Dit is het derde deel in onze reeks over prostitutie. Zie ook  deel 2 over pooiers en deel 1 over vrije keuze, agency en structuren.

Voor dit onderzoek trok ik werkelijk alle registers open. Ik waagde me zelfs aan het lezen van een damesblad. Je weet wel: tien tips om mannen nog beter te pijpen, ongezonde diëten om er extra seksueel beschikbaar uit te zien, makeup en ontharingstips… en een artikel over “mannen die betalen voor seks”. Aha.

Terzijde: die zogenaamde vrouwenbladen gaan eigenlijk vooral over mannen, iemand al opgevallen? En je wordt er onzeker door; één van de grootste verbeteringen in m’n zelfwaarde gebeurde toen ik stopte met vrouwenbladen te lezen. Maar goed dat is voor een andere keer.

Betalen voor seks (Cosmopolitan NL, juni 2011)

Wat ik het meest opvallend vond was dat alle mannen die hier aan het woord kwamen ergens vanbinnen wel door hadden dat er iets niet klopte, dat er iets niet ok was. En dat daarna met allerlei redeneringen probeerden vergoeilijken. Misschien ben ik pessimistisch op dat vlak maar ik was eigenlijk al blij dat die mannen toch nog een beetje iets doorhadden, da’s al een eerste stap. Soms ben ik bang dat de conditionering in onze wereld zo erg is geworden dat niemand het nog doorheeft dat klanten eigenlijk geweld plegen. Maar misschien als het over heel heftige zaken gaat zoals liefde, relaties, seks, vriendschappen dat er toch nog iets van verzet overblijft in de menselijke geest – daar blijf ik in geloven.

De eerste man: “Ik zie mezelf ook niet als een hoerenloper maar als iemand die 600 euro overheeft voor een gezellig avondje met adembenemend mooi en zoetruikend gezelschap.”

Ik neem aan dat jezelf als hoerenloper zien, iets is dat clasht met de zelfwaarde van de mannen die het doen.

De eerste man weer: “Het zijn intelligente dames, sterke dames, die meer verdienen dan mijn huisarts en tandarts bij elkaar. Maar misschien probeer ik op deze manier mijn escapades wel goed te praten. Ze verdienen goed, dus ik doe niets verkeerds. Lekker makkelijk. Veilig. Ik verstop mijn wangedrag achter hun loonstrookje”.

Dit wil zeggen: ik heb het ergens wel door. Optimistisch gezien: hij heeft het door, da’s de eerste stap, nu nog stoppen met het te doen. Pessimistisch gezien: hij heeft het door en doet het toch, een grove keuze voor zijn eigen pleziertje ten koste van de vrouwen die hij gebruikt.

Of de tweede man nog te redden valt betwijfel ik, die gaat wekelijks naar prostituees en beschouwt het als “elkaar uit de brand helpen”:

“Niemand weet dat ik zo vaak over de Wallen struin en niet eens zozeer omdat ik me voor mijn gedrag schaam, maar mensen begrijpen het gewoon niet. Ze denken direct dat ik een viespeuk ben die geen respect voor vrouwen heeft, dat ik mensonterend bezig ben, maar ik zie het gewoon als elkaar uit de brand helpen. Een zakelijke transactie. Zij geeft mij een seksueel schouderklopje, een moraalboost en ik betaal haar boodschappen en fluorescerende netkousen.”

Wat we een evenwichtige verdeling noemen. Hier zien we weer het geld opduiken als excuus. Het geld dat klanten betalen aan prostituees is een soort aflaat, een manier om je schuld af te kopen. En, zoals eerder gezegd in deel twee van deze reeks, functioneert het geld ook als uitbesteding van het geweld nodig om de prostituees beschikbaar en op hun plaats te houden. Geld is zo’n beetje magisch in deze kapitalistische wereld: als je ergens geld voor hebt betaald, dan is het ok.

De derde geïnterviewde man maakt het nog een beetje zieker. Hij kreeg toen hij achttien werd een bezoekje aan een prostituee cadeau van zijn vader. Hij gaat nog altijd “af en toe” naar een prostituee.

“Mijn verloofde is de liefde van mijn leven, de zonsopgang en de zonsondergang, maar een man hunkert zo nu en dan naar liefdeloosheid. Spugen, met tien vingers stevig om de nek en stoten alsof je haar in tweeën probeert te breken. Dat wil en kan ik mijn verloofde niet aandoen, maar het zit wel in mij. Dat beest.”

Waar moet ik beginnen? Ten eerste klinkt het erg alsof hij zijn verloofde op een voetstuk zet – een vorm van zogenaamd goedaardig seksisme die uit onderzoek blijkt hand in hand te gaan met ergere vormen van vrouwenhaat. Hij vindt het niet ok om zijn pure engel van een verloofde zo te gebruiken maar wel een andere vrouw, waarom? Is die andere vrouw minder mens? Ik wil hier alvast duidelijk zeggen dat ik geloof dat in onze samenleving ons inderdaad allemaal wordt wijsgemaakt dat prostituees minder zijn dan andere mensen – dat lijkt mij een van de vele verklaringen voor het enorme geweld op prostituees en het feit dat daar nog steeds niets aan gedaan wordt – ze worden niet als mensen gezien. En het zit in hem, dat beest – dit is weer zo’n goedkoop excuus. het zit nu eenmaal in hem, hij kan er niets aan doen – onzin. Het is niet allemaal natuurlijk, de manier waarop mensen naar relaties, seks en geweld leren kijken is ook aangeleerd. Dat beest is hij niet maar het is wel een deel van hem en daar kan hij dan de schuld op steken? Gemakkelijk, maar we trappen er niet in. Verder zien we hier duidelijk, letterlijker kan niet, het maagd en hoer fenomeen. Zijn verloofde is puur, netjes, doet geen “vuile/verkeerde” dingen – daar zijn dan prostituees voor. “Dat ik verkeerd bezig ben lijkt mij overduidelijk, maar om eerlijk te zijn heb ik vrijwel nooit een schuldgevoel.”

De vierde is weer een interessant geval:

Hij is boos, besluit naar een prostituee te gaan. Hij heeft “te weinig geld voor een mooie”, dus gaat hij waar het goedkoop is.

“Hevig teleurgesteld kroop ik op haar en, ik schaam me er nog steeds voor, de seks was zo lelijk. Zij had er geen zin in, ik had er geen zin in en ik heb daarna ook een hele tijd geen zin meer in seks gehad.”

“Mijn huidige vriendin weet trouwens van dit treurige voorval, ik heb het vrijwel meteen aan haar opgebiecht toen we iets serieus kregen. Niet dat ik vind dat je alles aan je partner moet vertellen, maar ik zat er echt nog mee.”

Mijn hoopvolle analyse: ergens in zijn onderbewuste is het duidelijk dat dit niet ok was, een vorm van geweld, misschien daarom zijn begrek aan zin in seks?

En de laatste man, dit is helaas ook de man die het stuk zelf geschreven heeft, en een oervervelende en conservatieve kijk heeft op prostitutie. Hij ging naar een prostituee, maar gaf haar de schuld (een klassieker!):

“Je kunt veel over hoeren zeggen, maar pijn en bloedende harten kunnen ze van een afstand ruiken. Het zijn wat dat betreft net haaien. Uiteindelijk werd ik dus verleid […]”

“Waarom betalen mannen voor seks? Het is makkelijk en discreet. En laten we eerlijk zijn: op een ‘normale’ date betalen we een etentje, de bioscoop en een taxi voor de vrouw in de hoop dat er iets van terechtkomt. We willen scoren maar doen alsof we romantisch en gul zijn.”

“De man heeft zin in seks en de vrouw heeft zin in geld”.

Tsja, ik ga er niet teveel op in omdat het zichzelf bekritiseert. Een vreselijk droeve kijk op de wereld heeft die man.

–

Zie ook de andere delen in deze reeks over prostitutie:

Zie ook, recent verschenen op andere websites: