Zie ook het meer recente artikel De leugens van de pornocultuur.
Gezien er de laatste tijd in het Belgische feministische landschap, op deze blog en in andere media nogal wat discussie is over alternatieve of “feministische” porno, en er heel veel vragen worden gesteld en beschuldigingen gericht aan de anti-pornografie feministes – waarvan ik er één ben – ga ik in dit deel de specifieke bedenkingen rond alternatieve pornografie [1] nog eens op een rijtje zetten.
Verder ga ik ook een – voor mijn doen ongelofelijk liberaal – voorstel doen dat voor mij een eerste heel mooie en bevrijdende stap kan zijn tegen uitbuiting in de porno-industrie, en dat nog wel zonder “censuur” [2]… Ja, de feministische kerstvrouw komt vroeg dit jaar. Dit gaat als een van de volgende artikels in deze reeks verschijnen.
Alvast een disclaimer: mijn door fijn stof aangetaste hersenen kunnen wel degelijk nog een verschil maken tussen verschillende beelden en verschillende mates van dwang, keuzevrijheid en seksisme. Je gaat mij niet horen beweren dat het allemaal hetzelfde is en dat een lichtjes irritante stereotiepe seksscène, hoe cliché ook, hetzelfde is als beelden waarin vrouwen als vuil behandeld worden, geslagen of verkracht. Natuurlijk is daar een verschil tussen.
Namen en hokjes
Onlangs was ik op een voorstelling in Brussel van het boek “Een leeuw in een kooi“, het feministische antwoord op de racistische mediagekte rond de hoofddoek, en Ida Dequeecker, een tweedegolf feministe die nu actief is in BOEH! en VOK, vertelde dat ze het boek fantastisch vond maar wel wilde vragen om meer precisie in de gebruikte termen. Het was in een andere context, maar ik ga haar woorden hier toch ter harte nemen.
Volgens mij is er in het pornodebat sprake van een gigantische begripsverwarring – een aantal mensen gebruikt de naam pornografie voor beelden die ze wel opwindend maar niet seksistisch vinden. Ze bedoelen erotiek, maar omdat we in een pornocultuur leven, is porno plots hip en cool en worden ook erotische beelden zo genoemd, waardoor de indruk gewekt wordt dat de porno-industrie een legitieme industrie zou zijn. Helaas is dit naamgebruik niet zo onschuldig als het op het eerste zicht lijkt. Langs de ene kant accepteert het impliciet de porno-industrie als een legitieme industrie die gewoon wat bijgestuurd moet worden, en verlegt het de koers van afschaffing naar aanpassing. Langs de andere kant wordt die vermenging van erotische beelden en pornografie ook nog eens gebruikt om anti-porno feministes te beschuldigen anti-seks te zijn.
Pornografie wordt als iets steeds normaler gezien in plaats van de megaindustrie van geweld die het in werkelijkheid is. De legitimatie en normalisering van de porno-industrie, of zoals een vriendin het uitdrukte het Salonfähig maken ervan, is een enorm probleem: het maakt verzet steeds minder mogelijk, minder begrijpbaar in de mainstream, en het maakt dat de feministes die ertegen zijn steeds meer onder aanval komen. De heftigheid waarmee pornografie verdedigd wordt, en de gruwelijke opmerkingen en filmpjes die over bekende anti-porno activistes soms gemaakt worden [3], geven eigenlijk veel inzicht in de manier waarop seksisme in stand wordt gehouden, maar dat is voor een ander artikel.
Het is een onbedoeld effect dat volgt uit een vaak goede intentie, maar het maken van “alternatieve pornografie” draagt helaas bij tot het normaliseren van de hele industrie.
“De toenemende pornoficatie van de samenleving is het product van verwarring die is ontstaan door een revolutie die nooit is voltooid.” — Slow Sex Manifest
Ik had al gezegd dat een heleboel mensen erotische beelden willen en dat verwarren met pornografie. Helaas bestaat het omgekeerde ook nog: mensen die effectief gewoon “betere pornografie” willen maken, en soms noemen ze dat dan erotiek. Erotiek verwordt dan tot gewone pornografie, maar dan iets minder gewelddadig en met wat beter camerawerk. En daarop is dan Andrea Dworkins leuke citaat weer van toepassing:
[I]n the male sexual lexicon, which is the vocabulary of power, erotica is simply high-class pornography: better produced, better conceived, better executed, better packaged, designed for a better class of consumer. As with the call girl and the streetwalker, one is turned out better but both are produced by the same system of sexual values and both perform the same sexual service.
—Andrea Dworkin, Pornography: Men Possessing Women
Kortom, ook hier weer zien we het effect van een pornocultuur: de pornografie neemt de mainstream in, en definieert de termen. Erotiek wordt gekoloniseerd door pornografie, wordt pornografie. Seks wordt pornografisch, totdat we haast niet meer buiten die krijtlijnen kunnen denken.
Waar gaat het niet over als we kritiek hebben op pornografie
Het gaat niet over erotiek. Pornografie definiëren we hier als beelden die op een of andere manier de onderwerping/onderdrukking van vrouwen uitdrukken. Dat kan letterlijk zijn, met fysiek geweld of verkrachtingsscènes, maar dat kan ook figuurlijk zijn: het verheerlijken, seksualiseren en als natuurlijk voorstellen van dominantiepatronen in allerlei vormen. En die dominantie en submissierollen zijn niet aan seksen gebonden: ook als vrouwen een schijnbaar dominante rol innemen, een zweepje vasthouden, vanboven gaan, het initiatief nemen, whatever, is er nog altijd een dominantie/submissiepatroon aanwezig dat netjes overeenkomt met bestaande seksistische patronen. De vrouw-als-dominatrix is trouwens een veel voorkomend beeld in mainstream pornografie, en dat zou alvast een eerste hint moeten zijn van het feit dat seksuele bevrijding nu ook weer niet zo eenvoudig is.
Het gaat ook niet over opwinding, een subjectief criterium. Het is niet omdat ons iets opwindt, dat we iets erotisch vinden, dat het daarom ook feministisch is. Bovendien is wat ons opwindt tenminste deels aangeleerd, en in een seksistische cultuur leren we opgewonden worden van seksistische handelingen of beelden. Dat is wat feministes bedoelen als we kritisch zijn over de seksualisering van dominantie. Maar dat is voor een heel ander artikel. Het is ook op dit aspect dat me een heleboel verzet mogelijk lijkt: we moeten op zoek naar wat ons opwindt dat niet seksistisch is…
Het gaat, kortom, niet over seks. Pornografie heeft eigenlijk nogal weinig met seks te maken. Helaas werkt pornografie als conditioneermateriaal: het geweld daarin wordt gekoppeld aan orgasmes, het wordt tot seks gemaakt. En dat is een essentieel onderdeel van het patriarchaat, van het seksistische systeem waarin wij leven. Door geweld te seksualiseren wordt het gewenst, natuurlijk, onzichtbaar.
En het gaat hier ook niet over naaktheid [4]. Om het heel simplistisch voor te stellen:
- Feministes zijn voor de bevrijding van seksualiteit, naaktheid, seksuele opvoeding…
- Feministes zijn tegen geweld, objectificatie, uitbuiting, onderwerping en ontmenselijking.
Mijn kijk op wat pornografie is zal nu hopelijk duidelijk te onderscheiden zijn van naaktheid, erotische beelden of seksuele opvoeding. Zoniet is hier nog een duidelijke legale definitie van pornografie.
Visies op pornografie
Sexuality is to feminism what work is to marxism: that which is most one’s own, yet most taken away.
—Catharine A. MacKinnon
Zowel vanuit een linkse visie eerder gericht op economische uitbuiting, als vanuit een feministische visie eerder gericht op seksualiteit, kan kritiek gegeven worden op pornografie. Bovendien is dit een van de gebieden waarop die twee vormen van onderdrukking combineren (vaak nog eens samen met racisme ook). Voor de specifieke onderdrukking van vrouwen in deze wereld te analyseren moet je eigenlijk al vertrekken van een gecombineerd perspectief, anders gaan er een aantal zaken niet goed geplaatst kunnen worden.
Kan de ware vijand opstaan?
Laat de echte vijand duidelijk zijn: de massieve porno-industrie met een omzet van 100 miljard dollar per jaar, met beelden die steeds racistischer en seksistischer en zieker en gewelddadiger worden in een race om de verkoopcijfers. In die industrie zie je de samenwerking tussen kapitalisme en patriarchaat op zijn meest walgelijk, winst en geweld gaan hier werkelijk hand in hand. Verder zijn er nog de banden van die industrie met prostitutie, de manier waarop pooiers-nieuwe-stijl zich omscholen tot pornografen die hun bezit steeds verder misbruiken voor meer winst. Die industrie maakt deel uit van het seksistische systeem van onderdrukking dat vrouwen naar beneden houdt, en dat moet dus het doelwit zijn.
Voor de seksuele bevrijding van vrouwen, om ademruimte te creëren waarin we wel nog goed seks kunnen beleven, om een wereld te creëren waarin vrouwen als volwaardige mensen behandeld worden, is het nodig de porno-industrie aan te vallen en te proberen haar greep op de samenleving terug te dringen.
Alternatieve porno
Langs de ene kant is alternatieve porno duidelijk geen hoofdzaak voor mij, het is een fenomeen in de marge en dat is niet waar ik meestal mijn pijlen op richt of acties rond ga voeren of veel mee bezig wil zijn. Langs de andere kant heb ik daar toch ook wat problemen mee. Ik ga geen “dood aan de alt porno” spandoeken uithangen, ik heb wel wat beters te doen, maar ik ga wel wat kritiek op een rijtje zetten. Ik denk dat er een aantal redenen zijn waarom alternatieve porno ondanks de bedoelingen van de makers kan helpen om de mainstream porno industrie te laten blijven bestaan, en daar heb ik dan weer wel problemen mee.
1. Objectificatie
Mensen die praten over pornografie, praten voor mij over de objectificatie van vrouwen. Vrouwen worden in pornografie getoond als objecten, als een soort masturbatiehulpmiddel voor het plezier van de kijker. En vrouwen zijn meer dan dat: wij zijn mensen van vlees en bloed met eigen wensen en verlangens en interesses maar we worden in het seksistische systeem waarin we leven voornamelijk afgerekend op onze fuckability, hoe we overkomen, ons uiterlijk en onze seksuele beschikbaarheid.
Ook in alternatieve pornografie gaat het om die beschikbaarheid, over vrouwen die als seksueel beschikbaar object worden voorgesteld. Dat is de hele essentie van pornografie: het is niet dat er een verhaal is, een boek of film, waarin allerlei zaken gebeuren en we een kijk krijgen op een figuur die in al haar menselijkheid, inclusief haar seksualiteit, wordt uitgewerkt. Als het reduceren tot een object voor seks niet de focus is, dan houdt het product voor mij op pornografie te zijn.
Een van de problemen in een seksistisch systeem is dat vrouwen gedefinieerd worden door hun seksuele beschikbaarheid. Als vrouwen in alle media voortdurend worden voorgesteld als seksobjecten, vermindert dat de mate waarin we serieus worden genomen als iets anders dan seksobjecten. Alles moet sexy zijn: vrouwen mogen wetenschapster of studeernerd of dokter of journaliste zijn, maar dan wel sexy – inclusief de onschuldig-sexy bril en het foute witte hemdje.
2. Kortzichtigheid en angst
Geconfronteerd met de massieve industrie van uitbuiting en geweld die de porno-industrie nu helaas is, raken de meeste mensen – inclusief mezelf vroeger zeker en nu nog deels – in paniek en proberen snelsnel een oplossing te verzinnen die onze geestespijn zal verminderen. Je hoofd in het zand steken is één manier. Alles is in orde, de wereld is fijn en blij en mooi, laalalaa can’t hear you…
Nog een manier is wat ik de fair trade aanpak noem: je laat de industrie zoals die is en je plaats er een ander product naast: beter gemaakt, degelijker, met minder uitbuiting en een eerlijk loon. Ooit, zeg je dan, ooit zal de hele industrie veranderd zijn en zullen er alleen nog fair trade goederen zijn. Het probleem is dan natuurlijk dat dat de bestaande industrie volledig intact laat én dat de focus verschuift van het bestrijden van die industrie naar het aanbieden van een alternatief product. En dat fair trade producten vaak duurder zijn en dat het onmogelijk is in een kapitalistisch systeem dat de hele bevolking ethisch consumeert.
Die “fair trade pornografie” zorgt er dan wel voor dat een aantal mensen met minder schuldgevoel naar hun filmpjes kunnen kijken, maar het lost het probleem niet op en is geen vervanging voor een structurele kijk op het probleem.
3. Egoïsme en oogkleppen
Seks kan leuk zijn. Sommige mensen vinden erotische beelden ook leuk. Dat wil nog niet zeggen dat dat per se feministisch is. En wat ik het vreselijkst vind is dat mensen het misbruik in een industrie negeren en afkomen met “jamaar die beelden zijn opwindend”. Een dan? Een ijsje van Nestlé eten kan ook lekker zijn maar dat maakt t nog altijd niet geweldig ethisch. Het lijkt wel of we plots geen kritiek meer mogen hebben op iets zodra iemand ergens er een erectie van krijgt of nat van wordt.
4. Wat willen we? Goede seks of een product dat we moeten kopen?
Ik denk dat veel mensen op zoek zijn naar andere manieren om seks te beleven in deze samenleving. Sommige groepen maken je wijs dat seks een taboe is en dat je moet trouwen en monogaam zijn en alleen erotisch fantasieën hebben over de bordkartonnen karakters van Friends (of weet ik veel), anderen zeggen dat je je tegen dit soort conservatisme kan afzetten door leuke – dure – lingerie aan te doen en je als gewillige strippende sekspoes moet gedragen.
Beide alternatieven zijn, laten we even eerlijk zijn met onszelf, compleet belachelijk. Maar wat dan?
Hebben we eigenlijk pornografie nodig? Hadden de oermensen dikke pakken stenen beelden die ze heel snel na elkaar bekeken om de indruk van beweging te krijgen? Ok, we dwalen af.
In een samenleving die steeds harder en sneller wordt is het logisch dat ook onze seksualiteitsbeleving onder aanval komt. Seks wordt een product dat je moet consumeren: het moet hip zijn, mag goedkoop, niet te lang duren, beetje cool… Dat staat volgens mij haaks op echte mooie seks die volledig uitgaat van seks als een mooie en respectvolle vorm van communicatie tussen mensen, een manier om elkaar te laten genieten en liefde/vriendschap/aantrekking/.. uit te drukken. Er is trouwens in 2008 een Nederlandstalig boek “Slow sex – een erotisch beschavingsoffensief” verschenen, en daar is ook een Slow Sex Manifest van afgeleid:
“Slow sex is seksualiteit op basis van gelijkwaardigheid. Bij slow sex behandelen we seksualiteit noch als een gevaarlijke oerkracht, noch als een consumptie-artikel. Slow sex is een kritiek op de vermarkting van onze lusten, maar ook op de christelijke en islamitische preutsheid. Het is een oproep om seks buiten de wereld van prestatie, van scoren, van macht en onderdrukking te houden. Het is ook een nieuw ideaal, dat houvast kan geven na de verwarring die is ontstaan na een maar voor de helft voltooide seksuele revolutie (precies). Slow sex pleit voor aandacht en respect voor je partner en jezelf.”
4. The master’s tools
Zoals de fantastische Audre Lorde het al zei: “the master’s tools will never dismantle the master’s house”. Onderdrukking in een seksistisch systeem draait rond de as van seksualiteit. Om het cru te stellen: pornografie is een onderdeel van patriarchaat en van de permanente seksuele beschikbaarheid van vrouwen voor mannen en je kan je dus alleen maar bevrijden door een einde te maken aan de porno-industrie en een heleboel andere industriën.
5. Burgerlijk feminisme of bourgeois feminisme
Middenklasse vrouwen met geen onmiddellijke materiële noden, genoeg voedsel en geld, een dak boven hun hoofd, niet opgesloten of zonder papieren, hebben het relatief goed ten opzichte van andere vrouwen die meer problemen hebben. Voor mij prima dat vrouwen hun eigen leven proberen verbeteren, hoe meer hoe beter. Dat is een deel van feminisme, maar dat is nog niet een oplossing voor de problemen van alle vrouwen, van vrouwen als groep.
Dit is weer een goed voorbeeld van kortzichtigheid of egoïsme: we maken filmpjes voor ons plezier, “betere porno voor de betere klassen”, en naar de hel met de mogelijk nadelige gevolgen voor andere groepen vrouwen. Ik ga hier ineens aan toevoegen dat ik denk dat dit een grotendeels onbewust proces is, van mensen die hun eigen realiteit als de ware aanvaarden en niet buiten het hokje van hun klasse kunnen kijken. Zoals steeds in feminisme moet je rekening houden met de wet van intentie versus effect: goede bedoelingen hebben niet altijd het juiste effect.
Gezien de meeste bewegingen die nog structurele kritieken op onderdrukkende systemen konden maken, zoals antikapitalisme of radicaal-feminisme, heel lang haast onder de aardbol verdwenen zijn, is ook het vermogen van feministes, de kennis en de ruimte voor systemische kritieken gedeeltelijk verdwenen of althans zwaar bemoeilijkt.
“So understood, the claim that women are a class sharing a common condition suggests a particular aim and purpose for feminist endeavor: namely, to figure out as best we can what serves the interests of women as a class (not just our own personal interests) and then to try as best we can—imperfectly, messily, but in good faith—to do that, support that, be that. Or, to put the same point a different way: what we do as feminists is figure out what the institutions, ideologies, and practices are that keep women down, and then try as best we can to challenge them, chip away at them, withdraw from them, take a sledgehammer to them, or in any other way diminish their power to harm and to subjugate women.”
Onlangs las ik een commentaar op een vrouwenstudieslijst van een prof die klaagde dat al haar studenten er steeds meer cliché vrouwelijk begonnen uitzien: netjes gestijld, makeup, hoge hakken, kritiekloze aanvaarding van de mainstream schoonheidscultuur. Ze zei dat het wel leek alsof de feministische golven helemaal waren gaan liggen, alsof ze er nooit geweest waren. Laten we hopen dat we nu aan het begin staan van een nieuwe linkse en feministische golf.
6. Hip en trendy
Hoe meer de pornocultuur doordringt in feministische middens, hoe meer zelfs feministes geen uitweg meer zien en uiteindelijk niets anders kunnen doen dan pornofestivals organiseren. Porno wordt hip en trendy en we doen allemaal lekker mee. Het verzet uit de tweede golf is platgeslagen en belachelijk gemaakt.
Oorzaak en gevolg
In essentie is de kritiek van enkele mensen die commentaar gaven op deze blog en via mail juist: pornografie is niet de oorzaak van alle kwaad. Het is er een afspiegeling van, maar het is ook meer: pornografie reproduceert vrouwenhaat en geweld en zorgt daardoor door meer geweld en objectificatie (ja, het is een wisselwerking). Pornografie zorgt voor seksuele verharding, verhoogt het geloof in verkrachtingsmythes, heeft vaak een negatief effect op de intimiteit tussen personen, en nog een heleboel andere effecten die seksisme in stand helpen houden.
Besluit
De feministische beweging moet zich luid en duidelijk uitspreken tegen pornografie, juist in naam van het streven naar een bevrijdende seksualiteit. De commercialisering van seks als een plat product en de seksualisering van geweld moet weerstaan worden, en feministes moeten terug een duidelijke structurele visie hanteren om de samenleving te begrijpen en te kunnen veranderen.
I’m going to ask you to remember the prostituted, the homeless, the battered, the raped, the tortured, the murdered, the raped-then-murdered, the murdered-then-raped; and I am going to ask you to remember the photographed, the ones that any or all of the above happened to and it was photographed and now the photographs are for sale in our free countries. I want you to think about those who have been hurt for the fun, the entertainment, the so-called speech of others; those who have been hurt for profit, for the financial benefit of pimps and entrepreneurs. I want you to remember the perpetrator and I am going to ask you to remember the victims: not just tonight but tomorrow and the next day. I want you to find a way to include them — the perpetrators and the victims — in what you do, how you think, how you act, what you care about, what your life means to you.
—Andrea Dworkin, Remember, resist, do not comply (1995)
Meer lezen
Zoals een zombie in een slechte film duikt de pornocultuur steeds weer op, alsmaar stinkender en stinkender… Dit is deel drie in wat belooft een lange, lange reeks te worden:
- pornocultuur deel 1 – een korte inleiding over het probleem van de pornocultuur
- pornocultuur deel 2 – een kritiek op de “alternatieve” pornografie en de uitspraken van Jennifer Lyon Bell
- pornocultuur deel 3 – een diepgaande analyse van alternatieve “fair trade” pornografie, veel voorkomende misvattingen en het verschil tussen erotiek en pornografie
- pornocultuur deel 4 – over hotel jarretelle en de tirannieke klauw van de stoeipoes
- pornocultuur deel 5 – filmbespreking: too much pussy van emilie jouvet
- pornocultuur deel 6 – over seksuele bevrijding, burlesque, bdsm en pornocultuur in feministische ruimtes
Voetnoten
[1] Een eerste kleine stap in verzet tegen de porno-industrie lijkt me dat mensen die alternatieve / mooie / feministische erotische beelden willen maken, een andere naam kiezen dan pornografie. De afkomst van het woord is trouwens al even problematisch als de industrie die er vandaag achter zit:
“The word pornography comes from the ancient Greek porne and graphos: it means “the graphic depiction of whores.” Porne means “whore,” specifically the lowest class of whore, which in ancient Greece was the brothel slut available to all male citizens. There were distinct classes of prostitutes in ancient Greece: the porne was the sexual cow. She was, simply and clearly and absolutely, a sexual slave. Graphos means “writing, etching, or drawing.”
The whores called porneia were captive in brothels, which were designated as such by huge phalluses painted on or constructed near the door. They were not allowed out, were never educated, were barely dressed, and in general were miserably treated; they were the sexual garbage of Greek society.”
— Andrea Dworkin, Pornography and Male Supremacy
[2] Er zijn auteurs die argumenteren dat pornografie, eerder dan zomaar wat spraak die beschermd moet worden, ook een daad van geweld is o.a. tegen de vrouwen die tegen hun wil gefilmd worden. Deze argumentatie wordt het best uitgelegd in het boek Only Words van Catharine A. MacKinnon.
[3] Zie bijvoorbeeld het filmpje Catharine MacKinnon: the story of an evil bigot. Let op de manier waarop een soort duivelse muziek en onheilspellende beelden gebruikt worden om de kijker onbewust/perifeer te beïnvloeden. Het doet eigenlijk nogal denken aan Nazi-propagandafilms. Er zijn nog van die “informatieve” filmpjes die bijvoorbeeld The Spawn of Satan heten (subtiel, subtiel).
Ook vandaag nog worden feministes als Catharine A. MacKinnon en Andrea Dworkin belachelijk maakt, als onnozel of ouderwets afgedaan, en afgeschilderd als preuts of anti-sex, hun verzet wordt gepsychologiseerd, enzoverder. Er is natuurlijk een reden dat het precies deze feministes zijn: zij bedreigden het idee en de praktijk dat mannen eender waar en wanneer toegang tot vrouwen zouden moeten kunnen nemen of kopen.
[4] Dat ik op zich voor naaktheid ben wil ook niet zeggen dat dat overal en altijd feministisch is. Je kan gerust opstaan in een theater en al je kleren uitdoen, en je zal vast wel applaus krijgen van iedereen, dat wil nog altijd niet zeggen dat dat feministisch is. Als je ergens iets doet en je hebt een heleboel geile mannen die puur naar je uiterlijk kijken en applaudisseren, is dat alvast een eerste subtiele hint dat er waarschijnlijk iets niet helemaal in orde is 😉 Je moet kijken naar in welke mate je gedrag overeenstemt met de pornocultuur, die ik hier cru zal samenvatten als “hoe meer beschikbare vrouwen en pornobeelden hoe beter”. Feministisch verzet kan niet samenvallen met die pornocultuur.
Een standpunten dat me interessant lijkt om verder uit te diepen is van de Egyptische feministe Nawal El Saadawi; zij had in een lezing in de Gentse Vooruit vorig jaar opgemerkt dat ze én tegen hoofddoeken én tegen naaktheid was. Voor haar waren bijvoorbeeld makeup en naaktheid een postmoderne Westerse hoofddoek. Voor de duidelijkheid bedoelt ze daarmee natuurlijk niet dat iedereen plots zijnhaar kleren moet aanhouden tijdens het vrijen maar wel dat publieke naaktheid in Westerse samenleving helaas een vorm van vrouwenonderdrukking is (kijk eens naar wat reclame-affiches en je al zien wat ze bedoelt). Dit soort problemen zie je ook bij sommige acties van PETA, die protesteren voor dierenrechten door bijvoorbeeld vrouwen in bikini in een kooi te zetten.
De Tweede Sekse Voorbij 
8 oktober, 2009 at 6:34 pm
Jij definieert pornografie en erotiek als zodanig, en het is ook de correcte definiëring inderdaad, maar de gemiddelde persoon gebruikt ze niet. En dus als je zegt “weg met pornografie omdat het vrouwen kwetst” dan is het te begrijpen dat de meeste mensen gaan protesteren, niet alleen omdat ze seksistisch zouden zijn, maar ook omdat er velen een andere definitie op aanhouden. Ik heb al discussies tegen porno aangegaan en dan komen ze ook als reply met erotiek opdagen, en dan moet ik beginnen uitleggen dat het zo en zo gedefinieerd is, en dan beginnen ze de van dale te citeren en hebben ze de aandacht zo volledig van het seksisme weggetrokken en ben ik ‘ne zagevent die dringend eens van bil moet gaan’ en leggen ze me zo het zwijgen op.
Zolang de meerderheid een andere definitie aanhoud, de verkeerde definitie inderdaad, dan zal u punt nooit duidelijk kunnen overkomen, hoe mooi en grondig je het erna ook uitlegt. Het word gewoon gedraaid naar het verschil tussen porno en erotiek, men beschuldigt u dan gewoon van het gebruiken van verkeerde definities of dat je het verschil zelf niet ziet tussen beiden.
Die definitie die je linkte is bv allemaal mooi en wel maar tegen dat je die afgerateld hebt tegen iedereen die merkt dat je tegen porno protesteert, dan mag je opnieuw beginnen voor hun kleinkinderen. Als je u definitie wilt behouden en mensen duidelijk wilt maken over wat je het eigenlijk hebt, dan zou je toch maar maximum 1 a 2 kleine duidelijke zinnen aan u definiëring vuil mogen maken.
Feminisme word vind ik veel te ingewikkeld gemaakt, je begint bijna te geloven dat het echt maar een bende vrouwen zijn die zich machtig willen voelen door met moeilijke woorden kritiek te geven op mannen en andere vrouwen zo als domme kinderen te kunnen behandelen.
Ik denk zo niet over u of iemand specifiek hoor, maar ik begrijp wel dat velen dat van het feminisme denken. Ook geen kritiek op u tekst hoor, het was zeer duidelijk en grondig(wat ook u bedoeling was), maar daardoor uiteraard wat moeilijk om in een gesprek te gebruiken.
Hoe dan ook, als je een korte versimpelde uitleg hebt liggen over het verschil tussen erotiek en porno of een manier om het te omzeilen, dan mag je ze altijd geven dan kan ik ze wat gaan uittesten.
Definieer je trouwens de activiteiten van seksclub poppesnor als erotiek of porno? Het komt wel wat hypocriet over dat je reclame voor hun maakt door hun link hier te zetten terwijl er genoeg andere organisaties in België zijn die het veel meer verdienen. Ik weet dat je in je blogrol niet enkel dingen moet hebben waar je volledig achterstaat, maar gewoon dingen die je leest, maar zij springen er toch wel gruwelijk uit hoor. Zo waren ze Lyon Bell heilig aan het verklaren en haar porno aan het promoten op net hetzelfde moment dat jij haar aan het bekritiseren was. En nu ook zijn organisaties als hun net degene waar je nu onder andere weer kritiek op had.
“Onlangs las ik een commentaar op een vrouwenstudieslijst van een prof die klaagde dat al haar studenten er steeds meer cliché vrouwelijk begonnen uitzien: netjes gestijld, makeup, hoge hakken, kritiekloze aanvaarding van de mainstream schoonheidscultuur…”
Maar als je dan durft te insinueren dat die vrouwen hun gedrag het patriarchaat helpt in stand te houden en dat ze er dus mee moeten stoppen dan 9 uit de 10 dat feministes u als seksist bestempelen voor ‘victim-blaming’, zeker als ze denken dat je een man bent.
Dit en bv ook kritiek op die alternatieve porno uiten hebben zo een groot taboe over zich bij vele feministes dat je bijna zou beginnen denken dat het patriarchaat het tot stand heeft gebracht om de emancipatie te dwarsbomen.
8 oktober, 2009 at 6:53 pm
Vohu Manu: “Feminisme word vind ik veel te ingewikkeld gemaakt, je begint bijna te geloven dat het echt maar een bende vrouwen zijn die zich machtig willen voelen door met moeilijke woorden kritiek te geven (…)”
Hoe meer seksisme ingegraven wordt in de huidige realiteit, hoe meer moeite wij hebben om dat seksisme terug zichtbaar te maken. Dat is nogal een probleem tegenwoordig. Verder ben ik ook een grote tegenstander van academisch postmodern gezwets: niemand verstaat het nog, dus heeft het weinig of geen nut voor de feministische beweging.
Vohu Manu: “Definieer je trouwens de activiteiten van seksclub poppesnor als erotiek of porno? Het komt wel wat hypocriet over dat je reclame voor hun maakt door hun link hier te zetten (…)”
Goeie vraag. We vermelden hier FC Poppesnor omdat ze een feministisch collectief zijn, hoewel we het inderdaad grondig oneens zijn op enkele punten en er heftige discussie is ontstaan. Maar die discussie, dat is al beter dan de vorige toestand waarin er *niet* over de problemen met pornografie gepraat wordt.
Ik vind dit huidige festival alleszins _niet_ feministisch gezien er in de huidige maatschappelijk context bij een dergelijk festival minstens *veel meer* kritiek moet zijn op pornografie en toch een poging tot georganiseerd verzet. Maar FC Poppesnor heeft ook al heel veel goede dingen gedaan. Het laatste wat ik gezien heb bij hen was een debat tussen Anja Meulenbelt en Ida Dequeecker en daar was ik heel erg van te spreken. Ja, in de tweede golf mocht je nog een mening hebben 😉 En veel van hun vorige activiteiten waren ook heel interessant.
14 oktober, 2009 at 8:52 pm
Ik vind het fout om te zeggen dat “feminisme te ingewikkeld wordt gemaakt”. Over pakweg fysica wordt niet geklaagd, dat mag ingewikkeld zijn, want iedereen ziet in dat het ingewikkeld ís. Maar feminisme moet simpel zijn. Waarom? Seksisme ís vaak ook ingewikkeld.
Ik heb natuurlijk niets tegen dingen zo begrijpbaar mogelijk maken, integendeel.
Maar als je in iets geïnteresseerd bent, dan moet je je er altijd in willen verdiepen.
15 oktober, 2009 at 2:19 pm
Ten eerste maakt het voor de gemiddelde persoon bij fysica bv niet uit wie beslist welke theorieën er aanvaard worden en wat die theorieën zijn. Bij feminisme maakt het wel uit wat er beslist word en wie dit beslist. Nu ligt het bij een paar geprivilegieerde mensen die beslissen over wat er goed is voor de rest van de bevolking.
Dat dit geregeld fout loopt is al genoeg bewezen, kijk bv wat de strijdpunten van de feministes hier nu hoofdzakelijk zijn: porno maken, het laatste nieuwe seksspeeltje bespreken, een standbeeld voor Goedele bouwen (ik zie het ooit nog letterlijk gebeuren), hoerenlopers aanmoedigen tijdens een hexennacht, verkrachters hun anonimiteit verzekeren en beschermen en hun zelfs pro-feminist noemen,…
Ik denk dat vrouwen meestal wel geïnteresseerd zijn in hun lot, maar ik vind niet dat ze er bv eerst een master in moeten hebben voor ze er over mogen beslissen, of als bewijs van hun interesse. Je zou net zo goed enkel politici stemrecht kunnen geven, of enkel soldaten over oorlog laten beslissen.
Sommige vrouwen zijn te druk bezig met onderdrukt te worden om zich bv te verdiepen in welke tak van feminisme ze nu eigenlijk thuishoren, het is dan ook aan jullie in jullie geprivilegieerde positie om het hun makkelijker te maken, ipv hun te straffen omdat ze het niet zo makkelijk als jullie hebben. Ik geloof dat wij mannen die job trouwens al hebben ingenomen.
Ten tweede is er het feit dat feminisme een doel is, en niet gewoon een tijdverdrijf of carrière. En om dit doel te bereiken moeten er zoveel mogelijk mensen er zich voor inzetten. Als niemand het begrijpt kan dit niet. En zo word de complexe voorstelling van hun bevrijding net een extra middel tot hun onderdrukking.
Ik durf zelfs te zeggen dat het vaak expres zo ingewikkeld word gehouden, dit om de machtspositie te garanderen van degenen die het zo ingewikkeld maken.
Iets wat met fysica trouwens ook gebeurt, dat is ook allemaal maar op een paar simpele regels gebaseerd.
Seksisme is ingewikkeld, en dus feminisme ook, maar dat betekend niet dat je het niet makkelijk kunt uitleggen. Elke revolutie is trouwens ingewikkeld, ze kunnen/willen uitleggen bepaald net of ze bij theorie blijft of dat ze werkelijkheid word.
27 oktober, 2009 at 11:42 am
Leuk artikel! vooral het fair trade argument vond ik erg interessant en juist;-)
26 september, 2011 at 10:19 am
Ik ben het er mee eens dat je feminisme beschikbaar zou moeten maken voor de zgn “massa”, maar het is nou eenmaal niet een onderwerp dat zijn kracht behoudt als je het versimpelt. Je kunt niet alleen stoppen met je okselhaar scheren en roepen dat make-up anti vrouw is, je moet ook uitleggen waarom. Zonder analyse word je alleen maar belachelijk gemaakt en trek je geen nieuwe mensen aan.
Het is nou eenmaal ingewikkeld en als jij een oplossing hebt over hoe je het feminisme kunt versimpelen, zonder dat het aan kracht inboet hoor ik het graag.
Ik merk wel in mijn omgeving dat ik maanden bezig ben met discussieren en blogs sturen etcetera, voordat mensen überhaupt doorhebben waar het over gaat. Een simpelere manier is bijzonder welkom 🙂
26 september, 2011 at 7:51 pm
En met analyse trek je wel mensen aan en word je niet belachelijk gemaakt?! Als een vereiste voor het slagen van feminisme een zeer hoog minimum aan kennis en intelligentie bij een zeer groot deel van, en liefst heel de bevolking zou zijn dan weet jij ook dat het geen kans heeft.
En is jullie interesse en passie voor feminisme trouwens dan een gevolg van jullie kennis erover, of is het zoals ik denk eerder de kennis die een gevolg is van jullie interesse en passie?
Het is nogal elitair om te denken dat men enkel bezig/geïnteresseerd is in feminisme wanneer men er veel kennis over en inzicht in heeft. Als men kijkt hoeveel personen zich zo maar bezig houden met feminisme vandaag de dag dan komt men nog niet aan een percent, en deze moet dan nog eens ingedeeld in een hoop stromingen, dit terwijl vrouwen in een kleine meerderheid zijn en ze toch allemaal seksisme kennen. Niet bepaald een golf in de maak hoor.
De waarheid is dat honderd percent van de vrouwen zich bezig houd met feminisme (en een goed deel van de mannen ook), want elke keer er één moet lijden door seksisme dan vraagt ze: “Waarom?” En dat is ook feminisme.
Ook bij antiracisme, dierenrechten, mensenrechten in het algemeen,… komt de elitarisering en de bijhorende distantiëring voor. En daar ook is het wel degelijk belangrijk om zo een intellectuele discussies te houden, maar daar ook stopt het slagen van de beweging in het algemeen wanneer er een te grote focus/eis op komt.
Als ik vraag wat feminisme is aan een ‘echte’ (dus geschoolde) feministe loop ik het risico dat ik een paar lezingen mag gaan uitzitten en daarna vast nog naar verduidelijking zal moeten vragen. En dit terwijl de definitie van feminisme op zo een simpele manieren te zeggen is (en hier ook al gezegd is), bv: “Feminisme is het radicaal idee dat vrouwen personen zijn.”
Men kan heel wat intellectuele discussies houden over de betekenis van deze definitie alleen al, maar tegelijkertijd dwingt het de zelfs meest laaggeschoolde persoon om na te denken over hoe dit in de huidige maatschappij niet zo vanzelfsprekend is.
Je gaat me toch niet zeggen dat het onmogelijk is om aan een willekeurige vrouw aan straat te gaan uitleggen dat het afstraffen van bv niet-geschoren oksels bij vrouwen seksisme is en dus verkeerd is, en dit zonder haar eerst een master in vrouwenstudies te laten volgen?
Ik weet dat je hun alles zou willen aanleren zodat ze al het seksisme zien, en inderdaad is het enkel aangaan van een paar singel issues ook een strategie die steeds faalt (kijk bv naar het grootste deel van de dierenrehtenorg’s) en dus ook niet een optie. Maar ook de globale boodschap van feminisme is simpel te brengen aan de massa, want het is niets meer dan aantonen dat er seksisme is en dat ze er iets aan kunnen doen. En eens ze dit zien kun je de ingewikkelde details en argumenten beginnen bovenhalen.
Ik ga geen oplossingen gaan aanbieden hoor. Als je wilt weten hoe je de gemiddelde vrouw/persoon achter feminisme krijgt vraag het hun dan gewoon, zet u ergens tussen gewone vrouwen en vraag het in die simpele woorden.