Haunting songs for scary times about Medusa, ghosts, witches, and lots of wolves as well as tunes that work for every season. Enjoy listening & stay safe:
Doorgaan met het lezen van “Playlist: witchy songs to celebrate halloween”
What to do when you’re a band during a pandemic? Live concerts are hard to organise, sometimes even rehearsing with your band mates can be impossible. So which options does that leave musicians these days? I’ve heard that some bands focus on writing new songs and even head into a studio (for example Passionless Pointless and Witch Fever), start a crowdfunding for their upcoming album (support Baby Fire), or release a new album (such as Bengal and Lavender Witch) or song (ERIIS and Big Joanie). Others perform livestreamed concerts from their home (like Down the Lees) or at a proper venue (like Bengal and Lavender Witch), or do a residence at an otherwise empty rock venue (Baby Fire and Tuvalu). And then there is the craft of video clips. While everyone is even more glued to their screens than in non-pandemic times, why not spend this screen time watching cool videos and listening to awesome music? And why not create a video to promote your songs that may not be enjoyed by a regular live audience for a while?
So for this occasion I’ve selected a few brandnew music videos of local bands that I’ve really enjoyed watching and would like to share with you. Sure, some of them feature friends of mine and one of them is my own band (you can guess which one) but that doesn’t mean I should make any publicity for them, right? I’m just excited to show these to you! 🙂
Doorgaan met het lezen van “New must-see videos by queer and female musicians”
Dit jaar heb ik een handvol boeken over muziek gelezen. Daar zat onder andere een handige gids bij over hoe zelf muziek opnemen: Je Eigen Muziek Op Internet, enkele songboeken met partituren van de band Alice in Chains en Babes in Toyland: The Making and Selling of a Rock’n Roll Band, een soort bandbiografie over de periode waarin Babes in Toyland hun eerste mainstream album uitbrachten. (Dat laatste boek kreeg ik ooit cadeau van een Nederlandse vriendin die het dubbel had, inclusief L7 sticker binnenin!). Maar ik las in 2019 vooral memoires geschreven door muzikantes die in de bands Hole, Babes in Toyland, en The Slits speelden. Die boeken zal ik hier bespreken:
Doorgaan met het lezen van “Recensies: boeken over muziek en muzikantes”
In a time when the M of MTV no longer refers to Mediocre Music but simply to Mediocre, music videos are clearly not dead. We just watch them online instead. Internet did not kill the video star, far from, and it contributed to making it easier and more affordable for DIY and indie bands to make and share their own videos, without the financial help or promotion of a major record label.
Of course there are still a lot of crappy and objectifying videos out there, just as boring commercial songs are still being made. But in this playlist I’d like to turn the spotlight on some recent video clips of female-fronted DIY/indie bands that attracted my eyes ear as well as my ears.
Doorgaan met het lezen van “Playlist: new videos of female-fronted bands and artists”
Op 8 maart staken en strijden we voor een feministische wereld. Er vinden allerlei acties plaats over heel België. Meer info vind je op de website van het 8 Maars collectief dat de vrouwenstaking coördineert.
Om deze staking van een soundtrack te voorzien, stelden we een strijdvaardige feministische playlist samen. Turn up the volume, let’s rock & riot, and meet us on the barricades!
—
Doorgaan met het lezen van “Playlist voor de Vrouwenstaking”
Deze editie van de Tweede Sekse playlist mixt nostalgie met nieuwe hedendaagse geluiden en heeft aandacht voor lokale en internationale stemmen. Veel harde gitaren, maar ook de piano speelt een rol. Feministisch muzikaal verzet in combinatie met humor en melancholie. Luister en geniet.
—
Doorgaan met het lezen van “De Tweede Sekse Blog playlist #003”
Radio De Tweede Sekse is terug met weer wat nieuwe earcandy! Klik hier voor de eerste playlist.
The Blue Screen of Death
(bleeperige technopunk waar zelfs techno-haters zoals mij van smullen)
Megaphones
(riot grrrl punk uit Keulen, mét megafoon!)
Doorgaan met het lezen van “Tweede Sekse Blog playlist #002”
De laatste tijd worden er allerlei projecten ter herinnering aan “riot grrrl” gelanceerd, dus leek het me een goed idee om er een blogpost aan te weiden. Et voilà:
Relmeiden?
Wat is dat nu weer, riot grrrl? Riot grrrl is een ondergrondse feministische beweging of netwerk binnen de punk of DIY cultuur. Het ontstond begin jaren 1990 als reactie tegen de uitsluiting en het seksisme in de punkscene. Vrouwen begonnen hun eigen bands op te starten, zines te schrijven, festivals en andere bijeenkomsten (picknicks, congressen, praatgroepen) te organiseren en feministische teksten te schrijven en zingen. Het was geen van boven af georganiseerde beweging, maar een los netwerk van feministes, met bands, zines en andere projecten die spontaan ontstonden. Verbonden door een passie voor feminisme en muziek, inspireerden vrouwen elkaar wederzijds om zelf te beginnen schrijven, muziek te spelen, te filmen, te fotograferen, actie te voeren, etc. Ze konden in de riot grrrl beweging ook terecht om te praten en schrijven (bv. in praatgroepen, liedjes of zines) over moeilijke persoonlijke onderwerpen zoals coming out als lesbienne, incest en seksueel misbruik, schoonheidsnormen en de gevolgen daarvan op je zelfbeeld, etc.
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek deel 11 – riot grrrl”
Soms besef ik dat ik niet meer helemaal kan volgen met de huidige golf van DIY feministische/vrouwenbands. De namen die spontaan in me opkomen als ik een lijstje van favoriete bands moet opsommen zijn bands die niet meer bestaan of al heel wat jaren meegaan zoals L7, Lost, Happy Home Makers, Protestera, Harum Scarum, Kittie en Beyond Pink. Dus daar moest dringend iets aan gedaan worden. Vorig jaar ben ik naar 2 buitenlandse Ladyfests geweest, en daar kwam ik veel verrassende nieuwe bands tegen. Ook platenlabels zoals Emancypunx Records bieden vers luistervoer.
Hieronder vind je 9 female-fronted en vaak ook feministische bands die mij bijzonder aanspraken, enkele bands om in de gate te houden (en te beluisteren, live te gaan bekijken en te promoten):
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek, deel 10 – enkele nieuwe bands om te checken”
Lady-wat?
Ladyfest is een feministisch non-profit DIY festival dat op allerlei plaatsen over de hele wereld georganiseerd wordt. Vrouwelijke artiestes staan centraal, maar het grootste deel van het programma is toegankelijk voor iedereen (behalve soms bepaalde workshops enkel voor vrouwen). Er is niet enkel muziek, maar je kan er ook deelnemen aan workshops en acties en genieten van films en tentoonstellingen. Verder vind je er vaak lezingen, performances en spoken word, een marktje met zines en handwerk, eten, en nog veel meer. De feministische invloed is duidelijk zichtbaar in de geëngageerde kunst gemaakt door vrouwen, debatten over feministische thema’s en workshops over zelfverdediging, techniek, skaten en andere traditioneel-mannelijke bezigheden. Ladyfest is een festival door vrouwen, voornamelijk gericht op vrouwen (maar iedereen is welkom) om vrouwen te stimuleren om zelf creatief en actief aan de slag te gaan, om feministische netwerken op te bouwen en kennis, vaardigheden en ervaringen te delen en om ons samen te engageren tegen alle uitingen van seksisme. Ook al is het kernidee hetzelfde, toch is ieder Ladyfest anders en uniek en wordt het festival bepaald door de lokale context en de ideeën en smaak van de organisatrices.
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek deel 9 – Ladyfest”
Pussy Riot is een groep anonieme gemaskerde Russische riot grrrls die met hun punkoptredens op publieke plaatsen heel wat ophef hebben veroorzaakt. Ze hebben van de straat, winkeletalages, het Rode Plein en een orthodox-christelijke kathedraal hun podium gemaakt. En met het optreden op die laatste locatie waren de kerk en ook de politieke gezagsdragers – de teksten die ze zongen waren erg kritisch over Putin en zetten de “heilige maagd” aan om een feministe te worden – niet bepaald gelukkig. Het optreden leidde tot de arrestatie van drie van de vermoedelijke bandleden van Pussy Riot. De drie zitten nog steeds vast, ondanks solidariteitsacties in Rusland en de rest van de wereld.
Dit is een filmpje van het optreden van Pussy Riot in de kathedraal:
De Scandinavische landen zijn niet enkel op vlak van campagnes tegen geweld op vrouwen, prostitutiebeleid en gender equality een voorloper, maar ook op vlak van feministische (punk)muziek! Het is iets waar ik best wel jaloers op ben eigenlijk… Was er in België maar zo’n grrrl muziekscene zoals in bijvoorbeeld Zweden of Finland!
Luister maar…
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek, deel 8 – Scandinavische grrrlpunk”
Op 25 april 2011 is Polly Styrene (echte naam Marianne Joan Elliott-Said), zangeres van de Britse punkband X-Ray Spex, overleden. Vandaar dit eerbetoon aan haar op deze blog. X-Ray Spex was actief in de tweede helft van de jaren ’70 maar heeft later nog enkele reünieconcerten gespeeld. De band bracht slecht 5 singles en 2 studioalbums “Germ Free Adolescents” (1978) en “Conscious Consumer” (1995) uit, die allemaal gekenmerkt werden door Polly’s unieke stem. Ook opvallend was het gebruik van een saxofoon in hun punkmuziek. Daarnaast heeft Polly Styrene ook een solocarrière uitgebouwd. Haar recentste solo-CD kwam uit in maart van dit jaar.
Het bekendste liedje van X-Ray Spex is “Oh Bondage Up Yours” (later onder andere gecoverd door Free Kitten, een zijproject van Kim Gordon van Sonic Youth). Ook al denken velen dat die nummer over bondage en sm gaat, is het eigenlijk een aanklacht tegen het kapitalisme en het consumentisme. De songtekst begint met “Some people think little girls should be seen, not heard. But I think: oh bondage up yours!”
Hier een live versie van “Oh Bondage Up Yours”:
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek, deel 7 – X-Ray Spex”
Take Back The Night – ook wel Heksennacht genoemd in Nederlandstalige streken – is een feministische campagne tegen geweld op vrouwen. Deze actie bestaat meestal uit een optocht, wake of betoging waarbij (meestal alleen) vrouwen ‘s nachts de straat innemen, hun bewegingsvrijheid en recht-om-met-rust-gelaten-te-worden-waar-we-ook-gaan-en-staan opeisen en zich verzetten tegen alle vormen van geweld tegen vrouwen [1].
Zo’n Take Back The Night actie kan een stille optocht zijn, maar er kan ook muziek gespeeld worden of er kunnen slogans geroepen worden. In de jaarlijkse Heksennacht in Gent gaat er vaak een sambaband mee zoals Famba of Rhythms of Resistance en worden er tijdens of na de optocht liedjes gezongen. Er zijn heel wat (strijd)liedjes geschreven met als thema geweld tegen vrouwen. Voor de Nederlandse Heksennachten werden heuse liedjesboekjes gedrukt. Daarin stonden feministische songteksten die op bekende melodieën waren geschreven zodat iedereen ze vlot kon meezingen.
Al in de tweede feministische golf werden strijdliedjes verzonnen om tijdens acties tegen geweld op vrouwen te zingen. Enkelen liedjes kan je terugvinden in het online archief over de vrouwenstrijd in Nederland “Vrouwen Nu Voor Later”. Tegenwoordig heb je onder andere the Raging Grannies en the Radical Cheerleaders die voor muzikale begeleiding van acties zorgen. Hier een voorbeeld van zo’n radicale cheer:
Doorgaan met het lezen van “Feministische muziek deel 6 – Take Back The Night strijdliedjes”
Er is op deze blog tot nu toe al redelijk wat geschreven over muziek. In deze teksten kwam kritiek op het seksisme in de muziekindustrie aan bod, maar vooral de alternatieve muziek van feministes werd besproken. Hieronder vind je een overzicht van alle artikels tot nu toe:
- Deel 1 van feministische muziek: over de queercorebeweging met als voorbeeld de band Team Dresch.
- Deel 2 van feministische muziek: over platenlabels die worden gerund door feministes, vrouwen en/of queers. Ja, de godin zij geprezen, er bestaan feministische alternatieven voor de patriarchale muziekindustrie!
- Deel 3 van feministische muziek: met tips voor feministische radio en podcasts. Listen + do it yourself!
- Deel 4 van feministische muziek: over enkele feministische bands in het Amerika van de vroege jaren 1970 ten tijde van de tweede feministische golf: the Chicago Women’s Liberation Rock Band en The New Haven Women’s Liberation Rock Band.
- Deel 5 van feministische muziek: over L7, een van mijn favoriete bands, en weldra ook de uwe!
- “It’s a man’s world”: over James Brown, man-geïdentificeerde vrouwen en de patriarchale trekjes in de muziekwereld.
- Oproep: In augustus werd er op deze blog een zoekertje gepost met als boodschap “Gezocht: muzikantes voor een feministische band!” Ondertussen hebben vier feministes zich verenigd in een duister repetitiekot met als doel anti-patriarchale deuntjes te componeren. U hoort er binnenkort zeker meer van!
- Aankondiging van het Suffragettes Not Dead festival: be there or be square!
- Deel 6 van feministische muziek: over Take Back The Night en strijdliedjes die daar zoal gezongen worden of over het thema geweld tegen vrouwen gaan
- Deel 7: over X-ray Spex
- Deel 8: over Skandinavische grrrlbands
Wat je nog mag verwachten in de niet al te verre toekomst zijn teksten over Ladyfest, Riot Grrrl en meer!
Een van de eerste bands waar ik “fan” van was en waar ik nu nog steeds veel naar luister, is L7. Ze zijn een van de coolste bands uit m’n muziekcollectie, en zeker ook een van de coolste bands ooit. Hun muziek – geniale gitaarsolo’s, rauwe riffs, donderende drums, stoere lyrics en kick-ass zang – heeft me enorm geïnspireerd om zelf ook gitaar te spelen. L7 maakte liedjes waar andere (mannelijke) metal/punk/hardrock/grunge bands alleen maar van konden dromen en hun coolheidsgehalte en podiumpresence[1] is een 1000-voud van de meeste van zulke bands, alleen hebben ze nooit dezelfde erkenning gekregen. En rara, hoe zou dat komen?[2] Langs de andere kant is dat gebrek aan mainstream populariteit misschien ook een voordeel geweest, want ze hebben zo alles op hun eigen DIY manier kunnen doen zonder al te veel muziekindustrie bemoeienissen.
L7 werd in 1985 in Los Angeles opgericht. De naam “L7” staat voor “square” (vierkant), de vorm die je met je vingers maakt als je er een L en een 7 mee vormt. De band bestond uit:
- Donita Sparks: gitariste-zangeres
- Suzi Gardner: gitariste-zangeres
- Dee Plakas: drumster sinds hun tweede CD
- Jennifer Finch: bassiste-zangeres, speelde eerst samen met Kat Bjelland (Babes In Toyland, Katastrophy Wife) en Courtney Love (Hole) in Sugar Baby Doll. Ze is later vervangen door Gail Greenwood (ex-Belly) die daarna werd opgevolgd door Janis Tanaka.
Momenteel is L7 niet meer actief, maar Donita Sparks en Dee Plakas spelen wel nog samen in Donita Sparks + The Stellar Moments en Jennifer Finch heeft The Shocker opgericht. Ik heb L7 gelukkig nog zien optreden voor ze gestopt zijn, namelijk in een zaaltje in Mechelen ongeveer 10 jaar geleden, toen ze tourden om hun laatste CD Slap Happy te promoten.
Doorgaan met het lezen van “feministische muziek deel 5: L7”
De Tweede Sekse Voorbij 