then the opportunity will come and the dead poet who was Shakespeare’s sister will put on the body which she has laid down
—Virginia Woolf, A Room of One’s Own
There is no day, no hour, no single breath drawn or exhaled in an entire lifetime, free of misogyny for Shakespeare’s Sister.
I cannot walk away from misogyny for a moment, and so I cannot for a moment walk away from feminism, either. I cannot set it aside any more than I can set aside my womanhood. No—I will not. The choice is mine, and I choose to face the world equipped at all times with the only tool of self-defense I have against inequality. Feminism is my sword and my shield, which I carry because the world is hostile to me, not the other way around.
—Melissa McEwan, I Am Shakespeare’s Sister
Melissa McEwan begon met een blog die ze de titel Shakespeare’s sister gaf. Nu er veel verschillende schrijvers en schrijfsters op de blog zitten is die hernoemd naar Shakesville. De site is nogal druk en heel populair, het is dan ook eerder een leuke online leefgemeenschap in plaats van een blog met wat teksten. Er wordt over feminisme gediscussieerd, over de Amerikaanse politiek, queeractivisme, favoriete series en eten… Wat ik leuk vind is dat de blog een heel veilige omgeving is, je merkt dat en het wordt ook expliciet gemaakt. Net zoals het weren van haatdragende “humor”, zoals op deze blog ook al over geschreven is. Shakesville is op z’n eentje verantwoordelijk voor veel van m’n feministische opvoeding… er zijn eigenlijk best veel goeie feministische blogs, nog maar een teken dat de door de malestream media uitgeroepen “dood van het feminisme” toch niet juist is… Zoals al gezegd, tijd voor een grote overstroming 🙂
Whether something is sexist (be it a word, a consumable item, a practice, or anything else) is neither dependent on how it is intended nor how it is received, but on whether it serves to convey sexism, which itself is determined by its alignment with existent patterns.
Shakesville heeft een reeks basisartikels over feminisme die werkelijk fantastisch zijn. McEwan’s tekst over het idee dat seksisme objectief is, waarin ze een en ander probeert voorstelbaar te maken aan de hand van de film The Matrix, zou eigenlijk verplicht leesvoer moeten zijn voor… wel, iedereen eigenlijk. What angry men can learn from girls and queers, On men being part of the solution, en nog veel meer. Lezen, lezen, lezen tot je in slaap valt achter je scherm – geloof me, iets beters heb je niet te doen. Behalve je job opzeggen en dan de feministische revolutie gaan voeren natuurlijk!
Ze schrijft ook op een heel mooie en open manier over haar ervaringen. Veel van die ervaringen zijn hele gruwelijk, zoals wanneer ze vertelt over het seksueel geweld dat ze meegemaakt heeft. Ze heeft een goed stuk “Rape Culture 101” dat heel wat uit de doeken doet over de wereld waarin we nu leven.
Verder interessant; zoals ikzelf ook van mening ben – ik heb het waarschijnlijk van haar geleerd – vind Melissa McEwan dat seksisme een objectief waarneembaar feit is, dat je kan proberen opsporen door patroonherkenning. Eén fout grapje registreert niet op een radar, maar duizenden foute grapjes wel. Daarom houdt ze ook reeksen bij van problemen, zoals de assvertising, impossibly beautiful, today in disembodied things, rape is hilarious, en meer. De grapjes zijn minder grappig als je ze in hun brede context ziet van een cultuur doordrongen van vrouwenhaat en objectificatie.
Medeblogster SugarLeigh vertelt over (trigger warning bij dit stuk) haar ervaringen met “het was net geen …” (lessons from a rape culture).Het stuk is gruwelijk pijnlijk en onthullend, in essentie is het een soort feministische terugblik op een aantal “twijfelachtige” ervaringen van haar van vroeger, wat mensen wel eens “gray rape” noemen (een zeer problematische term trouwens).
Ook interessant is bijvoorbeeld het stuk met vijf redenen waarom zelfverdediging geen oplossing is (ze is trouwens zeker geen tegenstander van zelfverdediging, ik ben zelf grote voorstander en vind hopelijk binnenkort tijd om daarover te schrijven…).
Go read!
De redactie van De Tweede Sekse Blog wenst je een vrolijk, rebels en fantastisch feministisch 2014!
De Tweede Sekse Voorbij 