In anarchistisch kwartaalblad Buiten de Orde #4 van 2019 staat een artikel van Hanna en Evie van onze blog, over het vroeger en nu van transfobie in de feministische beweging.
Het gaat zowel over het ontstaan van transfobie in de tweede feministische golf, als over recentere ontwikkelingen. Een analyse van de transfobe handelingen van filmfestival Elles Tournent komt ook aan bod.
Het artikel staat ook online:
What happened before: Elles Tournent doubles down on transphobia.
Strike actions at Elles Tournent continue. The strike started last week, as a culmination of failed discussions at the cinema group – accused of transphobia – led to the firing of their web designer.
Chronology
Internal discussions started in January 2019, before the film festival, when it was discovered the festival planned a screening of a movie made by notorious transphobe Nina Paley.
The team refused to cancel the movie, whereupon the matter was made public and trans activists, allies, and feminists started an email campaign. Elles Tournent still refused to cancel, instead offering dubious apologies and showing the movie for free. At that point both the web designer, and a volunteer for the festival, refused to cooperate because of the continuing transphobia. Flyers about Nina Paley and transphobia were handed out during the festival by the Collectif de Lutte Trans.
Doorgaan met het lezen van “Elles Tournent – web designer on strike, bosses uncooperative”
We’ve published a number of articles this year exposing the transphobia of the Sisters Cisters of Cinema group. However, it’s in the clash of opinions that we’ll find the truth – and to further this synthesis we have interviewed someone from the other side. Today we talk to Germaine of the Sisters Cisters of Cinema collective.
Editor: Germaine, welcome.
Germaine: Thanks! It’s great to be here.
So you are a core member of the collective, you told us. Are there many people working for you?
Well, it’s true we’ve had some budget problems. And several people walked out or flat out refused to help us anymore since we collaborated with a transphobe, and we fired the web designer, so to tell you the truth it’s been a bit quiet in the office. We’re trying to convince some more people to work for us for free, that should solve the problems.
Why don’t you tell us a bit about what’s been happening, the big controversy.
Well, we were hacked! The web designer – a young forty-year-old woman – changed our facebook page and our website, calling out to ‘pay webdesigners’ and ‘apologize for transphobia’ – and we just can’t have these hopeful, inspiring messages of change. That’s why we wanted to set the record straight.
Doorgaan met het lezen van “Cisters of Cinema sets the record straight”
Elles Tournent, a “feminist” film festival in Brussels, displayed a complete lack of awareness earlier this year when they showed a movie by a trans hater, despite a protest campaign by trans people and allies.
They still haven’t publicly apologized for this, and now they have doubled down on the transphobia by firing the only trans member of their team – the web designer, who will be replaced by a volunteer who works for free. There’s a lesson about feminism and neoliberalism in there somewhere.
The web designer herself protested against the decision to show a movie made by a notorious trans hater, and the decision to fire her does seem to be a targeted strategy to get rid of people who don’t toe the company line. Too big a coincidence, as one could say.
More news as we get it.
–
See also:
“I promised myself I would not be one of those who stands by as neighbors are torn from their homes and imprisoned for somehow being perceived as lesser.”
Op 13 juli 2019 rond 4u ’s nachts werd Willem Van Spronsen doodgeschoten door politie.
Van Spronsen probeerde die nacht voertuigen van ICE – de bewakers van de concentratiekampen – te saboteren bij een concentratiekamp in Tacoma, Washington (vlakbij Seattle). Vier agenten openden het vuur op hem, en hielden medisch personeel op afstand. Hij stierf ter plekke.
De 69-jarige groeide op in het na-oorlogse Nederland en Frankrijk en verzette zich sinds lange tijd tegen het oprukkend fascisme en de concentratiekampen in de VS.
Doorgaan met het lezen van “Rest in power, Willem Van Spronsen”
by Dark Angel
trigger warning for self mutilation, psychological violence
–
The heat wave hit me as I stepped out of the air-conditioned unemployment offices. I felt numb. I wanted to cut myself for the first time in ten years. I’d been doing well for most of that time – there were friends and lovers, I made art and I had fun. It wasn’t perfect but it was a good life.
Doorgaan met het lezen van “The unemployment office: welcome to the machine”
Als het op moed aankomt, dan is mijn tweelingzus altijd mijn grote voorbeeld geweest. Ikzelf ben een beetje een bangerik. Al van toen ik klein was, voelde de wereld overweldigend aan: er kwamen zoveel prikkels en indrukken binnen dat ik ze nog moeilijk kon filteren. Banale dingen zoals zwemmen, met andere kinderen praten en hoogtes trotseren, boezemden mij enorm veel angst in, terwijl zij er net in uitblonk.
Mijn tweelingzus was mijn beschermer: wanneer ik gepest werd, kwam zij ertussen. Ook wanneer leerkrachten die me te gevoelig en kwetsbaar vonden, me met de harde hand sterker trachtten te maken, was zij degene die het voor me opnam. Zij was tegelijk mijn meest veilige persoon op aarde, en diegene die mij hielp mijn grenzen te verleggen. Ik trok mij op aan haar durf en moed en trachtte die te imiteren. Zelfs als ik het niet écht durfde, kon ik het wel spelen, nog altijd: als iets me afschrikt, dan beeld ik me in dat het maar een film is waarin ik speel en dat ik steeds een tweede take kan doen als het niet goed gaat.
Doorgaan met het lezen van “Yasmina: “Ik mis bondgenootschap, en vooral zusterschap””
We zijn heel blij dat we deze tekst door D als gastbijdrage op onze blog mogen publiceren.
Achtergrondinformatie over de programmatie van een transfobe regisseur op het Elles Tournent filmfestival vind je hier. Het festival is ondertussen voorbij en de film werd nog steeds getoond ondanks alle protest, maar je kan hen nog steeds mailen om te vragen (eisen) dat ze leren uit hun fouten.
—
Récemment, le festival de films Elles Tournent Dames Draaien qui “promeut et valorise le travail des femmes dans le monde artistique et culturel” a maintenu la projection du film Seder Masochism de la réalisatrice Nina Paley.
En partageant sur les réseaux sociaux une chanson transmisogyne, en mélangeant les notions de colonialisme et de genre dans son article, en essayant de rendre crédible sa haine : Nina Paley véhicule des idéaux oppressifs, violents et qui n’ont aucune valeur nulle part.
Doorgaan met het lezen van “Gastbijdrage over transfobie op Elles Tournent [en français]”
Trigger warning: transfobie en transhaat.
Op 26 januari 2019 plannen de organisatoren van het filmfestival Elles Tournent een screening van de film Seder Masochism van Nina Paley. Over de film zelf gaat het hier niet, wel over de filmmaker. Paley is een typische transhater, die lacht met trans vrouwen, weigert de identiteiten van trans mannen en vrouwen te erkennen, gebruik maakt van onwetenschappelijke “biologische” argumenten en een ouderwets haatdiscours verspreidt.
Doorgaan met het lezen van “Oproep: e-mail mee tegen transfobie”
Honderd jaar geleden begon in Berlijn het zogeheten Spartakistenoproer, een climax in de enkele maanden eerder uitgebroken Duitse Revolutie.
De hedendaagse collaboratie van de “sociaaldemocraten” met de nazi’s is pijnlijk en gevaarlijk. Het is echter niet de eerste keer dat de sociaaldemocratie haar eigen klasse verraadt. In onderstaande tekst vind je een boeiend verhaal over de Duitse revolutie van 1918-1919 in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog. Het gaat over die revolutie, en hoe die de nek werd omgedraaid door sociaaldemocratische politici en door moorddadige militaire eenheden.
Doorgaan met het lezen van “Vertellingen van victorie en verraad”
Vandaag werd een eerste gezin met kinderen opgesloten in de nieuwe gevangenis voor families met kinderen in Steenokkerzeel.
Op woensdag 15 augustus is er om 17u30 een grote protestactie bij Manneken Pis in Brussel (op de hoek van de Stoofstraat (Rue de l’Etuve) en de Eikstraat (Rue de Chênes). Kom ook en verspreid mee deze oproep!
De weg naar de revolutie blijkt nogal lang te zijn. Er zijn flink wat omwegen en af en toe extreem-rechtse barricades op de weg. Onderweg is er gelukkig ook veel humor en mooie momenten. Tegen barre tijden schrijven we hier over hoop en verzet. Ken je nog meer voorbeelden? Mail ons op tweedesekse@gmail.com.
Mei 2018
Ierland stemt ja – er komt ruimte voor een degelijke wet rond abortus;
Vijf mensen zijn ontsnapt uit een concentratiekamp voor mensen zonder papieren;
Een campagne-caravan van de N-VA is in brand gestoken in Leuven;
Er is groeiend protest en verzet tegen de aanwezigheid van de N-VA op de Pride;
Er is verwoede strijd rond de ZAD, een autonome zone vlakbij Notre-Dame de Landes, Frankrijk. De politie probeert deze woonzone te vernietigen met knuppels, granaten, helikopters en pantservoetuigen, de inwoners verdedigen zich.
Juni 2018
Doorgaan met het lezen van “Klassenstrijd vandaag – nieuwsoverzicht”
First they came for the Jews
and I did not speak out
because I was not a Jew.
Then they came for the Communists
and I did not speak out
because I was not a Communist.
Then they came for the trade unionists
and I did not speak out
because I was not a trade unionist.
Then they came for me
and there was no one left
to speak out for me.
—Martin Niemöller
Evie Embrechts
Morgen, 19 mei, is er weer een Belgian Pride in Brussel. De lijst met officiële deelnemers is al bekend en bevat naast een aantal supercoole groepen ook enkele dubieuze namen zoals de Rainbow Cops Belgium LGBT Police, Hello bank (BNP Paribas Fortis), het “N-VA regenboognetwerk” en dergelijke. Gelukkig komt er ook meer en meer protest tegen deze kaping van de pride betogingen en van de holebibeweging in het algemeen.
Doorgaan met het lezen van “Homonationalisme en verzet in België”
Ida Dequeecker
Na de ophefmakende schok van #MeToo: de saaie vraag. De vraag die niet meer relevant lijkt na de successen van #MeToo. Waarom is seksuele agressie nog altijd zo alomtegenwoordig na 50 jaar feministische strijd, ook in de westerse wereld, en wat betekent dat voor de toekomst? De massale uitbarsting van #MeToo is hoopgevend. Naderen vrouwen eindelijk de eindmeet van hun strijd tegen seksuele agressie? Zijn de theoretische kaders van de tweede feministische golf ingehaald door het “gelijkheid van man en vrouw” feminisme?
Doorgaan met het lezen van “#MeToo – Strijd tegen seksuele agressie, is de eindmeet in zicht?”
Evie Embrechts
We willen de wereld veranderen, maar hoe? Dat is een vraag die nogal wat mensen bezighoudt. In dit stukje ga ik in op een deelaspect van die vraag, over radicaliteit en nuance. Staan ze tegenover elkaar? Kunnen ze allebei tegelijk, en hoe dan? Ik illustreer met een aantal schema’s en kijk ook naar verwante begrippen zoals conservatief, liberaal en radicaal.
Een deel van deze tekst is geïnspireerd door de boeiende discussie bij de lezing van Peter Drucker rond Gay normality and queer anticapitalism op 6 april 2018 in het Geuzenhuis te Gent.
a contribution by FemaleGaze
“And now for some questions from the audience…”
A guide to making an actively safe space
during public debates and discussions.
This text is an exploration of what it means to have a “safe space” for the audience during public debates and discussions. The text includes case studies where the lack of a safe space policy made a debate less satisfying, and suggestions of how event organisers and audience members can facilitate an even discussion, and make it more likely for minority voices to be heard during audience questions or debate.
Gastbijdrage door Ro van Fat Positivity Belgium. Veel dank!
—
Daar zijn ze weer, die feestdagen. Gezellig toch? Overal lichtjes, familie, lekker eten, kerstbomen, cadeautjes, rendiertruien,… een periode om naar uit te kijken!
Laat me even een open deur intrappen door te melden dat dat niet voor iedereen het geval is. En ik heb het niet over mensen die de feestdagen tegen hun zin alleen doorbrengen. Ja, dat is erg, daar bestaat geen twijfel over, maar dat is nu even niet het onderwerp.
Heel veel mensen hebben andere redenen om op te zien tegen de feestdagen. Niet alle familiefeesten zijn altijd even gezellig. Er is de racistische nonkel. De familieleden (die uiteraard magerder zijn dan jij) die het nodig vinden om tegen jou te klagen over het feit dat ze zelf toch zo ongelofelijk dik zijn. De tante die niet mag weten wie je partner is (en vooral niet welk gender die heeft). De gesprekken over hoe je zo snel mogelijk van die feestkilo’s afgeraakt. De broer die opmerkt dat je verdikt bent, en er nu toch wel echt eens aan wat moet beginnen doen. Het familielid dat opmerkt dat je 30 bent, maar nog altijd geen job hebt. De ouders die eisen dat je je kleedt naar het gender dat zij je toeschrijven. De tante met de oh-zo-goed-bedoelde dieettips. De grootouders die vragen hoe het zit met achterkleinkinderen, en of je nu al een partner hebt?
Het lijstje is eindeloos.
Doorgaan met het lezen van “Niet-altijd-even-vrolijke feestdagen”
door Dzenita Ferizovic
Bij de bekendmaking van de beschuldigingen tegen Bart De Pauw raakte ik onmiddellijk betrokken in discussies met de mensen rondom mij. Mensen die mij berispen op ‘mijn manier van denken’ stellen de vragen die perfect passen bij hun visie.
Waarom gingen ze niet naar de politie? De politie is meestal niet bepaald behulpzaam in dit soort zaken.
Waarom komen vrouwen niet meteen na de feiten met hun beschuldigingen? Omdat ze bang zijn dat niemand hen gelooft en dat hun belager toch altijd buiten schot zal blijven.
Waarom dat de laatste tijd zo vaak gebeurd? Omdat enkele mannen daadwerkelijk aansprakelijk werden gehouden voor hun daden en vrouwen hoop hebben gekregen. Door de grotere kans dat hun stem even veel waard zal zijn als dat van een man.
Doorgaan met het lezen van “Bart De Pauw en de herkauwing van een thema”
Gastbijdrage door Ashley Vandekerckhove:
—
DISCLAIMER: Hetgeen hieronder wordt omschreven is niet enkel een probleem binnen links of de progressieve zijde, maar een probleem binnen onze ganse maatschappij. Ik focus me hier in dit artikel op de linkerzijde omdat deze naar mijn gevoel niet kritisch genoeg zijn naar bepaalde personen binnen de gelederen die thematieken als seksisme en racisme niet au sérieux nemen en hierdoor verdeeldheid zaaien.
Het deficit binnen links
De laatste paar jaar zien we een backlash verschijnen op het vlak van inclusie en diversiteit binnen de progressieve zijde van ons land. Bepaalde begrippen die ikzelf als onlosmakelijk vind om de strijd aan te gaan tegen machtsmisbruik en ons normerend denkkader, worden niet als vanzelfsprekend beschouwd bij te veel linkse rakkers. Dit is jammer genoeg geen nieuw fenomeen en is waarschijnlijk al honderden keren aangekaart door andere bezorgde burgers. Zelf probeer ik een duit in het zakje te doen en de algemene boodschap die Ikrame Kastit ons nog niet zo lang geleden heeft meegegeven, namelijk “zwijg niet over machtsverschillen”, is er één die ik graag in de praktijk uitoefen. In tegenstelling tot mevrouw Kastit hou ik het in dit artikel niet algemeen, hoewel deze tekst van toepassing is op iedere Belgische burger, maar benadruk ik graag het belang van een mentaliteitswijziging binnen de linker en/of progressieve zijde opdat we ons kunnen verenigen en kunnen strijden voor hetgeen echt belangrijk is, namelijk rechtvaardigheid. Jammer genoeg zal dit moeilijk gaan als concepten zoals safe space en mannelijk of wit privilege niet eens erkend worden binnen een heel luid roepend deel van de progressieve zijde.
De Tweede Sekse Voorbij 