Evie Embrechts

Laten we beginnen met een bekentenis: ik was tot vijf minuten geleden keihard fan van de vrouwenraad. Het zijn moeilijke tijden en een koepel van vrouwenorganisaties, dat is een goed idee waar ik blijf achterstaan. Bovendien deden ze een heleboel acties waar ik me wel in kon vinden. Acties tegen seksueel geweld bijvoorbeeld, kritiek op ons huidig beleid rond prostitutie, er is lidorganisatie Femma die de 30-uren week promoot en nog veel meer… In het verleden hebben we voor een heleboel zaken al goed kunnen samenwerken ook.

Ik viel dan ook ongeveer van mijn stoel toen ik hun nieuwe blog zag, “beslist feminist”. Bart De Wever én Liesbeth Homans schrijven daar een stuk voor. Bart De Wever die letterlijk schrijft “ik ben geen feminist”. Beslist feminist… En Liesbeth Homans is een feminist zoals Thatcher er een was. Ik schaam me plaatsvervangend kapot eigenlijk.

De N-VA misbruikt de vrouwenbeweging net zoals de holebibeweging, ze kopen onze inschikkelijkheid zodat ze door kunnen gaan met het onmenselijke neoliberale beleid dat ons allemaal kapot maakt. Wie denkt dat de N-VA het goed voorheeft met de vrouwenbeweging, dwaalt.

Dit is deel van een breder probleem

De feministische beweging zit met een probleem. En dat probleem heet de N-VA. Of liever, het beeld dat in een deel van onze beweging zit van de N-VA als een “gewone” partij.

Nu had ik gehoopt dat het nieuws van de afgelopen jaren aan iedereen duidelijk gemaakt zou hebben dat er iets mis is. De keiharde neoliberale besparingspolitiek bijvoorbeeld. Het ging met andere partijen aan de macht al naar beneden, met de N-VA zitten we helemaal in een pijlsnelle val. Eén na één worden onze rechten en verworvenheden aangepakt, steeds sneller. Ons geld wordt afgepakt – wat ze netjes verwoorden als “crisis” maar vergeten te zegen wiens crisis. Ze vallen werklozen, mensen zonder papieren, moslims, mensen die langdurig ziek zijn, etcetera, aan.

Het is duidelijk dat Europese landen, ook België, een onmenselijk beleid voeren naar vluchtelingen toe. Het is duidelijk dat, eerder al in de holebibeweging, de N-VA en consorten holebi’s uitspelen tegen moslims. De N-VA geeft niets om holebi’s, maar wel om stemmen om hun agenda verder te kunnen uitvoeren. Zo is het ook met vrouwen: wie écht gelooft dat Bart De Wever en Liesbeth Homans geïnteresseerd zijn in vrouwenrechten, dwaalt. Hun interesse is enkel en alleen om stemmen te winnen zodat ze hun keiharde neoliberale agenda verder kunnen uitvoeren. En daartegen moeten we verzet plegen, zo hard als we kunnen.

Het is niet alleen bij de Vrouwenraad waar dit gebeurde. In een eerdere publicatie van Amazone stond Liesbeth Homans ook al met een stukje. Heel de vrouwenbeweging staat momenteel voor een fundamentele keuze: blijven we meelopers of gaan we in het verzet?

Machtsongelijkheid

Waarom geven we mensen als Bart De Wever eigenlijk een stem? Die kan al overal aan het woord komen: in de kranten, op de radio, op TV… Laat ons een stem geven aan de mensen die niet gehoord worden, mensen die behoren tot minderheidsgroepen…

Een groter probleem binnen de vrouwenbeweging is depolitisering: we zijn het gaandeweg vergeten om te denken in termen van macht in de samenleving, hoe die verdeeld is, of dat rechtvaardig is… Daardoor zijn we zwak geworden voor neoliberale visies op diversiteit. Diversiteit, dat is niet Bart De wever… De N-VA is geen voorstander van werkelijke diversiteit, dat zou duidelijk moeten zijn. Een democratie moet beschermd worden tegen antidemocraten zoals de N-VA.

Feminisme en links, één strijd

In een rechts Europa moeten feministen zich samen met de linkerzijde organiseren en verzet plegen tegen de neoliberale besparingspolitiek. Er zijn nog heel wat zaken die beter kunnen in onze samenwerking, maar fundamenteel zijn wij dezelfde strijd aan het voeren, voor dezelfde rechten en tegen dezelfde gemeenschappelijke vijand.

Wat we niet moeten doen als vrouwenbeweging is rechts een extra stem en nog meer legitimiteit geven.

Dit moet een periode zijn van bruggen bouwen. De linkerzijde en de vrouwenbeweging kunnen elkaar versterken. Schouder aan schouder strijden voor een betere wereld en de aanval op onze rechten een halt toeroepen.

Dat is wat we moeten doen. Niet als een hond braaf gaan liggen voor de baasjes.

Geen feminisme zonder socialisme, geen socialisme zonder feminisme!

–

Zie ook