door Mishandrist
Trigger warning: vermelding kindermisbruik, vermelding kinderpornografie.
–
In het debat rond kinderporno en/of -misbruik komt af en toe zo’n dwaas binnen die begint te onderhandelen over waar de magische leeftijdsgrens nu eigenlijk ligt. Is het niet een beetje arbitrair om een getal te plakken op gevoelens? Wordt niet iedereen op haarzijn eigen tempo volwassen? En wanneer je zestien, achttien, eenentwintig wordt, verander je toch niet ineens van kind in een onweerstaanbare bom/hunk?
Dat klopt. Op die ene nacht van minderjarig naar meerderjarig verandert er inderdaad weinig tot niets. Er komt misschien een puist bij of je haarlijn begint naar achter te marcheren, maar dat is het dan ook. Het kind in kwestie krijgt geen massa’s onbevlekte wijsheid toebedeeld. Er vindt geen overdracht van ervaring en/of kennis plaats en er daalt niemand neer vanuit de hemel (of stijgt op vanuit warmere oorden) om het kind alwetend te maken over de bloempjes en de bijtjes.
De logica achter de stelling dat iemand vanaf een arbitraire leeftijdsgrens plotsklaps gezegend is met alle verantwoordelijkheid voor wat gebeurt in haarzijn leven is een beetje vreemd. Het insinueert dat ieder kind op hetzelfde tempo opgroeit en dezelfde ervaringen heeft. In een individualistische maatschappij als de onze klinkt dit argument steeds vreemder.
Maar de logica van die binnenwandelende dwaas die zo’n arbitraire leeftijdsgrens ridiculiseert, laat een veel bitterdere smaak in de mond. Die logica zegt namelijk dat de schuldige bij kindermisbruik niet de dader is, maar het kind. Het kind moet maar niet zo aantrekkelijk zijn voordat zijhij meerderjarig is. Ah ja, want soms zijn veertienjarigen nu eenmaal ‘lekker’ en ‘klaar voor seks’ ook al hebben ze nog twee jaar te gaan voordat ze voor de Belgische wet seks mogen hebben, twee jaar vol met puberen en middelbare school.
Continue reading “Opiniestuk: Het argument van de magische leeftijdsgrens” →