Voorbestellingen Feminisme – een nieuw begin

De voorbestellingen van het boek Feminisme – een nieuw begin zijn net begonnen.  De voorbestellingen dienen tegelijk om voldoende geld in te zamelen voor de drukkosten. Extra ingezameld geld gaat naar een betere layout, vervolgartikels op de website en eventueel zelfs een vervolgboek 🙂

Je kan een exemplaar bestellen op indiegogo.

–

Het boek is geschreven door Evie Embrechts, met een voorwoord en een extra hoofdstuk door Ida Dequeecker. Layout en coverdesign worden verzorgd door Little Shiva.

Het boek verschijnt ten laatste december dit jaar in zowel een papieren als een digitale editie.

–

Crowdfunding / voorbestellingen: indiegogo

Website: www.feminismenieuwbegin.be

Facebook: www.facebook.com/FeminismeNieuwBegin

Feministische muziek deel 11 – riot grrrl

De laatste tijd worden er allerlei projecten ter herinnering aan “riot grrrl” gelanceerd, dus leek het me een goed idee om er een blogpost aan te weiden. Et voilà:

Relmeiden?

Wat is dat nu weer, riot grrrl? Riot grrrl is een ondergrondse feministische beweging of netwerk binnen de punk of DIY cultuur. Het ontstond begin jaren 1990 als reactie tegen de uitsluiting en het seksisme in de punkscene. Vrouwen begonnen hun eigen bands op te starten, zines te schrijven, festivals en andere bijeenkomsten (picknicks, congressen, praatgroepen) te organiseren en feministische teksten te schrijven en zingen. Het was geen van boven af georganiseerde beweging, maar een los netwerk van feministes, met bands, zines en andere projecten die spontaan ontstonden. Verbonden door een passie voor feminisme en muziek, inspireerden vrouwen elkaar wederzijds om zelf te beginnen schrijven, muziek te spelen, te filmen, te fotograferen, actie te voeren, etc. Ze konden in de riot grrrl beweging ook terecht om te praten en schrijven (bv. in praatgroepen, liedjes of zines) over moeilijke persoonlijke onderwerpen zoals coming out als lesbienne, incest en seksueel misbruik, schoonheidsnormen en de gevolgen daarvan op je zelfbeeld, etc.

Feministische muziek, deel 10 – enkele nieuwe bands om te checken

Soms besef ik dat ik niet meer helemaal kan volgen met de huidige golf van DIY feministische/vrouwenbands. De namen die spontaan in me opkomen als ik een lijstje van favoriete bands moet opsommen zijn bands die niet meer bestaan of al heel wat jaren meegaan zoals L7, Lost, Happy Home Makers, Protestera, Harum Scarum, Kittie en Beyond Pink. Dus daar moest dringend iets aan gedaan worden. Vorig jaar ben ik naar 2 buitenlandse Ladyfests geweest, en daar kwam ik veel verrassende nieuwe bands tegen. Ook platenlabels zoals Emancypunx Records bieden vers luistervoer.

Hieronder vind je 9 female-fronted en vaak ook feministische bands die mij bijzonder aanspraken, enkele bands om in de gate te houden (en te beluisteren, live te gaan bekijken en te promoten):

DIY – t-shirts sjabloneren

Feminisme is hip en cool. Wie ‘in’ wil zijn, kán eigenlijk niet zonder kledingstukken met feministische logo’s of slogans. Vandaar dit artikel: homemade coolness, zo eenvoudig kan het zijn!
Waarschuwing: als wandelend uithangbord voor feministische boodschappen schiet je populariteit pijlsnel de hoogte in: schaf je dus alvast een stevige paraplu aan om femi-groupies van je af te slaan – die paraplu kan tevens ook van pas komen om vreemde blikken en wegrollende ogen uit te steken, schouderophalen neer te drukken, steeds terugkerende flauwe opmerkingen non-verbaal te pareren enz.

Door je kleerkast uit de kast

Al enige tijd voelde ik de nood en kriebels om mijn garderobe op te waarderen, door het aanbrengen van feministische slogans en symbolen op kleren. Feministe en daar trots op, wilde ik dat graag ook via mijn kleding uiten. Bijzonder leuk voor mezelf, én voor het verspreiden van feministische propaganda. Het patriarchaat in de ballen schoppen door het aantrekken van een t-shirt, who can say no to that?

DIY: seksistische reclame bashing in 5 simpele stappen

Stap 1. Spot seksistische reclame. Makkelijk. Open je ogen, en bemerk het onmiddellijk optredende gekrul van je tenen bij het overspoeld worden door stereotyperende, genderspecifiek onvriendelijke / kwetsende / vernederende / beledigende reclamebeelden en -teksten op affiches, flyers, websites, tv, in tijdschriften, de bioscoop, op de radio,… (nvdr: wat affiches en flyers betreft, kan enkel opgetreden worden tegen ‘officiële’ reclamecampagnes, dus niet tegen gewoon ergens aangeplakte affiches enz. Maar leve het communicatietijdperk! Wat geafficheerd en geflyerd wordt, is vast ook wel ergens op een Belgische website te vinden, waar je wel iets aan kan doen. O ja, op Facebook kan je seksistische afbeeldingen, evenementen,… rapporteren, zodat ze verwijderd worden).

Stap 2. Bemachtig een specimen. Verzamel een voorbeeldexemplaar, in papieren of elektronische vorm, om dit als bewijsmateriaal te gebruiken. Voel je daarna volledig vrij overige exemplaren op te sporen, van de muur te rukken, te bekleden met sensibiliserende slagzinnen, of ze anderszins nuttig aan te wenden (ik denk hierbij spontaan aan een affiche, een adverteerder of verantwoordelijke uitgever, en een plaats waar de zon doorgaans niet schijnt).

feministische muziek deel 3: radio

Het medium radio fascineert mij al een tijdje. Ik luister nochtans niet zo veel naar de radio, maar dat komt omdat er bij de reguliere radiostations niet echt interessante niet-commerciële gender-evenwichtige radioshows te vinden zijn. Enkele jaren geleden luisterde ik steevast naar “les années 90”, een rubriek op radio 21. Maar radio 21 bestaat intussen niet meer en die jaren ’90 – riotgrrrl/grunge/alternatieve muziek komt op de Belgische radiogolven nog maar zelden voor. Maar gelukkig bestaan er wel een aantal radioshows, radiostations en podcasts met een DIY en/of feministische focus die online te beluisteren zijn. Hier enkele voorbeelden:

ONLINE RADIO

Suck My Left One

op Subcity radio uit Glasgow

“Taking the early 90s Washington and Olympia Riot Grrrl scene as a starting point, Suck My Left One is a riot of 90s punk and hardcore, trashy feminist electro-pop, 80’s post-punk, and new unearthed ladyfesters from around the world. It’s going back to the subversive side of 60s girl groups and forward to unearth new music from queers, grrrls, zinesters, punks, freaks and electro-geeks carrying the torch of Revolution Girl Style Now!”

Sapho L’ Dire

op Radio Air Libre uit Brussel

“Une émission voyageuse, curieuse et militante. Chaque émission est le résultat de la rencontre de la personnalité des animatrices avec la vie quotidienne et/ou une invitée. Sous forme de rubrique annoncée ou dans le courant de la discussion, chaque émission apporte son lot d’informations littéraires, musicales, militantes, historiques… Partant du constat que l’école et la société de l’information telles que nous les vivons aujourd’hui font le choix d’une information et d’une formation intellectuelle partielles et partiales, patriarcales, capitaliste, nous voulons nourrir l’autre côté, l’idée d'(au moins) une alternative.”

feministische muziek deel 2: platenlabels

Om je eigen muziek naar een publiek te brengen kan je veel optredens doen, maar je kan daarnaast ook je muziek opnemen en uitbrengen op CD, cassette of vinyl. Platenlabels helpen daarbij en zorgen voor de verspreiding van je album of single (en radiozenders bij de reclame voor je muziek: zie deel 3 van de rubriek Feministische Muziek). Maar de mainstream platenmaatschappijen maken selecties van groepen op gebied van wat zij denken dat verkoopbaar is. Vrouwenrockgroepen of feministische bands zitten daar zelden bij. (Enkele uitzonderingen zijn Gossip en Le Tigre.)

Zoals je in deel 1 van de rubriek Feministische Muziek al kon lezen, zijn er heel wat vrouwengroepen en muzikantes die hun muziek zelf uitbrengen (in eigen beheer) en zelfs hun eigen platenlabel opstarten. Team Dresch was daar een goed voorbeeld van. Drie van de bandleden hadden een label: Chainsaw, Candy-Ass en Mr. Lady. Naast platenlabels die muziek uitgeven is er ook een manier nodig om muziek te verspreiden. Bij DIY groepen zorgen distro’s daar meestal voor. Dit zijn non-profit DIY distributieprojecten voor muziek, zines en/of andere zelfgemaakte creaties (T-shirts, juwelen, stickers, etc).

Ik ga hieronder een opsomming maken van onafhankelijke platenlabels van vrouwen, feministes, transpersonen en queers, van vroeger en nu. Deze lijst is verre van compleet aangezien ik niet alle labels ken – er zijn er vast nog veel meer – of er misschien enkele vergeten ben. Aanvullingen op deze lijst kunnen als commentaar onder de tekst gepost worden.

Zines en feminisme

Feministen hebben altijd al hun eigen ideeën in teksten gegoten en deze teksten gepubliceerd. In de tweede feministische golf rond de jaren ’70 richtten feministes hun eigen uitgeverijen op en publiceerden ze hun eigen boeken, magazines en pamfletten. In het Nederlandse taalgebied waren er toen bijvoorbeeld de uitgeverijen De Bonte Was en Feministische Uitgeverij Sarah. Dolle Mina (Gent) maakte hun eigen “Rode Boekje” Van De Vrouw(en). Ook ontstonden er in die periode feministische boekhandels die nu jammer genoeg nauwelijks nog bestaan. Feministische tijdschriften zijn er natuurlijk wel nog, zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse magazines Bitch en Bust en in Nederland Lover. Feministische organisaties hebben vaak ook hun eigen nieuwsbrief of magazine (zoals Gynaika en Rosa).

Ongeveer gelijktijdig met de tweede golf ontstond punk. Het centrale begrip waarrond punk was en is opgebouwd is “do it yourself” (DIY). Dat wil zeggen dat punkers zelf hun muziek schrijven, opnemen, en uitbrengen in eigen beheer. Dit doen ze niet alleen uit noodzaak (omdat platenmaatschappijen geen interesse zouden hebben) maar het is vooral een bewuste keuze. Punkers willen namelijk niet mee doen in de kapitalistische muziekindustrie en vermijden daarom zo veel mogelijk om afhankelijk te worden van commerciële platenmaatschappijen, distributiekanalen, opnamestudio’s en mainstream media. Om onafhankelijk te kunnen blijven van de officiële media zorgen punkers zelf voor de berichtgeving over hun muziek, activiteiten en politieke ideeën. Dus begonnen ze in de tweede helft van de jaren ’70 zines (ook soms “fanzines” genoemd) te schrijven. Zines zijn zelfgemaakte magazines of boekjes, vaak heel goedkoop gemaakt en zonder winstbejag. Deze zines waren niet nieuw. Andere mensen, vooral science-fiction liefhebbers, maakten er ook al gebruik van. Maar vanaf het ontstaan van punk begon het aantal zines enorm toe te nemen. De technologische ontwikkelingen die het betaalbaar en steeds makkelijker maakten om boekjes te reproduceren, droegen ook bij aan de toename van zines.