet-Social Justice Warrior bekender in de oren klinkt: wat doe je best wel of net niet als je een trans persoon tegen komt?

You’re invited, but your belly’s not

door Lindsi Dendauw

There are a lot of female body parts where you can say a lot about. But for today’s topic, let’s talk about bellies. Something’s up with those. Flair suggests that if you want to impress your crush at a party, you leave your belly at home. And this school principle states that wearing clothing that reveal your belly button as a student is ok, as long as you’re skinny. Cause nobody wants to see that baby fat.

The Game

anonieme bijdrage

trigger warning voor geweld

–

The Game

Zeg niet nee tegen de decolleté

door FeministeFatale

Waarom moet er een halfblote vrouw aanwezig zijn in een autoreclame? Dat heeft totaal niets met elkaar te maken. Zo’n fenomeen wordt objectivering van de vrouw genoemd en kan psychologisch nefaste gevolgen hebben voor iedereen. Van de vrouw die zelfbewuster en dan ook onzekerder wordt over haar eigen lichaam, seksuele grensoverschrijdend gedrag moet verwerken van mannelijke collega’s of vreemde mannen op straat tot de man die zo’n beeld gewoon wordt en op den duur elke vrouw als object begint te beschouwen dat enkel maar dient voor zijn ogen en voor zijn plezier. Een fenomeen dat wel eens male entitlement wordt genoemd.

Gisteren eindigde een enorm tof verjaardagsfeestje in een mineur voor mij gezien het laatste gespreksonderwerp ging over mijn decolleté en erbij generaliserend over andere vrouwen hun decolletés.

Throwback thursday: Angst voor haar en tuinbroeken – solidariteit tussen feministes

Welkom bij Throwback Thursday, waarbij we op donderdagen telkens terugblikken naar oudere teksten die een nieuwe kijk verdienen.

Dit keer publiceren we een tekst van 2014 over de voortdurende opmerkingen rond feminisme en ontharing, beha’s dragen enzovoort. Journalisten blijven erop hameren en heel vaak voelen wij zelf ook die drang om ons te verontschuldigen zelfs zonder dat de vraag expliciet gesteld wordt. De kop van een recent artikel op De Redactie (30/05/2016) was: “Ja, ik scheer mijn oksels en ik draag bh’s”. Het artikel ging over grensoverschrijdend seksueel gedrag, de titel is dus nogal misplaatst. Wat zit er achter deze regelmatig terugkerende uitspraken?

Angst voor haar en tuinbroeken: solidariteit en competitie tussen feministes

Evie Embrechts, Ida Dequeecker, Nina Nijsten

Antwerpse campagne tegen seksuele intimidatie – “wees mooi en zwijg”

Antwerpse campagne tegen seksuele intimidatie

Op de wijze van “wees mooi en zwijg”

door Ida Dequeecker

Een campagne “Seksuele intimidatie: niet in onze stad” (1) die mannen aanspreekt met de vraag “Mag iemand JOUW moeder, JOUW vrouw, JOUW dochter, JOUW zus respectievelijk een hoer noemen, betasten op de bus, volgen op straat en stiekem filmen op de bus” kon alleen maar ontspruiten aan het brein van marktonderzoekers en reclamemensen, geen van beiden gehinderd door enige kennis van zaken over het thema.

Feministische frustratie

door FeministeFatale

–

Frustratie

Elke keer opnieuw

Als ik naar het nieuws kijk of mijn leerstof bekijk

Frustratie omdat na al die jaren, ja zelfs eeuwen, strijd, wij als vrouw zijnde

Nog altijd worden minderwaardig geacht,

Nog altijd afwijkend van de mannelijke norm worden bestudeerd,

Liever lastig dan Beslist feminist

door Ida Dequeecker

De start van de blog “Beslist Feminist” van de Nationale Vrouwenraad (NVR) is zeker in feministische kringen niet onopgemerkt gebleven. Dat Bart De Wever bij de eerste bloggers is, heeft nogal wat kwaad bloed gezet. Op zijn bijdrage had Magda de Meyer, voorzitter van de NVR, zelf de aandacht gevestigd in haar aankondigingsmail (de grootste vis uit de door haar beoogde “heel gevarieerde groep gastbloggers – mannen en vrouwen –” opgevoerd als geslaagde mediastunt?).

Het doel van Magda De Meyer is “korte metten maken met de mythe dat alle feministes mannenhaters zijn of dat het feminisme gaat over een hoop vrouwen die lastig doen”. Hoe relevant is dat??? Magda De Meyer lijkt een voorkeur te hebben voor clichés en gemeenplaatsen. Dat laat ruimte voor zowat iedereen… Of dat ook het feminisme als ideologie van vrouwenemancipatie/bevrijding ten goede komt is maar de vraag. Enkele bedenkingen daarover op basis van twee stellingen van Magda De Meyer in haar aankondigingsmail en openingsblog.

Oproep: kritische lgbtqi+ en feministes gezocht in Brussel voor nieuw collectief

Het is genoeg geweest!

Al jaren stoor ik me aan de mainstream feministische en holebi-organisaties in dit land. Als brave meelopers van het neo-liberale kapitalisme bieden zij evenementen en discours aan die iedereen de indruk moeten geven dat men in dit land kan zijn wie men is en kan zeggen wat men wil, dat er niets makkelijkers is dan hier een lief vinden of gelijkgezinde vrienden, maar niets is minder waar. Ik geef een paar recente voorbeeldjes.

Toen onlangs de nieuwkomersverklaring werd gelanceerd, die elke vluchteling verplicht dient te ondertekenen, kreeg dit volop en kritiekloos aandacht in hét Nederlandstalige holebi-magazine Zizo, N-VA politici mochten daarover zelfs een column in publiceren. Geen woord echter voor kritische stemmen uit de eigen ‘gemeenschap’, die via een protestpagina op facebook (Niet in onze naam! Holebi’s en feministen tegen de nieuwkomersverklaring) duidelijk maakten dat zij als holebi of feministe niet misbruikt wensten te worden tegen de komst van vluchtelingen.

I was not proud in the pride march (English / Français)

a contribution by Po B. K. Lomami

–

When people ask me if I go to the pride march here I just answer that I don’t do pride marches.

I was not proud in the pride march.
I was not proud to march with the banks. I was not proud to march with the right wing. I was not proud to march with the cops. I was not proud to march in a march that’s not accessible. I was not proud to march with the racism/islamophobia/exoticism/saviorism. I was not proud to march with transphobia. I was not proud to march with the overall washing and depoliticization. I was not proud to march for political parties. I was not proud to march for capitalism. I was not proud to march for the glory of the allies. I was not proud to march as the usefull proof of “”diversity/openness/lookwearesogoodpeople””… I could say so many other things, the list is very long.