Overvallen op de kruispunten #19

Overvallen op de kruispunten – de column van Evie Embrechts op De Tweede Sekse Blog, telkens op zondag.

Groentenoverschotschaamte

Ik heb last van spaarlampschaamte en groentenoverschotschaamte. Dit wordt geen tirade over milieuactivisme.

Als ik kook moet ik regelmatig wat restjes weggooien. En gezien ik in een appartement woon, gaat dat naar de – peperdure – restvuilniszak. Ergens in dat appartement zit ook nog wel een gloeilamp of twee, of erger. En mijn sekstoys zijn vast ook niet fair trade. Dus schaam ik mij. Ik heb geen auto, ik heb geen kinderen, maar een of andere abstracte milieu-activist kijkt me streng aan als ik een tomaat weggooi: “Ik ben niet boos, maar teleurgesteld”. Ga weg, geweten.

En dan kijk ik naar het nieuws en zie ik dat er 1500 ton groentes zijn weggegooid door de veiling van Hoogstraten. Er overkomt me enige boosheid. Dit is niet de eerste keer en ook niet enkel door veilingen. Het kapotmaken van productie is een walgelijk en volkomen logisch bijproduct van het kapitalisme – enkel in dit systeem moet er ten eerste winst gemaakt worden, mensen en milieu zijn secundair.

Vorig jaar hadden we dan weer het gezeik van geprivilegieerde mensen die voedselpakketten uitdelen aan arme mensen, en “soms weigeren die armen zelfs” – terwijl als je het aan hen vraagt, ze hebben al zoveel pakken rijst staan, ze willen wel es iets anders. Misschien wat verse tomaten en paprika? Aan de veiling moet je het niet vragen.

Soms rijden ze er nog over met een tractor ook. Dan is het zeker onbruikbaar voor mensen. Ja, je zal maar es mensen hebben die zonder te betalen een tomaat eten, als dat aanslaat stort het kapitalisme ineen als een goedkope taart. (Kapitalisme is ook een beetje een goedkope taart vrees ik. Het lijkt allemaal kleurig en lekker maar vanbinnen zitten er nazi’s. Misschien ga ik naar de verkeerde bakker.)

Terwijl dit soort organisaties tonnen en tonnen voedsel weggooien, tonnen vergif in rivieren storten en hele meren leegzuigen om Fanta van te maken, moeten wij ons schuldig voelen over een beetje restafval. Op die manier bereiken we niets. Ook als alle mensen hun best doen – behalve de kapitalisten die doen niet mee – dan nog komen we nergens. Om de wereld te redden moeten we de kapitalisten stoppen. Die grote bedrijven vervuilen zo veel meer, dat is het eerste wat aangepakt moet worden. Nee, die spaarlamp redt de wereld niet, sorry.

En ook goedkope treinen graag.

Lees ook de andere “Overvallen op de kruispunten” columns